31 ตุลาคม 2546 20:19 น.
สายรุ้ง
คนไร้เงาเคยเหงาบ้างไหมนี่
เพราะเห็นมีเพื่อนชี้ที่มากหลาย
คอยติดตามมาเป็นกำลังจาย
ในบทกลอนที่ลงไว้ในไทยเมล์
เริ่มฉายแววใสแจ่วอีกแล้วครับ
ต้องยอมรับกับสาวในวัยใส
ที่แต่งกลอนเที่ยวสอนผู้คนไป
ฝากเอาไว้ในกายใจทุกคน
ที่เคยกล่าวถึงไร้เงาไม่ไร้จิต
คงไม่ผิดเมื่อคิดถึงเหตุผล
คนไร้เงาคงเคยเหงาในกมล
มีวิธีทำให้พ้นได้อย่างไร
ช่วยบอกกล่าวให้เราได้รู้บ้าง
พอเป็นทางช่วยให้รุ้งคลายเหงา
ที่ผ่านมากินยาไม่บรรเทา
หวังว่าเพื่อนคนไร้เงาคงเข้าใจ
30 ตุลาคม 2546 19:04 น.
สายรุ้ง
จิตสับสนวุ่นวายใครช่วยบอก
วิธีออกจากทุกข์เป็นสุขได้
เพราะกินยาหลายวัยยังมิวาย
คิดถึงเธอไม่หายทำไงดี
ใครเคยเป็นโรคนี้มีบ้างไหม
ทำอย่างไรจึงจะหายได้ล่ะนี่
ช่วยเมตตาบอกยาให้รุ้งที
นึกว่าช่วยชุบชีวีคนหลงทาง
หางหลงทางนั้นยังมีทางออก
เมื่อคนบอกชี้ทางสว่างให้
แต่คนหลงร่างกายและจิตใจ
จะทำให้หมุนไปในวังวน
คนหลงทางกับเรือนร่างของคนนี้
เป็นบ่วงที่มัดหลวมแต่ออกยาก
ยอมจำนนเป็นทาสของความรัก
มันแสนยากนักหนาลาวังวน
30 ตุลาคม 2546 18:52 น.
สายรุ้ง
ต้องทรหนาวอีกแล้วน้องแก้วเอย
รู้สึกหนาวจังเลยนะปีนี้
ทำอย่างไรดีหนอช่วยบอกที
กับลมหนาวปีนี้ที่มาเยือน
หนาวมาเยือนเหมือนเตือนให้ใครรู้
แม้โฉมตรูคงรู้แก่ใจหน่า
ว่าหนาวแล้วน้องนางต้องห่มผ้า
เพื่อปกปักษ์รักษากายาตน
ถ้าหนาวลมห่มผ้ายังพอไหว
แต่หนาวใจทำไงกันดีนั่น
มีหนทางแก้ไขไม่กี่วัน
เพราะรุ้งหนาวมานานชักหวั่นใจ
ถ้ยังรอดหนาวนี้เห็นที่แย่
รุ้งคงแก่ไปอีกปีแล้วใช่ไหม
ถ้าอย่างนั้นจะหนาวตายไม่เป็นไร
จะขอทนจนกว่าใครจะเมตตา
25 ตุลาคม 2546 11:12 น.
สายรุ้ง
อย่าเฉยเมยเหมือนคนไม่เคยพบ
อย่าทำหลบสายตาเจอหน้าฉัน
ทำอย่างนี้ไม่รักษาน้ำใจกัน
ทั้งที่ฉันนั้นทำดีตลอดมา
คงได้พบคนดีกว่าพี่แล้ว
ขอตะแหง่วอย่าทำเหมือนอย่างฉัน
จงถนอมน้ำใจกันและกัน
ให้ทั้งสองครองรักมั่นตลอดไป
นับว่าเป็นวาสนาที่มาพบ
แต่การจบลงนั้นมันแสนเศร้า
เป็นเพราะเราสองนั้นหูเบา
ไปหลงเชื่อคนงี่เง้าเราแตกกัน
สักวันหนึ่งจะซึ้งน้ำใจพี่
ที่ภักดีต่อเธอมิเหินห่าง
แต่ได้กลับมาความจืดจาง
จึงเป็นเหตุความเหินห่างแยกทางกัน
ไม่เป็นไรชาติใหม่คงได้พบ
ขอน้อมนพวันทาเทวาใหญ่
จงรับรู้ความจริงของหัวใจ
ที่สายรุ้งมอบให้ใครบางคน
24 ตุลาคม 2546 10:05 น.
สายรุ้ง
กินแล้วแช่ให้แม่ล้างมีบ้างไหม
ดูสิใครจะยกมือขึ้นมาบ้าง
เพื่อพิสูจน์ความดีของน้องนาง
ถึงไม่ล้างก็พอยังให้อภัย
ถึงเหนื่อยกายก็เต็มใจรับใช้ลูก
มีความสุขเพียงลูกคอยยิ้มให้
เพราะลูกเป็นทั้งแก้วตาและดวงใจ
เหนื่อยเพียงใดแม่ทนได้เพื่อลูกยา
แล้วเมื่อไหร่จะเห็นใจพ่อแม่บ้าง
ช่วยกันล้างบ้างได้ไหมจ๊ะลูกจ๋า
หรือต้องให้ถึงขั้นทำสัญญา
ออกมาเป็นกติกาหรืออย่างไร
กินแล้วแช่ให้แม่ล้างมีทางจบ
หากเราพบกันครึ่งทางจะดีไหม
ต่อไปนี้ให้แม่ล้างตลอดไป
หากวันไหนแม่ไม่อยู่พ่อล้างแทน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายรุ้ง
หน้าส่วนตัว
1134
