30 ธันวาคม 2551 08:07 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ในวันอันหมองหม่น ต่อหน้าเครื่องโน๊ตบุคส์ที่ออนไลน์ไปได้ไกลทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นภาษาใดๆในโลก ก็จะมาแปลเป็นภาษาอังกฤษ จากอังกฤษก็จะมาแปลเป็นไทย การสื่อสารบทความจากภายนอก ทำให้คนในประเทศต่างต้องตกตะลึง ข้อมูลข่าวสารเหล่านี้มันมากซะจนไม่อาจจะอ่านให้หมดได้ไหวๆ และข้อมูลที่ได้อ่านต่างๆเหล่านี้ต่างก็กระทบกับความเชื่ออันยิ่งใหญ่มาแต่เดิม
วันหนึ่งในพื้นที่จังหวัดฉะเชิงเทรา ต่อหน้าพระบรมรูปรัชกาลที่ห้าครึ่งพระองค์โบราณ กระผมคุกเข่าถวายบังคมเสด็จพ่อรัชกาลที่ ๕ และกล่าวขอพระราชทานอภัยโทษที่ข้าพพระพุทธเจ้าละลืมละเลยความจงรักภักดีต่อราชวงศ์จักรีไป ก็ด้วยเนื่องจาก การรับฟังข่าวสารข้อมูลในยุคนี้มากจนเกินไป และบัดนี้ ข้าพพระพุทธเจ้าได้คิดหรือคิดได้แล้ว ข้าพพระพุทธเจ้าจะขอจงรักภักดีต่อราชวงศ์จักรีทุกพระองค์ เน้นทุกพระองค์ตลอดชีวิตของข้าพพระพุทธเจ้าจักหาไม่
เมื่อผมได้กราบถวายบังคมขอพระราชอภัยโทษต่อเสด็จพ่อแล้ว หัวใจของผมก็ปลอดโปร่งอีกครั้งหนึ่ง
ผมเคยกราบไหว้พระบรมรูปพระปิยมหาราช ขอรถเก๋งท่านหนึ่งคัน เอาไว้ใช้ทำงาน ท่านก็โปรดประทานให้ รถเก่าสภาพใหม่ราคาถูกให้หนึ่งคันและก็เป็นรถที่ผมรักและหวงแหนมากที่สุดในปัจจุบัน มาสด้าสามสองสามจีแอลเอ็กซ์
ผมรำลึกได้ถึงความเมตตาปราณี ของในหลวงที่ได้ประทานปริญญาบัตรโดยพระหัตถ์ของพระองค์ท่านให้แก่ผม ในงานนั้นผมได้มองตาพระองค์ท่านและยังจำแววตาของท่านได้จนถึงทุกวันนี้
ผมอ่านหนังสือพงศาวดารจีนทุกเล่มที่ได้แปลและก็ตั้งใจไว้ว่าจะรับราชการด้วยความซื่อสัตย์สุจริต และจงรักภักดีแด่ราชวงศ์
สภาพสังคม การเอารัดเอาเปรียบ การแก่งแย่งแข่งดี ทำให้ทัศนคติเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ
เมื่อคนกระทำความดีแล้วไม่ได้ดี
เมื่อคนทำความดีแล้วผิดหวังกระทบกระเทือนใจ
เมื่อมีเรื่องราวอันไม่สมควรเกิดขึ้นมากมาย
แต่คนดีจริงย่อมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง และต้องมั่นคง
