10 กรกฎาคม 2550 09:23 น.
สายรุ้ง
จิตจดจ่อต่อการงานทุกสิ่ง
เป็นสุขยิ่งของชีวามีค่าหลาย
ไม่ต้องหาของขลังมาปิดกาย
เพียงทำให้ลมหายใจเป็นหนึ่งเดียว
อันความขลังหรือพลังอยู่ที่จิต
ที่ผลิตออกมาเป็นเส้นสาย
ด้วยพลังที่ต่อเนื่องของใจกาย
จนไปถึงจุดมุ่งหมายแต่ละคน
กายกับจิตนั้นเป็นมิตรตั้งแต่เกิด
ถือกำเนิดเกิดมาเหมือนสหาย
จิตเป็นนายกายเป็นบ่าวเข้าทำนาย
เหมือนหญิงชายที่รู้ใจกันและกัน
การกระทำทุกอย่างอยู่ที่จิต
แม้นึกคิดถึงกันวันละหลาย
ก็เกิดมาจากจิตที่ตั้งใจ
แล้วส่งไปฝากไว้ในใจเธอ
21 มิถุนายน 2550 20:26 น.
สายรุ้ง
พรุ่งนี้เป็นวันพระนะเธอเอย
อย่าละเลยศีลทานการกุศล
ต้องหมั่นสร้างความดีให้กับตน
จะได้พ้นทุกข์โศกทั้งโรคภัย
เพราะศีลนั้นทำให้เป็นคนสวย
ทั้งหล่อด้วยคุณผู้ชายทั้งหลายนั่น
ถ้าหมั่นขัดกายใจไปทุกวัน
ด้วยศีลทานเป็นสะพานให้ก้าวไป
แล้วสักวันต้องถึงจุดมุ่งหมาย
ที่หญิ่งชายทั้งหลายประสงค์นั่น
ขอให้ท่านทั้งหลายจงฝ่าฟัน
ด้วยจิตใจที่มุ่งมั่นเข้าเส้นชัย
19 มิถุนายน 2550 13:57 น.
สายรุ้ง
ยังสับสนวังวนของชีวิต
ทีเดี่ยวถูกเดี่ยวผิดจนสับสน
เมื่อไหร่หนอตัวเราจะหลุดพ้น
จากวังวนที่ผู้คนหลงระเริ่ง
อันที่จริงทางออกของเรื่องนี้
มีผู้ชี้มานาแล้วสหาย
ที่เป็นคำมั่นคงมิเสื่อมคลาย
แม้เวลาผ่านไปหลายพันปี
แต่ตัวข้ายังหาทางไม่พบ
เพราะถูกกลบด้วยตัณหาหน้าใสใส
ต้องทนทุกข์ทรมานกันต่อไป
จะอยู่นานเท่าไรในวังวน
12 เมษายน 2550 20:45 น.
สายรุ้ง
ความอิสระเสรีของชีวิต
มันเป็นสิทธิ์ของเจ้าใช่หรือไม่
เมื่อก่อนอยู่กับข้าทำเหมือนตาย
แต่เดียวนี้ได้นายใหม่สดใสจริง
น่าอิจฉาชีวิตหมาที่มีสุข
ไม่เคยทุกข์อะไรชีวิตหมา
กินแล้วนอนอ้อนนายด้วยมายา
ในบางครั้งก็อิจฉาหมาจริงจริง
เพราะชีวิตคิดคิดก็รันทด
บางคนอดแทบตายต้องอายหมา
มีของกินอย่างสบายทุกเวลา
นี่เป็นกรรมของหมาหรืออย่างไร
เจ้าได้ดีแต่พี่นี้แทบแย่
ต้องถูกแม่ของเจ้าตามจิกใส
มาตอกย้ำว่าให้เขาไปทำไม
แสนสุดช้ำเสียใจที่เจ้าจร
ไม่เป็นไรเมื่อเจ้าไปอย่างเป็นสุข
ถึงข้าทุกข์อยู่บ้างเพราะเจ้าของ
ที่มาพูดตอกย้ำในทำนอง
อยากให้เจ้าอยู่ในครองของพี่ยา
30 มีนาคม 2550 20:54 น.
สายรุ้ง
ขอให้เราจากกันด้วยใจรัก
มีจิตพักตร์รักกันไม่จางหาย
ให้สองเรารักกันไปจนตาย
ไม่เสื่อมคลายจากใจที่รักกัน
ในเรื่องพบเรื่องพากษ์จากกันนั้น
ไม่ใช่วันสิ้นสุดของเราสอง
เพราะสองเรารักกันตามทำนอง
ไม่เคยหมองเรื่องครองประเพณี
แต่วันนี้น้องพี่มาลาจาก
มันแสนยากทำใจนะนวลน้อง
เพราะว่าเราสมกันดังกิ่งทอง
สุดท้ายต้องน้ำตานองเธอจากไป
ไม่เป็นไรขอให้ไปมีความสุข
ได้พ้นทุกข์เสียทีนะนวลน้อง
เพราะได้ไปดังสมอารมณ์ปอง
คงเหลือแต่ล่องรอยแห่งอาลัย