27 พฤศจิกายน 2546 21:59 น.
สายรุ้ง
ยี่สิบเจ็ดเมษามาบรรจบ
เป็นวันครบหนึ่งปีบุญศรีหนา
เกิดมาแล้วล่วงกาลผ่านเวลา
ยี่สิบหกวัสสาหนาคนดี
เกิดมานานผ่านกาลมาก็มาก
ทนลำบากเพราะรักการศึกษา
จนมาเป็นลูกช้างปีสี่ห้า
ด้วยหวังจะศึกษาพุทธธรรม
ถึงเป็นหญิงยุคใหม่วัยยังเด็ก
เป็นหญิงเหล็กกว่าเด็กทั้งหลายหนา
ชอบแต่งตัวปอนปอนตลอดมา
ชอบกินเมี่ยงด้วยหนายอดยาใจ
ยี่สิบหกปีแล้วอย่าใจร้อน
จะแสนงอนเหมือนก่อนมิได้หนา
เพราะแสนงอนมันร้อนที่นัยตา
เดี๋ยวก็วัยชราจามาเยือน
ชีวิตเราล่วงก้าวไปตามกาล
ไม่มีวันจะหวนกลับคืนได้
ขอให้เราหมั่นสร้างความดีไว้
แล้วรักษามันให้อยู่นานนาน
เพียงเท่านี้วันที่ยี่สิบเจ็ด
คงเป็นเหตุความดีเหล่านี่หนา
ที่เราได้สรรสร้างตลอดมา
ขอถวายพ่อแม่ข้าเพื่อแทนคุณ
22 พฤศจิกายน 2546 21:14 น.
สายรุ้ง
ถึงจะนานเพียงใดไม่เคยบ่น
จะขอรอเธอจนฝนจางหาย
จะรอไปจนกว่าเธอเห็นใจ
แล้วส่งรูปไฉไลมาให้ดู
ถึงจะไม่มีทางเป็นไปได้
เพราะว่าบ้านอยู่ไกลระนองนั่น
คงจะเหมือนกระต่ายที่หมายจันทร์
เป็นแค่เพียงเพล้อฝันในอุรา
รู้ทั้งรู้ว่าอยู่กันคนละทิศ
ยังไปคิดติดต่อทางจดหมาย
กว่าจะส่งไปถึงคงเหม็นตาย(ปลาเจ่า)
เพราะว่าเกลือน้อยไปนะคนดี
พอมีหวังบ้างไหมนะชัยกฤษ์
ช่วยกันคิดหาทางบ้างซิหนอ
อย่าช่วยแต่มาเป็นกอขอคอ
ได้ไหมพ่อรูปหล่อฉันขอที
19 พฤศจิกายน 2546 21:20 น.
สายรุ้ง
โรคพึ่งเราเราพึ่งโลกเกือบโศกเศร้า
ที่รุมเร้าในกายของสายรุ้ง
ต้องอาศัยยูกยามาบำรุง
ช่วยพยุงสายรุ้งให้เป็นไป
ยามเจ็บไข้อะไรไหนจะเท่า
กำลังใจของเจ้าที่ถามหา
เพียงเท่านี้มันดียิ่งกว่ายา
ทั้งโลกาไหนไหนที่ว่าดี
ร่างกายเรากอรปเข้าด้วยธาตุสี่
แต่บางทีอาศัยปัจจัยห้า
เพื่อเพิ่มเติมปรุงแต่งในชีวา
ให้มันดูมีค่ากว่ามะลาย
กำลังใจทั้งหลายที่ได้รับ
มันเท่ากับเป็นยาขนานใหญ่
ช่วยสายรุ้งให้มีกำลังใจ
เพื่อต่อสู้โรคร้ายในชีวี
18 พฤศจิกายน 2546 21:52 น.
สายรุ้ง
เมื่อพูดถึงความหล่อขอยกให้
กฤษ์นั่นไงที่ใครเที่ยวตามง้อ
ต้องถึงขั้นกินยาลดความหล่อ
แปลกจริงหนอความหล่อวุ่นวาย
ไมหล่อมั่งและนะชัยพฤกษ์
คงไม่ผิดเกิดมาดูน่าขัน
ยังหวังว่าคงมีเข้าสักวัน
เสือระนองคนนั้นคงปันใจ
ไม่ว่ากันใช่ไหมนะชัยกฤษ์
หากพิชิตใจใครได้สักหน
เพียงเท่าน้สายรุ้งต้องนั่งบน
เทพเทวาจนเกืยบอ่อนใจ
แซวกนเล่นเพื่อผ่อนคลายสหายเอย
ใช่คิดเลยไปไกลดังที่ฝัน
เพียงแต่แซวกันเล่นไปวันวัน
หวังว่าคนไรเงาของฉันคงเข้าใจ
14 พฤศจิกายน 2546 02:24 น.
สายรุ้ง
เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้
แต่สิงห์เหนือเสือใต้ดีกันหนา
เป็นเสือสิงห์ที่ยิ่งใหญ่ในบทกลอน
แต่งมาอ้อนเพื่อนกลอนด้วยคารมณ์
ถึงสิงห์เหนือเสือใต้ไม่เคยพบ
ไม่เคยสบตากันนั้นมากก่อน
เพราะเราสองมุ่งมั่นแต่งแต่กลอน
แล้วก็นอนพักผ่อนอย่างสบาย
ทุกเช้าเย็นเราอาจเห็นกันในจิต
โลกความคิดอันวิจิตในสมอง
กลั่นออกมาไพเราะเป็นทำนอง
ให้พวกพ้องพี่น้องเราได้ชม
ขอเพียงแต่เพื่อนเพื่อนกลอนทั้งหลาย
คอยเป็นกำลังใจเสือทั้งสอง
เสือจริงจริงนั้นดุร้ายไม่อยากมอง
แต่สิงห์เหนือเสือระนองรับรองดี