ผมนั่งคิดว่าทำไมผมที่ไม่สมหวังกับการรับราชการ กลับมาจงรักภักดีอย่างมั่นคงอีกได้
ผมมีความสุขที่ผมแม้จะไม่เจริญในการรับราชการ แต่ผมก็ยังมีความจงรักภักดี แม้จะเคยได้เห็นได้อ่านอะไรมาแล้วก็ตาม
ผมไม่ต้องการเอาอกเอาใจใคร แต่ผมอยากให้ลองคิดกันดูว่าทำไมคนอย่างผมจึงคิดแบบนั้น
ผมมองดูท่านประทานสภาหมอบกราบแทบเท้าในหลวง
ผมหวังว่าสักวันจะได้กราบพระบาทของพระองค์ท่านอย่างใกล้ชิดมากๆ สักครั้งหนึ่งในชีวิต
หากความรักของชายหญิง จะไม่มีเหตุผล
ผมก็ไม่ขอให้เหตุผลสำหรับผมในเรื่องนี้
สักวันครับ เมื่อแต่ละคนเข้าใจ ก็หวังว่าวันนั้นคนที่เข้าใจจะยังไม่สายไป
หลวงพ่อคูณ ท่านกล่าวว่าใครที่ได้ทำอะไรให้ในหลวงได้สักครั้ง เกิดมาก็ไม่เสียชาติเกิดแล้ว
ความลำบากกายและใจหรือทนทุกข์ทรมานมันเกิดจากกรรมที่เคยกระทำ
หากไม่มีสิ่งที่ยึดเหนี่ยวไว้บ้างก็จะหาที่พึ่งไม่ได้
หัวใจของผมปลอดโปร่งยิ่ง
และที่แน่ๆผมไม่ใช่พวกคลั่งเจ้าอย่างแน่นอน
ผมไม่ต่อว่าใครๆที่ประนามพระองค์ท่านเพราะเป็นเรื่องของประชาธิปไตย
หัวใจที่อบอุ่นและปลอดโปร่ง ในยามทุกข์เข็ญนี้ เป็นสิ่งที่อยาเชิญชวนให้ลองดู
หากจะว่า โง่ ผมก็ขอยอมโง่ในเรื่องดังกล่าวตราบนานเท่านาน
หัวใจที่อบอุ่น ในยามทุกข์ยาก
อย่างน้อยก็หนึ่งดวงของผมครับ
ผมไม่จุดเทียนในวันที่ห้า
แต่หัวใจของผมมีแสงสว่างของเทียนเล็กสว่างน้อยๆ ทุกวันเวลา
ผมไม่ทำท่าจงรักภักดีต่อหน้าให้ชาวโลกรู้
แต่ผมเก็บความจงรักภักดีของผมไว้ในหัวใจ
ความคิดของผมเป็นอย่างนี้
25 ธันวาคม 2551 06:07 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
@อนิจจาเอ๋ย.....
ท้องฟ้ามันดูมืดมนตั้งแต่เช้าจนค่ำ อากาศก็วิปริตแปรปรวนมีทั้งสามฤดูในวันเดียวกัน
พระจันทร์ยิ้ม สัญญานแห่งฟ้าแปลกๆ และฝนดาวตก
แผ่นดินไหวบ่อยๆครั้งมากขึ้นทุกที
สิ่งต่างๆอันเป็นสิ่งที่ไม่สมควรเกิดก็เกิดขึ้นมามากมาย
หากเกิดอะไรแต่สิ่งที่ดีๆ ก็แสดงว่าจะดี แต่ทว่าหากเกิดสิ่งใดๆที่ไม่ค่อยดีก็แสดงว่ามีแนวโน้มจะเกิดเรื่องที่ไม่ดีต่อไป
คนเรายามจะดี ทำอะไรก็ดีไปหมด แต่ทว่ายามเคราะห์หามยามร้ายเล่าแม้ทำแต่สิ่งที่ดีก็ยังทำให้ร้ายได้
.........
...คำทำนาย ถิ่นกาขาว ...
