11 กรกฎาคม 2550 21:03 น.
สายน้ำแห่งรัก
เพราะผมคิดผมจึงเขียน
หมั่นเพียรสร้างตัวอักษร
เรื่องสั้น-เรื่องยาว-กาพย์-กลอน
ไว้เตือนไว้สอนใจตน...............
เพราะคิดผมจึงเขียน
สิ่งได้เรียนได้รู้ทุกแห่งหน
ทุกที่ที่ก้าวไปตามใจตน
เพื่อค้นเพื่อหาค่ามนุษย์
.......คงเพราะเป็นคนช่างฝันช่างคิดเลยพาตัวเองเข้าสู่โลกของตัวอักษรได้จนทุกวันนี้......
10 กรกฎาคม 2550 15:48 น.
สายน้ำแห่งรัก
บนทางเดินเดียวดายปลายแผ่นดิน
แทบหมดแทบสิ้นความหวัง.............
เดินทางโดดเดี่ยวเที่ยวลำพัง
มาค้นหาความหวังยังแดนไกล
จากแม่จากน้องจากผองเพื่อน
มาเยือนย่ามแดนดินถิ่นใต้
สุดท้ายกลับไม่มีไม่เหลือใคร
เหตุไฉนใจคนล้นความลวง
คงต้องลาลับกลับยังถิ่น
โผผินกลับเคหาที่ลาล่วง
ตั้งต้นใหม่อีกครั้งหลังถูกลวง
กลับสู่อ้อมความห่วงของมารดา
5 กรกฎาคม 2550 18:18 น.
สายน้ำแห่งรัก
ฉันก็ยังคงเป็นฉัน...
ยึดมั่นในการตัดสิน
พาหัวใจตัวเองโบยบิน
แม้แทบสิ้น...ลมหายใจ
ฉันก็ยังคงเป็นฉัน...
รอวันที่ฝนซาและฟ้าใส
รอวันสายรุ้งทอประกาย
รอใครคนหนึ่ง-ซึ่งรอ
ฉันก็ยังคงเป็นฉัน...
ก้าวไปไม่หวั่นแม้อาจท้อ
แต่ก็ยังพาหัวใจให้เดินต่อ
ไม่ขอไม่ง้อรอชะตา..........
2 กรกฎาคม 2550 11:22 น.
สายน้ำแห่งรัก
มันก็แค่เส้น บาง-บาง
ที่คั่นกลางความรักไว้
ไม่รู้นะว่ามันจะขาดลงเมื่อไหร่
รู้แค่จะรักษามันไว้ให้ยาวนาน
เพราะหัวใจคน-คนนี้รักมั่น
แม้ความสัมพันธ์เป็นเพียงเส้นขนาน
ก็จะรอนะรอวันที่กลับมาร่วมทางกัน
แม้ว่าวันนั้นอาจไม่มีอยู่จริง...........
.........ทำไมความสัมพันธ์ของคนเรามันช่างเปราะบางนักนะ...........
1 กรกฎาคม 2550 15:07 น.
สายน้ำแห่งรัก
คน-คนหนึ่งที่เธอลืม
ทั้งที่เคยปลื้มฉันกว่าคนไหน-ไหน
ที่แท้คงเป็นเพียงแค่ส่วนเติมเต็มของหัวใจ
ในหวั่นที่อ่อนไหวไม่มีใครดูแล........
ไม่เป็นไร....ฉันรู้
แต่จะให้ทนดูคงไม่ไหวแน่-แน่
กับภาพที่เธอมีเขากลับมาดูแล
แล้วทิ้งฉันเป็นเพียงแค่...คนหลงทาง
ให้ฉันอยู่...บนทางเปลี่ยว
ไม่แลเหลียว....ทอดทิ้ง
ใจร้ายจังนะ...ใจร้ายจริง-จริง
อยากจะทิ้งก็ทิ้ง...ฉันจะอยู่คนเดียว
หน้าส่วนตัว
1781
