30 มกราคม 2553 09:32 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน
คงยืนหยัดสู้ไปใฝ่ประจัญ
เสียงเพลงเพลงท่อนเดียวที่ดังกระหึ่มอยู่ในหัวใจทุกครั้งที่ได้ยินกล่าวคำประนามทหารทุกครั้งในแต่ละเวที
แม้แต่ภรรยาสักคนยังไม่มีเวลาจะหามาทำยาเลย
ตั้งแต่จบมาเป็นทหาร
ก็ออกธุดงค์ร่อนเร่ไปตามป่าเขาลำเนาไพร
นอนกลางดินกินกลางทรายอดบ้างเป็นบางครั้ง
อยู่ร่วมกันมิตรแท้ที่มีหัวใจและมิตรแท้ที่ไม่มีหัวใจ
บางท่านก็กำลังจะจากไปต่อหน้าต่อตา
นัยน์ตาของเขาบอกถึงความรู้สึกที่แตกต่าง
ส่งผ่านในตาของเขาเข้ามาสู่ของนัยน์ตาของผู้หมวด
ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยวาจา
เพียงแค่สายตาที่ส่งกระแสจิตถึงกัน
ก็เข้าใจได้แล้วมีแต่ทหารเท่านั้นถึงจะเข้าใจทหารได้
แต่อย่างไรก็ตาม
ในการเป็นผู้นำทหารขนาดเล็กนั้น
ในสายตาของผู้หมวดได้ส่งความชื่นชมและให้เกียรติ
ส่งความรู้สึกที่ผูกพันยิ่งใหญ่
แม้จะตายเขาก็รับรู้แล้วว่ามีเกียรติอย่างยิ่งเพียงใด
ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าหลังจากดับจิตแล้วจะเป็นเช่นใด
แต่คาดเดาได้ว่าบรรดาเพื่อนทหารสมัยเก่าก่อน
ที่ยังคงเป็นวิญญานหรือเทพอยู่คงได้แห่และดีใจที่ได้มาต้อนรับ
นักรบคนหนึ่งที่คุ้นเคย
ที่เคยร่วมรบกันมาในทุกยุคทุกสมัยตั้งแต่สร้างชาติขึ้น
วิญญานพวกเขาเหล่านี้พร้อมเพรียงและยินดีที่จะมาเกิดในขณะที่แผ่นดินเป็นทุกข์
เมื่อแผ่นดินเป็นสุขแล้วก็จะโดนพวกที่ทำนาบนหลังคนมาย่ำยีจนกระทั่งลุกเป็นไฟ
เป็นเวลาตั้งแต่ปี ๒๕๒๖ แล้วที่รบจนมาถึงปัจจุบัน
ในระหว่างการรบที่ผ่านมาปะทะกับฝ่ายตรงข้ามเพียง ร้อยกว่าครั้ง
ตั้งแต่ปราบปรามผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ โจรแบ่งแยกดินแดน และโจรต่างๆ
ห่างไกลกันเพียง สองร้อยกิโลขึ้นไป ไม่เกินสองพันกิโลจากดินแดนทางตอนใต้
ต่างคนต่างก็ยิ้มแย้มสนุกสนานในสังคม
และเล่นเล่ห์แพรวพราวในการทำงาน
กระทำการทุกอย่างด้วยเล่ห์เหลี่ยมในความต้องการที่ซ้ำกัน
กดขี่ข่มเหงต่อผู้ที่ไม่มีปากเสียงหรือคิดไม่เท่า
แม้ว่าจะผ่านการสู้รบมามากกว่าร้อยครั้ง
แต่ทว่าหน้าตามันดูไม่เหมือนนักรบ
ดังนั้น จึงไม่ได้เป็นผู้บังคับหน่วย
ต่อมาโดนวิพากษ์จากผู้ชายผู้หญิงว่ารังเกียจทหารอย่างน่าขยะแขยงเพียงใด
เขามองลึกไปในหัวใจของแต่ละคน
เพียงแค่เป้าหมายอันเร้นลับในหัวใจของเขาเธอแต่ละคน
