รักลาร้างลงแล้วเมื่อแรมเลื่อน ช่างเชือดเฉือนใจฉันแม่โฉมฉาย ก่อนเก่าปักรักกันก็กลับกลาย เหมือนมีดหมายปลิดปักรักหมองมัว ดังเมฆาเคลื่อนคล้อยคอยคัดแสง ไร้เรี่ยวแรงรั้งร่างรางสลัว น้ำนองหน้าเนิ่นนานนิ่งน่ากลัว จะท่วมทั่วทุกถิ่นสิ้นโลกา เฮ้อ กว่าจะแต่งจบ จบก็เวอร์ซะ รับไว้พิจารณาด้วยนะครับ