23 กุมภาพันธ์ 2549 21:09 น.
สาบนรสิงห์
... คนเราย่อม มีผิด มีพลั้งพลาด
คนเราย่อม ขาดรอบ คอบบางหน
คนเราย่อม เคยพลาด อย่ากังวล
เพราะเราก็ เป็นคน มีสองมือ
สิ่งใดที่ ได้ทำ พลาดไปแล้ว
ถึงแน่วแน่ แก้ไข จะได้หรือ
การกระทำ บางอย่าง ไม่อาจรื้อ
ฟื้นกลับมา หรือยื้อ ตามใจตน
อย่ามัวแต่ เสียใจ สิ่งที่พลาด
อย่ามัวขลาด อย่ามัว แต่ฉงน
ขอให้คิด พลาดได้ อย่างไรตน
เป็นบทเรียน เขียนคน ให้สมบูรณ์...
ก็นะ สิ่งใดพลาดไปในอดีต ใช่ว่าจะแก้ไขกันได้ อย่าไปคิดไรให้มากดีกว่า เก็บมันเป็นบทเรียน ต่อไปจะได้ไม่พลั้งอย่างนี้อีก
12 กุมภาพันธ์ 2549 02:23 น.
สาบนรสิงห์
... เธออาจคิด ว่าฉัน ไม่เหมือนเก่า
อย่าเพิ่งคิด ว่าเอา ใจออกห่าง
อย่าเพิ่งคิด ว่าฉัน จะแยกทาง
อย่าคิดว่า ปล่อยอ้างว้าง ปล่อยเดียวดาย
ที่ฉันอาจ ห่างเธอ ไปซักนิด
ไม่ได้คิด ให้จืด ให้จางหาย
ไม่ได้คิด แอบซ่อน หลบเร้นกาย
ด้วยเหตุผล จากชาย โปรดรับฟัง
ที่เว้นว่าง อยากให้ ใจคิดถึง
ให้คำนึง ถึงคน อยู่ด้านหลัง
แล้วจะกลับ มาเพื่อ เติมพลัง
ให้กับใจ สร้างความหวัง ความฝันไป...
9 กุมภาพันธ์ 2549 21:47 น.
สาบนรสิงห์
... ฉันก็งี้ มันคน พูดไม่เก่ง
ใช่นักเลง มากวาทะ มากจากไหน
แต่คำพูด ทุกคำ ออกจากใจ
มันไม่ใช่ คำโกหก คำหลอกลวง
ถึงคำพูด ไม่ได้ออก มาจากปาก
แต่ก็อยาก ให้รู้ ว่ายังห่วง
อาจจะไม่ เห็นฉัน เฝ้าถามทวง
แต่ในใจ ทั้งดวง มีเพียงเธอ
สั้นๆ ง่ายๆ พอได้ใจความนะครับ