11 มีนาคม 2545 12:28 น.
สายรุ้ง
มะเร็งร้ายในกายยังไม่เท่า
ที่ตัวเราวุ่นวายใจหนักหนา
วันทั้งวันนั่งฝันในอุรา
จะมียาอะไรช่วยบรรเทา
มนุษย์เราเป็นโรคร้ายภายในจิต
ที่มันติดตามมาแต่หนหลัง
ไม่มีใครที่ไหนเป็นผู้ทำ
เป็นเพราะกรรมที่ทำจึงต้องทน
มะเร็งร้ายในใจนี้น่าคิด
ถ้ามันติดใจใครแล้วไม่พ้น
ต้องหมุนเวียนเปลี่ยนไปในวังวน
ของวัฏฏะหนีไม่พ้นทนทุกข์ใจ
อันมรรคาพอเป็นยารักษาทุกข์
ไม่สนุกแต่เป็นสุขอันยิ่งใหญ่
ต้องใช้ยาที่สัมมาทรงวางไว้
เมื่อใครใครได้ใช้หายทันที
อันโรคร้ายในกายตายก็จบ
มะเร็งร้ายในอารมณ์ไม่จบหนา
จะติดตามดังเงาเฝ้ากายา
ไปจนกว่าวัฏฏนั้นหมดไป
นี่แหละหนาโมหาพาให้ทุกข์
เหมือนติดคุกในโลกาอันกว้างใหญ่
ที่ทุกคนคิดว่าสิวิไล
แต่รู้ไม่ว่าใจอยู่ในกรง
10 มีนาคม 2545 17:02 น.
สายรุ้ง
อย่าประมาทในชีวานะยาหยี
เพราะชีวีหมุ่นเวียนและเปลี่ยนผัน
สักวันหนึ่งตัวเจ้าเข้าถึงวัน
อย่างที่ฉันเป็นอยู่จะรู้ความ
ความประมาทผิดพลาดแม้เพียงนิด
ทำชีวิตจมลงในโมหัน
ผิดพลาดแล้วจะสายเปลี่ยนไม่ทัน
ด้วยโมหันชีวันต้องมลาย
คนประมาทมากมายสหายเอ่ย
ที่ชีวิตลงเอยด้วยทุกขัง
เป็นชีวิตที่อยู่ไปวันวัน
สุดท้ายนั้นชีวันเป็นหมันเอย
10 มีนาคม 2545 16:33 น.
สายรุ้ง
โอ้ลูกรักแม่ชักจะเมื่อยล้า
พาเจ้ามาทุ่งหญ้าของใครนี่
เดี๋ยวเจ้าของเขามาถ้าไม่ดี
กลับเร็วสิเดี๋ยวถูกตีไม่รู้ตัว
พ่อของเจ้าไปไหนไม่รับรู้
ปล่อยให้แม่เลี้ยงดูเจ้าอยู่ได้
ทำแล้วทิ้งนี้หรือลูกผู้ชาย
ช่างน่าอายไม่สมชายชาตรี
ลูกจำไว้เมื่อโตไปต้องรับผิด
อย่าไปคิดแค่พิชิตแล้วก็หนี
ทำอย่างนั้นเป็นสันดานที่ไม่ดี
แม้เป็นผีก็ยังมีคนนินทา
9 มีนาคม 2545 20:24 น.
สายรุ้ง
โอ้วันนี้นั้นหนาข้าขอแอบ
ขอเพียงแนบเนื้อนางกลางสายฝน
อาจมีคนอิจฉาข้าหลายคน
ขอขอบคุณหยาดฝนที่เป็นใจ
ได้ใกล้ชิดโฉมงามยามฝนตก
ในหัวอกของข้ามันหวั่นไหว
กอดน้องนางท่ามกลางสายฝนไป
เพื่อจะให้ร่างกายไม่ทุกข์ทน
ฝนเดือนห้าหล่นมาพาข้าสุข
สหลายทุกข์ที่มีในใจข้า
ชำระล้างความหลังที่ผ่านมา
ในอุราของข้าจนหมดไป
9 มีนาคม 2545 07:55 น.
สายรุ้ง
โคลงกระทู้
พบ กันใยพี่นี้ ต้องจาก
กัน ไม่มีใครอยาก อยู่แล้ว
เพื่อ จะอยู่มิพาก เรียงร่วม กันนา
จาก แต่ต้องมีไว้ แก่ข้า ทั้งสอง