17 มีนาคม 2547 21:01 น.
สายรุ้ง
ถึงตัวไกลแค่ไหนขอให้จิต
หวนมาคิดถึงกันบ้างเถิดหนา
อย่างน้อยก่อนนอนหรือตีห้า
ก่อนลืมตาคิดหาใครสักคน
หนึ่งคนนั้นแม่ท่านที่ใกล้ชิด
สองตามติดพ่อเราเฝ้ารักษา
ส่วนที่สามคือหวานใจนะกานดา
อย่าลืมนะอย่าลืมคิดถึงกัน
ความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของความคิด
เกิดจากจิตที่คิดเสน่หา
ทำให้คิดถึงเธอทุกเวลา
ด้วยอำนาจบุพพาหรืออย่างไร
ไม่เป็นไรปล่อยใจให้มันคิด
ถึงรีหมีดความคิดก็จางหาย
แต่ยิ่งคิดทำจิตให้วุ่นวาย
พอมีใครแก้ได้บ้างไหมเอย
16 มีนาคม 2547 15:42 น.
สายรุ้ง
สุดหักห้ามจิตใจอาลัยหา
ไม่เห็นหน้าแค่ผ้าที่สวมใส่
หรือไม่งั้นรองเท้าที่วางไว้
พอให้คลายอาลัยในตัวเธอ
เป็นเอามากเพียงไรใครช่วยบอก
พอจะมีทางออกบ้างไหมนี่
เพราะนเป็นมานานแล้วคนดี
หรือจะปล่อยอยู่อย่างนี้ตลอดไป
พอจะมีไหมหนอหมออาสา
มาเยียวยาใจข้านี้ให้หาย
จากอาการคิดถึงยอดยาใจ
หรือทุเลาลงไปก็ยังดี
นี่แหละหนาที่ว่าพิษความรัก
ถ้ามันปักตรงใจของใครหนา
มันยากนักที่จักถอนออกมา
จนอุราของข้าต้องซ้ำตม
จริงไม่จริงเพื่อนหญิงและชายเอย
คงจะเคยสัมผัสพิษรักขม
รสของมันสุดที่จะตอมตม
หากไม่สมแล้วตมอตมตลอดไป
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:46 น.
สายรุ้ง
ปลูกต้นไม้ใดใดไม่ยากเท่า
ที่สองเราเฝ้าปลูกต้นรักหนา
ต้องรดน้ำพรวนดินทุกเวลา
ต้องฉีดยาเวลาไม่สบาย
แค่ต้นไม้ยังให้ใจทนทุกข์
หากจะปลูกต้นรักคงทุกข์ใหญ่
มีใครบ้างปลูกแล้วสบายใจ
ช่วยบอกรุ้งบ้างได้ไหมนะคนดี
อีกไม่นานเป็นวันแห่งความรัก
ที่โลกเขาทึกทักกันนะนี่
อันที่จริงเราต้องรักกันทั้งปี
จริงไหมนี่คนดียอดยาใจ
ขอให้เพื่อนสมหวังกับความรัก
ต้องตระหนักรักนั้นมีแต่ให้
รักอย่างนี้เป็นรักที่ปลอดภัย
และไม่มีอันตรายกับใครเลย
27 พฤศจิกายน 2546 21:59 น.
สายรุ้ง
ยี่สิบเจ็ดเมษามาบรรจบ
เป็นวันครบหนึ่งปีบุญศรีหนา
เกิดมาแล้วล่วงกาลผ่านเวลา
ยี่สิบหกวัสสาหนาคนดี
เกิดมานานผ่านกาลมาก็มาก
ทนลำบากเพราะรักการศึกษา
จนมาเป็นลูกช้างปีสี่ห้า
ด้วยหวังจะศึกษาพุทธธรรม
ถึงเป็นหญิงยุคใหม่วัยยังเด็ก
เป็นหญิงเหล็กกว่าเด็กทั้งหลายหนา
ชอบแต่งตัวปอนปอนตลอดมา
ชอบกินเมี่ยงด้วยหนายอดยาใจ
ยี่สิบหกปีแล้วอย่าใจร้อน
จะแสนงอนเหมือนก่อนมิได้หนา
เพราะแสนงอนมันร้อนที่นัยตา
เดี๋ยวก็วัยชราจามาเยือน
ชีวิตเราล่วงก้าวไปตามกาล
ไม่มีวันจะหวนกลับคืนได้
ขอให้เราหมั่นสร้างความดีไว้
แล้วรักษามันให้อยู่นานนาน
เพียงเท่านี้วันที่ยี่สิบเจ็ด
คงเป็นเหตุความดีเหล่านี่หนา
ที่เราได้สรรสร้างตลอดมา
ขอถวายพ่อแม่ข้าเพื่อแทนคุณ
22 พฤศจิกายน 2546 21:14 น.
สายรุ้ง
ถึงจะนานเพียงใดไม่เคยบ่น
จะขอรอเธอจนฝนจางหาย
จะรอไปจนกว่าเธอเห็นใจ
แล้วส่งรูปไฉไลมาให้ดู
ถึงจะไม่มีทางเป็นไปได้
เพราะว่าบ้านอยู่ไกลระนองนั่น
คงจะเหมือนกระต่ายที่หมายจันทร์
เป็นแค่เพียงเพล้อฝันในอุรา
รู้ทั้งรู้ว่าอยู่กันคนละทิศ
ยังไปคิดติดต่อทางจดหมาย
กว่าจะส่งไปถึงคงเหม็นตาย(ปลาเจ่า)
เพราะว่าเกลือน้อยไปนะคนดี
พอมีหวังบ้างไหมนะชัยกฤษ์
ช่วยกันคิดหาทางบ้างซิหนอ
อย่าช่วยแต่มาเป็นกอขอคอ
ได้ไหมพ่อรูปหล่อฉันขอที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายรุ้ง
หน้าส่วนตัว
760
