16 มิถุนายน 2547 15:56 น.
สายน้ำสีเงิน
เมื่อเวลาล่วงเลยมาบรรจบ
เมื่อเวลาเข้าครบพบสิ่งใหม่
เมื่อเวลาที่เลยผ่านล่วงเลยไป
เมื่อเวลาที่สดใสไม่คืนมา
ถึงเวลาที่ต้องกลับสู่โลกกว้าง
ถึงเวลาที่อ้างว้างไม่ห่วงหา
ถึงเวลาที่ชีวิตดับเวลา
ถึงเวลาที่ชีวาต้องดับลง
มีเวลาใดที่เคยได้สุข
มีเวลาใดที่ทุกข์ไม่ประสงค์
มีเวลาที่ดีชั่วต้องเปล่าปลง
มีเวลาเท่าใดคงต้องหยุดไป
เป็นเวลาสุดท้ายของชีวิต
เป็นเวลาเงียบสนิทไม่หวั่นไหว
เป็นเวลาสุดท้ายภายในใจ
เป็นเวลาท่องเที่ยวไปของวิญญาณ
16 มิถุนายน 2547 15:51 น.
สายน้ำสีเงิน
เมื่อเวลาล่วงเลยมาบรรจบ
เมื่อเวลาเข้าครบพบสิ่งใหม่
เมื่อเวลาที่เลยผ่านล่วงเลยไป
เมื่อเวลาที่สดใสไม่คืนมา
ถึงเวลาที่ต้องกลับสู่โลกกว้าง
ถึงเวลาที่อ้างว้างไม่ห่วงหา
ถึงเวลาที่ชีวิตดับเวลา
ถึงเวลาที่ชีวาต้องดับลง
มีเวลาใดที่เคยได้สุข
มีเวลาใดที่ทุกข์ไม่ประสงค์
มีเวลาที่ดีชั่วต้องเปล่าปลง
มีเวลาเท่าใดคงต้องหยุดไป
เป็นเวลาสุดท้ายของชีวิต
เป็นเวลาเงียบสนิทไม่หวั่นไหว
เป็นเวลาสุดท้ายภายในใจ
เป็นเวลาท่องเที่ยวไปของวิญญาณ
7 มิถุนายน 2547 15:27 น.
สายน้ำสีเงิน
เจ้ามาอยู่ที่นี่เพื่อใคร
มาอยู่ทำไมฤาเจ้า
สถานที่นี้มีแต่อยากเอา
เพียงเพื่อตัวเจ้าเท่านั้นเอง
เจ้ามาอยู่ที่นี่เพื่อใคร
เพียงหนึ่งดวงใจข่มเหง
เพียงเพราะตัวเจ้ากลัวเกรง
เจ้าจึงเบ่งแข็งขันประชันกัน
เจ้ามาอยู่ที่นี่เพื่อใคร
ทั้งห่างไกลจากสถานสุขสันต์
ต้องห่างบ้านจากเมืองหลายวัน
เฝ้าไฝ่ฝันพลันพร่ำพรรณนา
เจ้ามาอยู่ที่นี่เพื่อใคร
จะเดินไปด้วยเวลาอันมีค่า
ฤาตัวเจ้าเองเป็นผู้สรรหา...
วิชาจะได้เอาไป
เจ้ามาอยู่ที่นี่เพื่อใคร
เพื่อผู้ใดกันแน่คนไหน
เจ้ามาเพียงตัวเปล่า...เจ้าไป
จะเก็บอะไรกลับไปบ้าง
เจ้ามาอยู่ที่นี่เพื่อใคร
ความศิวิลัยคอยขวางคั่น
หรือชื่อเสียงแข็งเสียงประชัน
ฤาตัวกันกั้นจากชีวิต
เจ้ามาอยู่ที่นี่เพื่อใคร
จะเพื่อใครเพื่อใครลิขิต
จะเพื่อตัวเพื่อมวลชีวิต
เมื่อเจ้าตั้งจิตจะฝัน...จงไปให้ไกล