ถึงขนาดไม่คิดให้ดีว่าสิ่งที่เขาพูดออกไปนั้น
มันกระเทือนถึงความรู้สึกของพวกที่เรียกว่าทหารที่เป็นทหารอย่างไรบ้าง
น้ำตาของผมหลั่งรินออกมาจากหัวใจ
บางครั้งที่ว่ากันสนุกปากจนชอกช้ำอย่างแสนสาหัส
ต่อหน้าเสด็จพ่อสมเด็จพระปิยมหาราช
มีแต่องค์พ่อท่านซึ่งได้แสดงมหาเมตตาครั้งยิ่งใหญ่ที่ปลดปล่อยความเป็นทาสให้หมดสิ้นไป
แต่พอถึงเวลาเพียงวันเดียวยังมิได้สำนึกในพระคุณยังไม่ได้ไปกราบกรานท่าน
แม้ว่าฝนฟ้าจะตกไม่ลืมหูลืมตา
แม้ว่าจะต้องขับรถไปไกล
ก็ยังต้องไปให้ได้เพราะสำนึก
แต่ทว่าเสียงเพลงดังกล่าวข้างต้น
ก็เป็นเสียงเพลงที่ใช้ปลอบหัวใจเหล่าทหาร
และก็เป็นเช่นนี้มาตลอดกาลนานแล้วกระมัง
และก็ยืนหยัดว่าไม่เฉพาะแค่ชาตินี้เท่านั้น
แม้จะเหยียดหยามหัวใจกันเพียงใด
แต่สิ่งที่พวกทหารกล้าทั้งหลายจักทำ
ก็จะเกิดมากระทำเยี่ยงนี้ทุกชาติไป
ไม่ใช่แต่เพียงคิดหวัง ลาภ ยศ สรรเสริญ
เพียงแต่หวังว่า
จะมีแผ่นดินอยู่ต่อไป
และมีปัญหาครั้งใด
เหล่าทหารกล้าก็จะลงมาเกิดให้ทันร่วมต่อสู้อยู่เสมอ
ทหารที่แท้ไม่พูดพล่าม
ทหารที่แท้ไม่แสดงออก
ทหารที่แท้เท่านั้นที่จะเข้าใจทหารด้วยกัน
สิ่งที่ถ่ายทอดบอกต่อต่อกันสำหรับทหารด้วยกัน
ก็คือหัวใจที่รักชาติ และวิชาความรู้โบราณที่สืบทอดบอกต่อต่อกัน
เพียงแต่หวังว่า
หากได้ทราบสักนิดว่า
ขณะที่กำลังเสพสุขนั้น
ในขณะเดียวกันก็มีคนที่ทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยอยู่
หากระลึกได้เล็กน้อย
เพียงแต่ขอบคุณเขาเบาๆเงียบๆในใจ
ก็พอแล้วและสุขใจแล้วในหัวใจของทหารนักรบ
การตายไม่ได้เป็นจุดจบของทหารนักรบ
แต่เขาจะไปพักผ่อนสักครู่
และเมื่อถึงเวลาจำเป็น
ก็จะขออาสามาทำงานให้อีก
ผู้หมวดในตอนนี้ได้เติบโตขึ้นมาแล้ว
เขาใส่แว่นออกมายืนดูอากาศในตอนเช้า
หวนระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมาในปัจจุบัน
ไม่เข้าใจว่าพวกที่เหยียดหยามต่อบรรพบุรุษ
เหยียดหยามต่อผู้คน
ไม่รู้ว่าชีวิตของเขาจะหลงทางอีกเท่าใด
การทำงานเพื่อต่อสู้
ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ลำบากอย่างใด
เป็นแค่มีคุณสมบัติประการเดียวก็พอแล้วไม่ว่าจะโง่หรือฉลาด
นั้นก็คือ ความรักชาติ เท่านั้น
ผู้หมวดในตอนนั้นเป็นบริกกาเดียแล้วในตอนนี้
เวลาสามปีที่ว่างเว้นจากการรบ
ได้ใช้ไปศึกษาจนเป็นด๊อกเตอร์
แต่มันไม่ใช้คำว่าด๊อกเตอร์นำหน้าชื่อนามสกุลของมัน
บริกาเดียแย้มยิ้ม
