การเดินทางอันยาวไกลในชีวิต
เริ่มเข้าชิดเส้นชัยในไม่ช้า
เพราะชีวิตของเราเดินทางมา
ห้าสิบปีกว่ากว่าน่าภูมิใจ
ชีวิตเราเมื่อเข้าเลขที่ห้า
การมองหาที่พักพิงสิ่งอาศัย
ในปัจจุบันและอนาคตที่ต้องไป
เพราะชีวิตต้องโยคย้ายกันสักวัน
การโยคย้ายชีวิตต้องคิดหนัก
เพราะต้องฝากไว้กับกรรมบนสวรรค์
ทั้งที่เป็นอดีตและปัจจุบัน
จะส่งเราให้สุขสันต์หรือทุกข์ตรม
เพราะฉะนั้นปัจจุบันควรทำถูก
ทางสายทุกข์อย่าไปเดินให้ขื่นขม
แล้วชีวิตของเราไม่ตรอมตรม
เพราะสร้างสมกรรมดีทั้งกายใจ
เป็นอย่างไรเพื่อนเก่าในปีก่อน เคยกินนอนอย่างเป็นสุขสนุกสนาน มาปีนี้เป็นอย่างไรยังสำราญ เหมือนเมื่อวานปีก่อนที่เคยเป็น หรือว่ามีความสุขที่สดใส ทั้งกายใจที่เคยร้อนและยากเข็น ได้กลับกลายพร้อมปีใหม่ที่ใสเย็น ให้เป็นปีที่สุดแสนจะเปรมปรีย์ ขออวยพรเพื่อนก่อนในปีเก่า อย่าโศกเศร้าเมื่อมีทุกข์จงสุขศรี จงรู้ตัวว่าเป็นทุกข์ทุกนาที แล้วความทุกข์ที่มีจะหมดไป เป็นวิธีแก้ทุกข์ที่ดีแน่ เพี่ยงต้องแต่เพียรกำหนดอย่าไปไหน เอาสติกำหนดทุกข์จนมะลาย แล้วสุดท้ายทุกข์จะกลายเป็นสุขเอย
ลาน แลระรื่อนเหล้น เย็นใจ ดวง ดอกออกดื่นไป ไป่เว้น ข่วง ธัมม์นำใจไจ(ไซ้) จาม(ชาม)ที่นี้เหย่ นา น้ำจิตสนิทเน้น แนแหน้นเหน็งใจ ไปเนอไปเซาะว่า หากิต ของลัมจากเมืองอินทร์ อิ่มแอ้ ปิ๊กป้อกบ่ถอกถวิน เวคว่าาง (ขว้าง) ละนา แม่แจ่มจอดจิตแท้ ท่องไว้ในใจ
ถ้าเป็นดั่ง... ...ผู้ท่องทางไปด้วยใจเปลี่ยว จิตก็เลี้ยวเลาะไป..เกินใจฝัน เกาะนั่นเกี่ยวนี่พัลวัน ไม่รู้ทันสังขารทรมานไป หากเป็นดุจ... ...ผู้เร่งรุด..สุดทางท่อง ด้วยทำนองก้าวย่างว่างไสว ย่อมรู้ทันสังขารอันผลาญใจ โลกย์ก็ไม่เกี่ยวรัด เห็นชัดทาง...
ยี่สิบเอ็ดธันวาจะมาถึง ลูกทราบซึ้งถึงคุณของแม่ปุ้ย เลี้ยงลูกตาลจนงามและตุ้ยนุ้ย จนแม่ปุ้ยหมดเงินไปหลายพัน เมื่อลูกตาลเติบใหญ่ขออาสา จะเลี้ยงดูมารดาให้สุขสันต์ เพื่อเป็นการตอบแทนที่แม่นั้น ได้เลี้ยงดูตัวฉันเป็นอย่างดี ขอให้แม่อย่าแก่และรอหน่อย อย่างน้อยน้อยก็ราวราวปีแปดสี่ คงตอบแทนตามหลักกตเวที ขอแม่นี้จงรออย่าท้อใจ