30 ธันวาคม 2545 13:06 น.
สายรุ้ง
ปีใหม่นี้ทุกชีวีมีความสุข
เรื่องความทุกข์ใดใดจงไกลหนา
จงตั้งใจฝึกเขียนเรียนวิชา
อ่านตำราค้นคว้าให้เข้าใจ
อีกไม่นานเรานั้นต้องประสบ
คงได้พบกับสิ่งที่ตนหวัง
จงก้าวเดินต่อไปอย่าหยุดยั้ง
จนถึงฝั่งสมดั่งที่ตั้งใจ
การเดินทางต้องระวังทางที่ผิด
อย่าคบมิตรคิดทำสิ่งต่ำช้า
สิ่งเสพติดมีเหล้าและยาบ้า
มันจะพาชีวาเราล่มจม
ชีวิตเราย่างเข้าไปอีกนิด
ไม่เคยคิดถึงเลยความคล่ำคร่า
ว่าตัวเราเข้าใกล้วัยชรา
ในไม่ช้าชีวาต้องสิ้นไป
จึงขอวอนเป็นกลอนมาบอกกล่าว
ให้หนุ่มสาวผ่านมาทางเว็บไซ้ท์
เพื่อนนักกลอนอย่าได้ไว้วางใจ
อันตรายช่วงปีใหม่นั้นมากมี
28 ธันวาคม 2545 18:56 น.
สายรุ้ง
เรียนด้วยกันอยู่หกท่านนั้นสนุก
เป็นความสุขร่วมกันฉันพี่น้อง
มีอาจารย์สมหวังแก้วสุฟอง
คอยประคองพี่น้องทั้งหกคน
มีน้องแววหนึ่งในวัยยังจ๊าบ
ไม่เคยหลับในห้องจริงหรือไม่
เป็นแม่บ้านประจำมหาลัย
เป็นที่พึ่งของใครใครเวลาเพล
คุณจงศักดิ์นักดูโหราศาสตร์
หุ่นองอาจท่าทางไว้ใจได้
ในบางวันนั่งทานอาหารไป
พวกเราได้ถามไถ่เรื่องชะตา
คุณจรัสตัดผมสมกันกับ
เหมาะสำหรับน้อยหนานทหารใหม่
มาศึกษาพุทธธรรมเพื่อนำไป
เอาไว้ใช้เป็นยาปัญหามี
ท่านเฉลิมอยู่ไกลใคร่ศึกษา
แต่กับมาก่อนเพื่อนเป็นส่วนใหญ่
นี่แหละหนาที่เขาว่าเอาไว้
คนอยู่ใกล้นั้นหนามาไม่ทัน
ท่านสังวรอิงอรชอบนอนหลับ
บางครั้งกลับนั่งหลับบนรถได้
นี่แหละหนาที่เขาว่าเอาไว้
เอกลักษณ์ใครอย่างได้เอาอย่างกัน
ขอทุกท่านจงหมั่นขยันยิ่ง
อย่าหยุดนิ่งค้นคว้าตำราใหญ่
อีกไม่นานความฝันคงสมใจ
แล้วอย่าลืมมิตรสหายก็แล้วกัน
24 ธันวาคม 2545 17:00 น.
สายรุ้ง
กีฬากีฬาเป็นเรื่องของกิเลส
ทำคนให้ทุเลสเอาเปรียบเพื่อนตน
ผลของการฝึกฝน
มันผิดมาตั้งแต่ต้นใช่มั้ย
มุ่งหวังไว้ในใจแต่ชัยสุด
ไม่มองจุดมิตรกันเป็นมั่นหมาย
จึงกลายเป็นปัญหาอยู่มากมาย
ผลสุดท้ายกลายเป็นศัตรูกัน
กีฬากีฬาไม่ใช่เรื่องของกิเลส
ก็จะกลายเป็นเหตุพี่น้องเดียวกัน
เป็นสิ่งที่ต้องสร้างสรรใช่มั้ย
ไม่ต้องมีพวกเธอพวกฉันโย่นโยน้
18 ธันวาคม 2545 19:08 น.
สายรุ้ง
ระยะทางพิสูจน์ม้าว่าจริงมั้ย
กาลเวลาพิสูจน์ใจใครจะเถียง
วันเวลาผ่านไปไม่ลำเอียง
สิ่งนี้เที่ยงไม่เอนเอียงเหมือนกันใจ
ใจเรานั้นย่อมแปรผันไปตามเหตุ
ให้สังเกตใจกายนั้นแปรผัน
ประเดี๋ยวดีแล้วร้ายในวันวัน
อาจแปรผันใจเรานั้นให้หลุดไป
จากความทุกข์ทั้งหลายในการนี้
ที่เคยมีมานานสุดขานไขย
ว่าชีวิตเรามาจากที่ใด
อาจรู้ได้ด้วยใจกายไขยออกมา
ฝากกลอนไว้แทนกายที่ไม่เที่ยง
ให้เป็นเสียงบอกทางอันสดใส
คิดแต่ดีทำแต่ดีทั้งกายใจ
ฝากเอาไว้ก่อนปีใหม่ที่จะมา
18 ธันวาคม 2545 19:00 น.
สายรุ้ง
เรียน...เรียน...เรียน
ฉันเรียนจนบ้าคลั่ง
ฟัง... ฟัง... ฟัง
ฉันฟังจนเบื่อหน่าย
ฉันทั้งเรียน ทั้งฟัง แทบบ้าตาย
นี่หรือคือ ความหมาย การศึกษา
โอ...ฉันพึ่งประจักษ์ แล้วรับรู้
ก็ต่อเมื่อฉันได้หยุดเรียน และฟัง
หันมานั่งใส่ใจตนเอง เงียบ ๆ
ฉันช่างโง่แท้เทียว
สิบกว่าปีที่เที่ยวหาความหมาย
สุดท้าย ฉันค้นพบเพียง 1 นาที
ณ ที่ใจของฉันเอง....