19 พฤศจิกายน 2546 21:20 น.
สายรุ้ง
โรคพึ่งเราเราพึ่งโลกเกือบโศกเศร้า
ที่รุมเร้าในกายของสายรุ้ง
ต้องอาศัยยูกยามาบำรุง
ช่วยพยุงสายรุ้งให้เป็นไป
ยามเจ็บไข้อะไรไหนจะเท่า
กำลังใจของเจ้าที่ถามหา
เพียงเท่านี้มันดียิ่งกว่ายา
ทั้งโลกาไหนไหนที่ว่าดี
ร่างกายเรากอรปเข้าด้วยธาตุสี่
แต่บางทีอาศัยปัจจัยห้า
เพื่อเพิ่มเติมปรุงแต่งในชีวา
ให้มันดูมีค่ากว่ามะลาย
กำลังใจทั้งหลายที่ได้รับ
มันเท่ากับเป็นยาขนานใหญ่
ช่วยสายรุ้งให้มีกำลังใจ
เพื่อต่อสู้โรคร้ายในชีวี
18 พฤศจิกายน 2546 21:52 น.
สายรุ้ง
เมื่อพูดถึงความหล่อขอยกให้
กฤษ์นั่นไงที่ใครเที่ยวตามง้อ
ต้องถึงขั้นกินยาลดความหล่อ
แปลกจริงหนอความหล่อวุ่นวาย
ไมหล่อมั่งและนะชัยพฤกษ์
คงไม่ผิดเกิดมาดูน่าขัน
ยังหวังว่าคงมีเข้าสักวัน
เสือระนองคนนั้นคงปันใจ
ไม่ว่ากันใช่ไหมนะชัยกฤษ์
หากพิชิตใจใครได้สักหน
เพียงเท่าน้สายรุ้งต้องนั่งบน
เทพเทวาจนเกืยบอ่อนใจ
แซวกนเล่นเพื่อผ่อนคลายสหายเอย
ใช่คิดเลยไปไกลดังที่ฝัน
เพียงแต่แซวกันเล่นไปวันวัน
หวังว่าคนไรเงาของฉันคงเข้าใจ
14 พฤศจิกายน 2546 02:24 น.
สายรุ้ง
เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้
แต่สิงห์เหนือเสือใต้ดีกันหนา
เป็นเสือสิงห์ที่ยิ่งใหญ่ในบทกลอน
แต่งมาอ้อนเพื่อนกลอนด้วยคารมณ์
ถึงสิงห์เหนือเสือใต้ไม่เคยพบ
ไม่เคยสบตากันนั้นมากก่อน
เพราะเราสองมุ่งมั่นแต่งแต่กลอน
แล้วก็นอนพักผ่อนอย่างสบาย
ทุกเช้าเย็นเราอาจเห็นกันในจิต
โลกความคิดอันวิจิตในสมอง
กลั่นออกมาไพเราะเป็นทำนอง
ให้พวกพ้องพี่น้องเราได้ชม
ขอเพียงแต่เพื่อนเพื่อนกลอนทั้งหลาย
คอยเป็นกำลังใจเสือทั้งสอง
เสือจริงจริงนั้นดุร้ายไม่อยากมอง
แต่สิงห์เหนือเสือระนองรับรองดี
12 พฤศจิกายน 2546 13:49 น.
สายรุ้ง
ช่องว่างระหว่างวัยในชีวิต
อาจเป็นพิษร้ายแรงแห่งความฝัน
ที่สองเราสรรสร้างมาร่วมกัน
ต้องมาขาดสายสัมพันธ์เพราะว่าวัย
ผิดแค่ไหนที่วัยของเราสอง
มาเป็นคลองกั้นกลางทางสุขสันต์
ให้เราสองต้องมาตัดสัมพันธ์
ด้วยกำแพงแห่งวัยนั้นฉันอ่อนใจ
ช่องว่างระหว่างเราเท่านี้หรือ
อย่าไปถือได้ไหมวัยเราสอง
พังกำแพงแห่งวัยลงมากอง
เพียงเราสองคนนั้นประสานใจ
อันกำแพงอื่นใดในโลกนี้
พอจะมีวิธีพังลงได้
แต่การพังกำแพงแห่งหัวใจ
มันไม่ง่ายใช่ไหมจ๊ะคนดี
10 พฤศจิกายน 2546 22:33 น.
สายรุ้ง
อยากรู้จริงนะเจ้า......คนไร้เงาบ้านอยู่ไหน
อยู่ส่วนใดของไทย........เหนือหรือใต้นะคนดี
รู้ไว้ใช่แบกหาม.......นะคนงามจำให้ดี
บอกให้สายรุ้งที............ใช่จู่จี้และกวนใจ
สายรุ้งนะสาวเจ้า.......อยู่เมืองเก่าสุโขทัย
เป็นเมืองที่สดใส...........ในสมัยพ่อขุนราม
แต่จากบ้านเมืองมา...เพื่อศึกษานอกเขตคาม
เกือบสุดแดนสยาม........ที่ลือนามนครพิงค์
ไร้เงาสาวเจ้าเอ่ย.......อย่าเฉยเมยนะคนงาม
เพียงแต่อยากจะถาม.....ว่าคนงามอยู่ที่ใด
ยังเรียนหรือว่าจบ......ขอให้พบความสดใส
ทั้งกายและจิตใจ............ขอทรามวัยสมฤดี
สายรุ้งยังไม่รู้.............ว่าจะอยู่อีกกี่ปี
แต่เรียนจบปีนี้..............งานนี่สิไม่รู้เลย
ถึงเรียนยังไม่จบ.......เราต้องคบกันอีกหนา
จบแล้วจึงค่อยว่า...........จะจากลาหรืออย่างไร