24 ธันวาคม 2545 17:00 น.
สายรุ้ง
กีฬากีฬาเป็นเรื่องของกิเลส
ทำคนให้ทุเลสเอาเปรียบเพื่อนตน
ผลของการฝึกฝน
มันผิดมาตั้งแต่ต้นใช่มั้ย
มุ่งหวังไว้ในใจแต่ชัยสุด
ไม่มองจุดมิตรกันเป็นมั่นหมาย
จึงกลายเป็นปัญหาอยู่มากมาย
ผลสุดท้ายกลายเป็นศัตรูกัน
กีฬากีฬาไม่ใช่เรื่องของกิเลส
ก็จะกลายเป็นเหตุพี่น้องเดียวกัน
เป็นสิ่งที่ต้องสร้างสรรใช่มั้ย
ไม่ต้องมีพวกเธอพวกฉันโย่นโยน้
18 ธันวาคม 2545 19:08 น.
สายรุ้ง
ระยะทางพิสูจน์ม้าว่าจริงมั้ย
กาลเวลาพิสูจน์ใจใครจะเถียง
วันเวลาผ่านไปไม่ลำเอียง
สิ่งนี้เที่ยงไม่เอนเอียงเหมือนกันใจ
ใจเรานั้นย่อมแปรผันไปตามเหตุ
ให้สังเกตใจกายนั้นแปรผัน
ประเดี๋ยวดีแล้วร้ายในวันวัน
อาจแปรผันใจเรานั้นให้หลุดไป
จากความทุกข์ทั้งหลายในการนี้
ที่เคยมีมานานสุดขานไขย
ว่าชีวิตเรามาจากที่ใด
อาจรู้ได้ด้วยใจกายไขยออกมา
ฝากกลอนไว้แทนกายที่ไม่เที่ยง
ให้เป็นเสียงบอกทางอันสดใส
คิดแต่ดีทำแต่ดีทั้งกายใจ
ฝากเอาไว้ก่อนปีใหม่ที่จะมา
18 ธันวาคม 2545 19:00 น.
สายรุ้ง
เรียน...เรียน...เรียน
ฉันเรียนจนบ้าคลั่ง
ฟัง... ฟัง... ฟัง
ฉันฟังจนเบื่อหน่าย
ฉันทั้งเรียน ทั้งฟัง แทบบ้าตาย
นี่หรือคือ ความหมาย การศึกษา
โอ...ฉันพึ่งประจักษ์ แล้วรับรู้
ก็ต่อเมื่อฉันได้หยุดเรียน และฟัง
หันมานั่งใส่ใจตนเอง เงียบ ๆ
ฉันช่างโง่แท้เทียว
สิบกว่าปีที่เที่ยวหาความหมาย
สุดท้าย ฉันค้นพบเพียง 1 นาที
ณ ที่ใจของฉันเอง....
18 ธันวาคม 2545 18:49 น.
สายรุ้ง
เธอว่าอย่าง เขาว่าอย่าง
แล้วเมื่อไหร่กันละ
สัติวาจาจะเกิก
เรียน......
เธอเงียบนิดหนึ่ง
เขาเงียบอีกนิดหนึ่ง
อาจเป็นวิธีหนึ่ง
ที่ก่อให้เกิด...สันติ...
5 พฤศจิกายน 2545 21:55 น.
สายรุ้ง
อันชะตาชีวาที่เวียนวน
ที่ทุกคนต้องทนแสวงหา
ว่ามันมีสิ่งใดในโลกา
คอยบัญชาชีวาข้าเป็นไป
การหมุ่นเวียนเปลี่ยนไปของชีวิต
เมื่อคิดคิดดูแล้วเป็นเรื่องใหญ่
ว่ามันมีตัวโมหาที่พาไป
ทำให้กายวาจาใจไปด้วยกัน
ทั้งดีชั่วที่ตัวกระทำนั้น
ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงและแก้ไข
นอกเสียจากฝึกตนให้พ้นไป
จากชีวาที่เวียนว่ายในวังวน