แต่ก็ต้องหุบยิ้มอย่างเร็วไว
เพราะดันระลึกได้ว่าในสถานการณ์อย่างนี้หรือสมควรจะยิ้มแย้มได้
ในอนาคตข้างหน้า
งานคงจะต้องหนักเหนื่อยแน่เลย
แต่ไม่เป็นไร
ก็เป็นอย่างงี้มานานแล้ว
พอถึงเวลาที่สมควร
ได้แต่บ่นออกอย่างดังๆในใจว่า
กูอีกแล้ว
25 มกราคม 2553 10:46 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ใบหน้าของน้องยิ้มแย้ม ครับผม และนอบน้อมในที
ผมมองเห็นใบหน้าของเขาแล้วนึกปร๊าดขึ้นมาได้ในการกระทำของเขาที่ผ่านมาทันที ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาเคยทำกับผมนั้นมันเป็นสิ่งที่เขาลืมหรือยัง
แต่ที่แน่นอน ผมไม่มีวันลืม
ผมพยายามค้นห้าคุณสมบัติของความทรงจำนั้นว่ามันเป็นความแค้นหรือความพยาบาทใช่หรือไม่
มันค่อนข้างเป็นเพียงแค่คลับคล้ายเท่านั้น
วิธีที่ต้องนำมาเล่นบ้างตามหลักยุทธก็คือ ม้ากินสวน
มีแต่ม้ากินสวนเท่านั้นที่จะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นบ้าง
หมากรุกที่ฝ่ายตรงข้ามเดินตาหนึ่ง ต้องใช้เวลาสองนาที
ในสองนาทีต้องคิดให้ออก
หากคิดไม่ออก ก็ต้องแพ้
ผมไม่อยากแพ้
แต่ทว่าห้วงของความคิดก็คือแล้วเราจะต้องการอะไร
หากแพ้แล้วไม่ถึงตาย ใช่แล้ว หากแพ้แล้วไม่ถึงตาย
หากสู้กับเด็กๆแล้วปล่อยให้เด็กชนะไปจะดีกว่า
บางครั้งบางสิ่งบางอย่างก็ไม่ต้องคิดเอง
มีแนวทางที่ดีที่ยึดถือเป็นหลักแล้วก็เคารพมิสู้ทำตามสั่ง
สบายใจ
บางทีผมว่าสวรรค์ต้องการให้เราได้เจออุปสรรค
ที่มองเหมือนว่าเป็นอุปสรรค
นอกจากจะเริ่มกระบวนการในขั้นต้นแล้ว
หากไม่ผ่านด่าน
จิตใจก็จะหมกมุ่นในสิ่งที่ไร้สาระต่อชีวิตโดยตรงมากเกินไป
ดังนั้นเมื่อเข้าใจแล้ว
ก็พร้อมที่จะก้าวเดินต่อไปและพร้อมที่จะพบสิ่งที่ยากเย็นแสนเข็ญต่อไป
เส้นทางนี้แม้ว่าจะปล่อยให้สวรรค์กำหนด
แต่ก็อยู่ในความพยายามตามปกติที่ไม่มีเสียกำลังใจ
เหมือนการพายเรือล่องลอยไปตามสายน้ำ
แม้จะปล่อยให้สายน้ำช่วยพาไป
แต่ทว่าต้องออกแรงบ้าง
เมื่อเวลาผ่านไปอีกหลายปี
ผมคงยิ้มแย้มเมื่อหวลระลึกนึกถึงเรื่องนี้
และก็จะรู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด
แต่ทว่าการที่ไม่ตัดสินใจทำอะไรลงไปบ้าง
มันอาจจะทุกข์ในตอนนี้ที่ไม่ทำถูกหรือทำผิดในตอนนั้นมากกว่า และจะมีความสุขที่ได้ตัดสินใจทำไปแล้วมากกว่า
แฮะๆๆ ผมยิ้มแย้ม
เมื่อเรามีคู่มือยิ่งกว่าตำราพิชัยชีวิตเพื่อการทำงานแล้ว
การทำงานของเราจึงเป็นเรื่องราวความสุขอันหนึ่ง
