13 ตุลาคม 2547 10:09 น.
สะพานน้อยคอยรัก
***กลอนบทนี้...ไม่ได้มี...อะไรมาก***
******แค่อยากฝาก...ถึงบางท่าน...ที่สงสัย******
*********ถึงอาการ...แปลก-แปลก...แปรเปลี่ยนไป*********
************เป็นเหมือนกัน...บ้างมั้ย...ช่วยดูที************
***เริ่มข้อหนึ่ง...ชอบคิดถึง...อยู่ซ้ำซาก***
******คิดถึงมาก...เช้าค่ำบ่าย...ไม่หายหนี******
*********แม้ไม่ว่าง...ยังคิดถึง...ทุกนาที************
************เหมือนกับผี...หลอนประสาท...ทุกที่ไป************
***มาข้อสอง...ชอบพร่ำเพ้อ...อยู่เนืองนิตย์***
******อยากให้คิด...จิตคุณลอย...ไปอยู่ไหน******
*********ฟังเพลงเศร้า...ก็เหมือนเรา...อยู่ร่ำไป*********
************มีอาการ...เพ้อ-เพ้อ หาย-หาย...อยู่คนเดียว************
***ต่อข้อสาม...ตามมาด้วย...การอยากรู้***
******ทำไรอยู่...ต้องมองดู...ต้องหันเหลียว******
*********ทำเมิน-เมิน...ตอนเค้าเดิน...มาคนเดียว*********
************พอลับหลัง...กลับมองเหลียว...แล้วเปลี่ยวใจ.....(เฮ้อ!!!)************
***ต่อข้อสี่...ถ้ามีใคร...มาข้องแวะ***
******มาเจ๊าะแจ๊ะ...เกาะแกะเค้า...เราใจหาย******
*********เจ็บแปล๊บ-แปล๊บ...เหมือนฟ้าผ่า...มากลางใจ*********
************ทั้งที่เรา...ก็ไม่ได้...เป็นไรกัน***************
***ต่อข้อห้า...ชอบบนบาน...สิ่งศักดิ์สิทธิ์***
******ช่วยดลจิต...เค้าคนนั้น...ที่แอบฝัน******
*********ให้เราสอง...มีหัวใจ...ที่ตรงกัน*********
************แม้เป็นเพียง...ในความฝัน...ยังยินดี************
***ต่อข้อหก...ชอบสืบสวน...ค้นประวัติ***
******เค้าเป็นหมัด...เค้าเป็นเหา...เราไม่หนี******
*********เบอร์พ่อแม่...ชื่อลุงป้า...ดันรู้ดี*********
************ทั้งๆที่...ก็ไม่ใช่...ชื่อญาติเรา************
***ข้อสุดท้าย...กลัวสายตา...มันจะฟ้อง***
******ว่าใจนี้...มันร่ำร้อง...เพียงชื่อเขา******
*********กลัวความจริง...ทำความฝัน...ให้ซึมเซา*********
************กลัวว่าเค้า...รับไม่ได้...แล้วหายไป************
***เป็นอย่างไร...กับเจ็ดข้อ...ที่บอกกล่าว***
******เรื่องที่เล่า...มีซักข้อ...ตรงบ้างไหม******
*********ถ้ามีซัก...สี่ห้าข้อ...ที่ตรงใจ*********
************เราบอกให้...คุณกำลัง.... ตกหลุมรักใคร....อยู่ซักคน************
นี่ก็เปงกลอนบทที่สองของเราแล้วน้า
อ่านแล้วดีม่ายดียางงายก็เม้นด้วยน้าจะได้ไปปรับปรุงนะจ๊ะ
เหอะๆๆๆ ปิดเทอมไม่มีไรทำ มานั่งแต่งกลอนเหอะๆๆๆ
มีแต่การบ้านซึ่งไม่อยากทำอย่างรุนแรง
กลอนยาวไปหน่อย ขอบคุณที่อ่านนะจ้า...
11 ตุลาคม 2547 15:21 น.
สะพานน้อยคอยรัก
ไม่แน่ใจ....กับอาการที่เป็นอยู่
อยากจะรู้....ให้หายงง...หายสงสัย
เจอทุกที...มือไม้สั่น..เป็นอารัย
ยืนข้างใคร...เห็นไม่ได้....ใจไม่ดี
ทั้งที่รู้...เค้าทั้งเมิน....ทั้งไม่สน
ยังบนบาล...คอยศาลกล่าว....ให้เจ้าที่
ช่วยดลใจ...ให้คนนั้น...หันมองที
แม้เพียงเสี้ยว...วินาที...คงชื่นใจ
เห็นคุยกัน...กับคนไหน...นานซักหน่อย
จะใจเล็ก...ใจน้อย...ก็ใช่ที่
แค่คนรู้จัก...ไม่ใช่คนรัก...จำให้ดี
แต่ทุกครั้ง..ยังแอบมี...คราบน้ำตา
กลัวเหมือนกัน...กลัวอาการ..มันบ่งบอก
ว่าคนนอก..สายตา...เค้าแอบหวัง
แต่ลึกๆ..ยังกลัวเจ็บ...กลัวใจพัง
เหมือนทุกครั้ง...ที่ผ่านมา....เจ็บอย่างเคย
หวัดดีนะจ้าเพื่อนๆทุกคน นี่ก็เปงกลอนบทแรกของเราน้า ดีไม่ดียังไงก็
มาติมาชมกันได้นะ เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะค้า....ส้าธุ๊ อืมม์ ข้าน้อยฝากเนื้อ
ฝากตัวเปงสิกด้วยนะค้า....ช่วยเป็งกะลังใจหั้ยด้วยนะจ้า.... ขอโทดทีนะที่
มาเขียนไรไร้สาระตรงนี้ ก็แบบว่าเห่อมั่กมายอ่ะนะคะ..อืมม ขอบคุณมั่กๆเลย
นะกรั๊บ......ที่เข้ามาอ่าน...
หน้าส่วนตัว
904
