25 กันยายน 2547 15:34 น.
สายรุ้ง
ความรักอันร้อนแรง เหมือนดั่งแสงสุริยา
แผ่ไปทั่วกายา อันร้อนรุ่มสุมทรวงใน
ดิ้นรนเพื่อไปหา น้องกานดานั้นให้ได้
ผิดถูกไม่สนใจ ขอเพียงได้พบหน้ากัน
เท่านั้นมันแสนสุข ความพันธ์ผูกในใจนั้น
สุดที่จะห้ามมัน มิให้คิดถึงน้องนาง
เธอเป็นอย่างนี้ไหม ยามห่างไกลอย่าไว้วาง
สามวันนารีห่าง หากจากนางไปนานนาน
อำนาจของความรัก นี้ร้ายนักนะนงคราญ
หากใครหลงเดินผ่าน หากไม่คานก็ทุกข์ตรม
ตัวฉันนั้นประจักษ์ กับความรักที่ขื่นขม
ชีวิตฉันเกือบจม กับคารมณ์ของหวานใจ
มีใครบ้างไหมหนา ที่จะมารักษาให้
กับโรคผิดหวังไง อาการใกล้ไอซียู
ยังรอผู้เมตตา มารักษาแผลนั้นอยู่
ขอเพียงยอดพทู มาเยี่ยมดูก่อนสิ้นใจ
22 กันยายน 2547 21:24 น.
สายรุ้ง
เพื่อนในฝันของฉันนั้นดีนัก
เธอน่ารักพร้อมพักไปทุกสิ่ง
ดูหน้าตาเธอสวยงามจริงจริง
เป็นยอดหญิงของชายในโลกา
คืนวันหนึ่งฉันฝันว่าได้พบ
ได้ประสบพบเธอที่ป่าช้า
เป็นผู้หญิงไร้เงาเข้าตำรา
แต่ทำไมอยู่ป่าช้าน่าแปลกจริง
เธอเป็นหญิงแสนดีที่ฉันคบ
แต่ได้พบกันเพียงแค่ในฝัน
มีความสุขเมื่อเราได้คุยกัน
ตื่นจากฝันตัวฉันนั้นอาลัย
ทำอย่างไรจะให้ยายในฝัน
นั้นแปรผันเป็นจริงขึ้นมาได้
ถ้าเป็นจริงขึ้นมาในวันใด
ท่านทั้งหลายตัวใครก็ตัวมัน
22 กันยายน 2547 13:33 น.
สายรุ้ง
ผึ้งเหมือนเพื่อนคอยเตือนให้เราคิด
บางครั้งผิดพลาดไปใจเศร้าหมอง
แต่ยังดีที่มีเพื่อนคอยประคอง
เหมือนพี่น้องคอยส่องหนทางกัน
เพื่อนทางกายหาง่ายในชีวิต
เพื่อนทางจิตต้องคิดหลายหลายชั้น
อย่าด่วนตัดสินใจเมื่อเห็นกัน
เพียงรูปพรรณสัณฐานนั้นไม่พอ
ความปวดร้าวบางคราวทำให้คิด
ถึงความผิดพลาดไปในครั้งก่อน
เป็นเหมือนครูคอยเตือนอย่ารีบร้อน
ให้แน่ใจเสียก่อนตัดสินใจ
ถึงจะช้าแต่ได้พร้าถึงสองเล่ม
ช่วยเติมเต็มชีวิตของเราสอง
เพราะเราเดินกันไปตามครรลอง
คงสมปองเมื่อเราสองถึงเส้นชัย
21 กันยายน 2547 22:39 น.
สายรุ้ง
ผึ้งน้อยลอยตามลม เพื่อชื่นชมกลิ่นเกสร
บินไปในภมร จำจากจรบ้านเมืองมา
ด้วยหวังเพียงน้อยนิดคือพิชิตปริญญา
เอามาเพื่อแทนค่าคุณบิดาและมารดร
ผึ้งน้อยตัวนิดนิดแต่ดวงจิตเป็นผู้ใหญ่
ดูแลตัวเองได้ มิให้ใครต้องกังวล
แต่มีในบ้างครั้ง ที่ต้องนั่งน้ำตาหล่น
เพราะคิดถึงแม่ตน แสนสุดทนกลั้นน้ำตา
ผึ้งน้อยเจ้าโผผิน เที่ยวบินไปในนภา
บางครั้งก็เมื่อยล้า อยากเสาะหาที่พักใจ
มีใครบ้างไหมหนอ พอจะให้ที่พักได้
กับผึ้งน้อยนี้ไง ไม่ทำร้ายผึ้งใจดี
ผึ้งน้อยนี้เลี้ยงง่าย ไม่อ้อนใครให้ลำคราญ
เพียงข้าววันละจาน กับหมูหันวันละตัว
กินง่ายและอยู่ง่าย ใครสนใจนั้นต้องชัว
เลี้ยงไว้ในห้องครัว ของหัวใจไม่ทุกข์ตรม
12 พฤษภาคม 2547 17:42 น.
สายรุ้ง
อยากเห็นจริงของขวัญ...ที่เธอนั้นส่งมาให้
จากเหนือสุดแดนใต้... ด้วยน้ำใจที่ส่งมา
คงมีทั้งรอยยิ้ม.... และอาจปิ่มด้วยน้ำตา
ดีใจสุดพรรณา... ที่เพื่อนข้ามีน้ำใจ
พรุ่งนี้จะกลับแล้ว... คงต้องแคล้วจากกันไกล
พบกันสัปดาห์ใหม่... คงไม่ไกลนะงามงอน
จริงจริงไม่อยากจาก... แต่จำพรากและจากจร
ด้วยใจที่อาวรณ์... ถึงงามงอนตอนจากไป
จริงจริงแล้วสาวเจ้า... จะห่วงเราอย่างนี้ไหม
เป็นเพราะกรรมอะไร... ทำให้ใจคิดถึงเธอ
ทั้งที่ไม่เห็นหน้า... แม้ข้าตาไม่พบเจอ
แต่ใจกลับพร่ำเพ้อ... คิดถึงเธอทุกโมงยาม
จะขอรักษาไว้ ... ซึ่งน้ำใจอันดีงาม
ของเพื่อนทุกเขื่อนคาม... จะจดจำตลอดไป
ขอให้มีความสุข....และสนุกกับกลอนใหม่
อย่าลืมตอบเมล์ให้... ได้ชื่นใจตอนกลับมา
หน้าส่วนตัว
1458
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายรุ้ง