เหตุนี้เองบรรดาคนที่ทำงานอย่างบ้าคลั่งและจริงใจมากที่สุดหลายคนจึงหลุดออกจากวงโคจร
แต่ด้วยความที่ยืนยงในความศรัทธาที่ไม่ต้องแสดงออกทางสี เสียง
ก็สามารถเข้าใจและผ่านขั้นนี้ไปอย่างขำขำ
เรื่องราวของสะพั่ง สะท้านไมภพตอนนี้
ยามอยู่ห่างไกลจากครอบครัว
ก็มีแต่การทำงาน
และด้วยความตั้งใจในการทำงาน
และพิจารณาไตร่ตรอง
ก็ทำงานผ่าน ไม่ว่างานจะยากเย็นแสนเข็ญเพียงใด
และเข้าใจแล้วว่าการงานที่ไม่ได้มุ่งตรงต่อเงิน
มันจะมีโอกาสเข้าใจถึงสิ่งที่ซ่อนเร้นจากผลของการทำงานได้
โปรดอย่าเชื่อในสิ่งที่สะพั่ง เขียน
เพราะได้กล่าวไว้ในตอนแรกแล้วว่า
มันเป็นเรื่องตลก
ขอบพระคุณที่ติดตามผลงานครับ
21 มกราคม 2553 11:07 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ผมได้เข้าทำงานในพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้
ผมได้รับท่าทีที่แข็งกร้าวในครั้งแรกที่พานพบ
ผมไม่เข้าใจว่าหรืออาจไม่รู้ว่าทีท่าที่ปกติเป็นเช่นนี้กระมัง
มองลงไปในภาพแห่งความจริง
มายาภาพที่สร้างไว้ย่อมหลอกให้คนทั่วไปหลงเชื่อ
ผมไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นอยู่แล้ว
ผมตามดู ฟังเรื่องราวเก่าๆ จึงจะสามารถรู้จักตัวตนของท่าทีที่แข็งกร้าวได้
กับข้าวดูเหมือนว่าจะมีน้ำพริกกระปิเป็นหลักพร้อมผักสดๆ
กับข้าวสวยร้อนๆดูเหมือนว่าจะอิ่มเอมแบบเพียงพอได้ไม่เคอะเขิน
เสียงร้องเพลงคาราโอเกะใกล้บ้านดูเหมือนว่าไม่ได้จูงใจพอให้คิดไปนั่งได้เลย
เอ๊ะนี่เราแปลกแยกไปกว่าชาวโลกหรือเปล่า
ความเข้าใจในความคิดคำนึงไม่รวนเรอย่างแน่นอน
ในความเข้าใจอย่างนี้ในบริบทนี้ยังไม่ผิดพลาดคลาดเคลื่อนไป
ความพึงพอใจในเรื่องที่ทำ
แต่ก็มีสอดแทรกเข้ามายั่วเย้าบ้าง
หยุดกึกแล้วทำท่าจะหันเห
แต่ทว่าก็ยังคงหันกลับมาในทิศทางเดิม
การก้าวหน้าตามจุดที่เล็งไว้ข้างหน้ายังคงเดิม
แต่ก็ไม่ทราบว่าการเปลี่ยนแปลงจะมาให้เกิดได้ในรูปแบบไหน
มันเป็นเรื่องที่น่าติดตามและน่าสนใจจริง
ขณะที่หลายคนต่างก็ปัดเป็นพัลวันว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับปัญหา
แต่ทว่าได้ทำในสิ่งที่เป็นปัญหาในระยะยาว
สร้างความเบื่อหน่ายให้เกิดแก่ผู้ตั้งใจ
สร้างความท้อแท้เบื่อหน่ายให้แก่ทหารแท้
สร้างความย่อท้อให้แก่นักรบตัวจริง
เสียงเพลงความฝันอันสูงสุดยังคงดังออกจากปากของตนเอง
ขณะที่ข้างนอกยังคงเป็นเพลงเดิมเพลงฮิตในร้านคาราโอเกะ
