8 มีนาคม 2545 21:50 น.
สายรุ้ง
มิตรภาพของใครไหนจะเท่า
กับน้ำใจของเจ้าที่มอบให้
กลั่นออกมาจากตรงขั่วหัวใจ
ที่ฝากไว้เป็นกลอนสอนผู้คน
จะยั่งยืนต่อไปไม่รู้จบ
ถึงจะพบมรณาชีวาสิ้น
แต่สิ่งที่ยังอยู่คู่ฟ้าดิน
คือสัจจความจริงจากหัวใจ
ที่กลั่นไว้จากใจในส่วนลึก
ความรู้สึกดีดีที่สรรหา
มาเป็นกลอนฝากไว้ในโลกา
หวังว่าคงเป็นยารักษาใจ
6 มีนาคม 2545 15:50 น.
สายรุ้ง
ความข่มขื่นนั้นหนาข้านกน้อย
เฝ้ารอคอยน้องข้าในป่าใหญ่
อันวันคืนเคลื่อนคล้อยเริ่มน้อยใจ
เหตุไฉนน้องข้าไม่มาเยือน
พี่คอยเจ้านานเท่าไรรู้มั้ยนี่
รอมาสี่สิบปีแล้วเธอจ๋า
จะต้องรออีกนานมั้ยกาลดา
พี่กลัวว่าวัยชราจะมาเยือน
ถึงชีวิตจะหมุนเวียนไปตามวัย
แต่จิตใจของพี่ไม่เปลี่ยนผัน
ยังคล่ำครวญถึงเจ้าทุกคืนวัน
เพราะว่าใจพี่นั้นมีเพียงเธอ
5 มีนาคม 2545 21:07 น.
สายรุ้ง
มุมหนึ่งนั้นในหัวใจของสายรุ้ง
มันแอบรักยอดพทูอยู่ใกล้ใกล้
วันทั้งวันเฝ้าลำพันอยู่ข้างใน
ใจเอยใจห้ามไม่ได้ร้ายจริงจริง
รู้ทั้งรู้ว่ายอดชู้มีเจ้าของ
แต่ว่าใจมันหมายปองน้องของฉัน
ผิดหรือไม่เมื่อหัวใจมันต้องการ
ขอเพียงแค่อย่าประจานว่าฉันเลว
นี่แหละหนาเมื่อโมหาครอบงำจิต
ทำชีวิตของตนให้เศร้าหมอง
เพราะพิษรักมันร้ายทำลายกอง
เราจึงต้องทนเลี้ยงเขาเศร้าจริงจริง
5 มีนาคม 2545 20:38 น.
สายรุ้ง
จากมุมหนึ่งของเมืองไทยใครจะรู้
ว่ายังมีสิ่งน่าดูในเชียงใหม่
ใครอยากมาเที่ยวชมให้สมใจ
บอกรุ้งได้จะเป็นไกด์ให้ฟรีฟรี
ดอยสุเทพเป็นของดีศรีเชียงใหม่
ตรงขึ้นไปอีกไม่ไกลเท่าไรหนา
เป็นตำหนักที่สวยงามอหร่ามตา
ของราชาราชินีที่น่าชม
ไปอีกนิดถ้าคุณคิดพิชิดเขา
หมู่บ้านเราที่เขาเรียกว่าแม้วนั่น
ที่ดอยปุยมีพฤกษานานาพันธุ์
หากตัวท่านได้เที่ยวชมสมอุรา
แล้วลงมาไหว้สาครูบาเจ้า
ที่พวกเราเคารพบูชายิ่ง
เพราะท่านเป็นพระสงฆ์ที่แท้จริง
ไม่ยึดถือทุกทุกสิ่งแม้กายตน
4 มีนาคม 2545 21:07 น.
สายรุ้ง
เพียงเห็นหน้าชีวาข้าเป็นสุข
อาจลืมทุกข์ในใจได้บ้างหนา
อย่าปล่อยพี่ให้โดดเดี๋ยวในโลกา
โปรดกลับมาเยือนกันนานนานที
ขณะนี้น้องของพี่ไปอยู่ไหน
ไปหลงใครในเว็บไซท์หรือเปล่านี่
ระวังนะเดี๋ยวชีช้ำกะหล่ำปลี
ดั่งตัวพี่ในตอนนี้นะน้องนาง
กลับมาอยู่ถิ่นเก่าบ้านเราเถิด
ถึงจะเกิดในป่าดงพงษ์พฤกษา
ในเมืองหลวงสิวิไลในสายตา
ที่น้องนางบ้านนาเห็นว่าดี