ระลึกถึงคำบางคำในความฝันอันสูงสุด
ใช่เราต้องไม่ท้อแม้ถูกเหยียดหยาม
ผมยิ้มให้กับความคิดในห้วงเวลาของความเหงาและห่างไกลครอบครัว
ใช่เราไม่ใช่มาเพื่อมาหาความบันเทิง
แต่เรามาเพื่อแก้ปัญหาชีวิตของครอบครัว
และมาหาโอกาสสร้างประโยชน์สักเล็กน้อยให้ส่วนรวม
ความสามัคคีนั้นดีจริง
ในยามนี้
แม้ว่าในห้องหับพักผ่อนคนเดียวห่างไกลครอบครัวจะเหงาแล้ว
แต่ในท่ามกลางคนที่ลงมาแก้ปัญหาในแดนใต้ยิ่งเงียบเหงาและเครียดหนักกว่า
ความอับอายในการกระทำความชั่วมีมากในหลายๆคน
แต่อีกหลายคนอาจแปลงความละอายเหล่านี้ให้เป็นเรื่องราวที่น่าสนใจอย่างอื่นไป
ผมอ่านหนังสือหลายๆเล่มที่เขียนขึ้น
เห็นว่าบ้างก็เขียนในลวดลายที่แตกต่างและหวังประโยชน์ที่แตกต่าง
กระแสของความเข้าใจที่แตกต่างมันปะปนจนสับสน
แต่ทว่าอาศัยธรรมชาติ
ก็อาจจะเรียบเรียงได้ด้วยความเข้าใจในระดับระดับหนึ่ง
อาจมากกว่าสิบระดับ
แต่ทว่าความตั้งใจที่ดี
และพยายามจะสามัคคี
รับฟังความคิดความเห็น
พยายามทำความเข้าใจความคิดความเห็น
และไม่บังอาจชี้ว่าถูกหรือผิด
จนกว่าจะมั่นใจ
ก็ทำให้ต้องศึกษาและสนุกสนานบันเทิงใจเป็นอย่างยิ่ง
กิน นอน ทำงาน คิด พูด ล้วนแล้วแต่เป็นสุข
ยามใดที่เป็นทุกข์ ก็เอาพาวเวอร์พอยต์ของในหลวง มาเปิด
ชื่นชมทุกบทแล้ว เข้ากับตนเอง
จิตใจก็พร้อมทำงานต่อไป
การต่อสู้ที่ยากทุกครั้งเหมือนกันหมด
การต่อสู้ที่แตกต่างไปจากเดิม
มีแต่ผู้ที่ฉลาดและซื่อสัตย์เท่านั้นที่จะเอาชนะปัญหาได้
ผมพูดกับเธอเท่านี้
หรือเธอลืมไปแล้ว
10 มกราคม 2553 20:47 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ผมเคยเป็นผู้หมวดปืนเล็กทหารราบมาแล้ว และได้เคยออกไปทำงานที่ชายแดน ต้องดูแลลูกน้อง และปฏิบัติงานการรบตามแนวชายแดน มีลูกน้องหลายคนโดนงูกัดเมื่อตอนเดินตรวจเวร มีลูกน้องหลายคนโดนกับระเบิดตาย และมีลูกน้องหลายคนได้ปะทะ และสามารถมีผลงานในการปฏิบัติการทางทหาร
หลายปีผ่านมา รัฐบาลต้องการลดจำนวนทหารลง
ผมคิดครับ ว่า ชายแดนห่างไกลจากเมืองหลวงเท่าไหร่ แต่ต่างกันราวนรกที่ชายแดน และสวรรค์ในเมือง ที่ย่านเยาวราชจะรู้ไหมว่า ทหารที่ชายแดนลำบากแค่ไหนในการดูแลความปลอดภัย
วันหนึ่งผมเดินไปหาฝ่ายเสนาธิการและยกปัญหาเรื่องลูกน้องของผมที่ตอนนี้ยังเป็นจ่าอยู่
ฝ่ายเสนาธิการระดับผู้อำนวยการกองมองหน้าผม แล้วบอกว่า สมัยนี้เขาเลิกรบกันแล้ว
ปัจจุบัน
สถานการณ์ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ เกิดขึ้น
และสิ่งที่เราต้องการมากๆก็คือ ทหารที่มีประสบการณ์ในการรบ
ผมได้ไปเห็นสิ่งที่ทหารในฐานระดับหมวดปฏิบัติการ
ผมยอมรับว่าเขาเก่งกว่าสมัยผมเป็นผู้หมวดมาก
ผมเพียงแต่ให้กำลังใจและให้ข้อแนะนำเท่าที่จำเป็น
และผมไม่พูดถึงอนาคตของเขาที่จะต้องเจอ
อุตส่าห์รบมาแต่พอถึงตอนโตกลับไม่เคยคิดถึงความเสียสละและกล้าหาญ
จนต้องทรมานจิตใจในยามแก่
น้ำตานักรบไม่เคยมีให้ใครนอกจากเพื่อนทหารที่ต้องด่าวดิ้นในสนามรบ
ผมให้คำแนะนำผู้หมวดเรื่องหนึ่ง
เมื่อใดก็ตามที่ต้องทำงานเรื่องแปลกๆ และคิดไม่ออกว่าจะต้องทำอย่างไร ก็ขอให้เอาพระบารมีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นที่พึ่ง ก็จะสามารถทำให้ภารกิจที่ได้รับมอบมาสำเร็จได้
ผมให้ได้เพียงเท่านั้น
ตอนนี้เขาเริ่มรบกันใหม่อีกแล้วนะครับ
10 มกราคม 2553 20:26 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ผมมองเห็นคำสั่งฉบับหนึ่งวางอยู่ตรงหน้า ผมหยิบมันขึ้นมาอ่าน แล้วก็วางมันลง ผมบอกกับตนเองว่า ผมไม่ชอบเลยแบบนี้ มันกั๊กไปกั๊กมาอย่างไรก็ไม่รู้ และมันย่อมทำให้เกิดการสับสนในการทำงานของผมได้ ผมโตและเป็นผู้ใหญ่พอที่จะคิดพิจารณาก่อนที่จะพูดออกไป
หัวหน้าแผนก ทำงานเป็นหัวหน้าส่วน และหัวหน้าส่วนทำงานเป็นหัวหน้าใหญ่ หากหัวหน้าใหญ่มา ให้หัวหน้าส่วนทำหัวหน้าส่วน และหัวหน้าแผนกทำงานหัวหน้าแผนก
ผมมักจะปฏิเสธการเดินทางโดยเครื่องบินเสมอมา แต่ทว่าหากเป็นการเดินทางไปราชการแล้วแม้จะไม่ชอบไปโดยเครื่องบินใดๆ แต่ก็สามารถไปได้
ผมมองดูหัวหน้าอุปโลก รุ่นน้อง มานั่งเป็นหัวโต๊ะ ผมมองเขา และคอยฟังคำพูด ทุกระยะ ผมยิ้มให้กับความคิดของเขา ไม่เข้าใจในเรื่องใดๆเลย และยังไม่มีเทคนิคใหม่ๆ มีแต่เทคนิคเก่าๆ โบราณ
ผมไม่ต้องการกีดขวางการปฏิบัติงานใดๆ แม้จะไม่พึงพอใจในการวางหมากตานี้ รุ่นพี่อีกคนให้คำนิยามไว้ว่า ไก่ตรุษจีน จิกกันเอง
ที่ผ่านมาหากเป็นงาน ผมรับได้ทุกเรื่อง ไม่ว่างานนั้นจะกระจอกเพียงไหน และผมก็จะทำให้สำเร็จทุกครั้ง
สิ่งที่ผมทำจะต้องสำเร็จเท่านั้น
ด้วยความคิดของผม กอปรกับความเป็นห่วงของภรรเมีย และสิ่งที่ผมได้ทุ่มเทให้กับงานตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้
ผมเคยตกระกำระบากแต่ก็มีเมียเท่านั้นที่คอยดูแลให้กำลังใจ
ผมตั้งใจทำงาน แต่ผมเจอเรื่องราวแบบนี้เข้า
ความจริงผมเป็นนักต่อสู้คนหนึ่งและไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
ผมนั่งจุดบุหรี่สูบทุกครั้งก็คิดชั่งใจในเรื่องนี้
และผมก็ตัดสินใจ
ผมเขียนใบขอจบภารกิจ เนื่องจากความเป็นห่วงของครอบครัว
และผมก็ได้ไปติดต่อที่ทำงานแห่งใหม่ไว้แล้ว และที่ใหม่ก็ยิ้มแย้มรับผมเข้าทำงาน
การทำงานให้เกิดประโยชน์ของผม ทำที่ไหนก็เกิดประโยชน์ นิดเดียว
ดังนั้นที่ไหนก็เหมือนกัน ก็เกิดประโยชน์นิดเดียว
แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ผมตกใจในการตกลงใจในเรื่องนี้
แล้วถามตนเองว่า
เอ็งบ้าไปแล้วหรือ
อยากจะได้รับการโปรโมทจนกระทั่งลืมความดีของภรรเมีย
ทุกคำเสนอแนะของภรรเมียจะต้องเป็นเรื่องที่ต้องนำมาคิดใคร่ครวญไตร่ตรองให้รอบคอบให้มากกว่าที่เคยทำมาในอดีต
ปิ๊ง
ได้คำตอบแล้ว
การจบภารกิจเดิม แล้วไปทำภารกิจใหม่ เป็นคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนี้
ลดความบ้าทะยานอยากลง
และก้มหน้าก้มตาทำงานไปในแนวทางที่ไม่ขัดใจใคร
พูดจาไพเราะเพราะพริ้งและไม่แลบลิ้นเลียยาว
แต่งตัวเรียบเรียบและเรียบร้อย
ใช้เงินใช้ทองอย่างประหยัดอดออม
น้อมนำหลักทรงงานของพระเจ้าอยู่หัวมาใช้ในการทำงาน
และตั้งใจทำงานพร้อมกับการดูแลครอบครัว
ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบเป็นอย่างไร
และสิ่งใดก็ตามที่ตัดสินใจไปแล้ว ก็ต้องเป็นไปตามนั้น
ที่จริงก็ถึงเวลาที่จะพูดได้แล้ว
แต่ทว่า ผมกลับฟังและคิดตามไปแต่เพียงอย่างเดียว หากต้องพูดก็จะพยายามพูดให้น้อยที่สุด
และติดตามดูความบ้าคลั่งผิดแผกแตกต่างต่อไป
แต่ก็ยังไม่ฟันธงว่าอาจเป็นดังที่ผมคิด
แต่ถ้าเมื่อไหร่เข้าใจอย่างถ่องแท้
ก็จะได้ข้อสรุปเอง
งานที่ผ่านมาบางงานเป็นงานที่เสี่ยง
และบางงานเป็นงานเสี่ยงที่แบบไร้สาระที่สุด
แต่หากว่าเป็นงานแล้ว
ผมมักจะคิดว่า มันเป็นงานที่สำคัญยิ่งทีเดียว
คนเราเมื่อตั้งใจทำงาน
และไม่หลงลืมตนคิดแต่จะเป็นใหญ่มีชื่อเสียงลาภยศแล้ว
ก็น่าจะมีความสุขนะครับ
อย่าเพิ่งเชื่อ
เพราะผมก็ยังต้องติดตามดูผลของการคิดแบบนี้ไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะสรุปได้
มันอาจใช้เวลาเป็นปีๆ หรือเป็นนาทีก็แล้วแต่
แต่สักวันจะได้ข้อสรุปเอง
และทุกอย่างที่ได้คิดได้ลองทำได้พยายาม
ที่เหลือให้เป็นเรื่องของสวรรค์กำหนด
Lovers
0 คน เลิฟสะพั่งสะท้านไมภพ
Calendar
หน้าส่วนตัว
938