กล่าวไว้ว่าเมื่อถึงปลายรัชกาลผ่านเข้ามา ประเทศชาติจะรุ่งเรืองและเฟื่องฟุ้ง
น้ำมันผุดขึ้นมาจนเห็นค่า
พวกกาขาวจะบินรี้หนีเข้ามา เป็นประชาจนเต็มพระนคร
ชนทั่วโลกจะยกพระองค์ท่าน ชื่อกระฉ่อนร่อนทั่วทุกสิงขร ออกพระนาม
ลือชื่อดั่งทินกร องค์อมรเอกบุรุษแห่งแผ่นดิน
ชาวประชาจะปิติยิ้มสดใส แต่อกไหม้หนอนกินข้างในสิ้น
จะมีพวกกาฝากคอยกัดกิน เพื่อให้ได้สิ่งถวิลสมจินตนา
จะมีการต่อตีกันกลางเมือง
ขุนนางเขื่องกังฉินกินทั่วหล้า คอรัปชั่นจะกัดกร่อนทั้งพารา ประดุจปลวกกินฝานั้นปะไร
ข้าราชการตงฉินถูกประณาม สามคนหามสี่คนแห่มาลากไส้
เกิดวิกฤติผิดเพี้ยนโดยทั่วไป โกลาหลหม่นไหม้ไร้ความดี
ประชาชีจะสับสนเรื่องดีชั่ว ถ้วนทุกทั่วจะหมุดขุดรูหนี ไม่แน่ใจสิ่งที่ทำนำความดีเกรงเป็นผีตายตกไปตามกัน
พุทธศาสน์จะถูกรุกและล้ำ
มิตรเคยค้ำเป็นศัตรูมุ่งอาสัญ
เกิดวิกฤติธรรมชาติอุบาทว์ครัน พายุลั่นน้ำถล่มดินทลาย
แผ่นดินแยกแตกเป็นสองปกครองยาก เกิดวิบากทุกข์เข็ญระส่ำระสาย
เกิดการปราบจลาจลชนล้มตาย เลือดเป็นสายน้ำตานองสองแผ่นดิน
ข้าเป็นนายนายเป็นข้าน่าสมเพช ผู้มีบุญมีเดชจะสูญสิ้น
ทั้งพฤฒาอาจารย์ลือระบิล จะร่วงรินดุจใบไม้ต้องสายลม
ความระทมจะถมทับนับเทวศดั่งดวงเนตรมืดบอดสุดขื่นขม
คนที่ดีจะก้มหน้าสุดระทม ส่วนคนชั่วหัวร่อร่าทำท่าดัง
จะมีหนึ่งนารีขี่ม้าขาว ควงคฑามุ่งสู่ดาวสร้างความหวัง
ผู้ปกครองจะเป็นหญิงพึงระวัง สายน้ำหลั่งกรากเชี่ยวหวาดเสียวใจ
ศิวิไลซ์จะบังเกิดในสยาม หลังฝนคร้ามลั่นครืนจะยืนได้
จะเข้าสู่ยุคมหาชนพาไป เปลี่ยนเมืองใหม่ศักราชแห่งประชา
คนชั่วจะถูกปราบราบคาบสิ้น แผ่นดินเดือดสูญหายไร้ปัญหา
ประเทศชาติผ่านวิกฤติด้วยศรัทธาเมื่อนั้นฟ้าจะศรีทองผ่องอำไพ
......
ผมก็อีกคนหนึ่งที่นั่งไล่เรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วก็เห็นว่าจะต้องทนไปอีกไม่นาน
ความทุรยศมากประดามีในตอนนี้ช่างไม่อาจจะเยียวยาได้อีกต่อไป
ในช่วงนี้ ผมคิดว่าเป็นช่วงคนดีจะต้องชดใช้กรรมเก่าไปพรางๆก่อน ก็ต้องก้มหน้าอดทนต่อไป
คิดถึงการงานที่ผ่านมาในอดีต แล้วก็อบอุ่นใจ ที่ได้แสดงฝีมือให้ปรากฏไว้เป็นหลักฐาน
แตกต่างจากพวกที่ใช้ ฝีปาก ฝีเท้า ฝีไม้ ที่ยังคงเชิดหน้าชูตาทรนงองอาจและดูดีตามที่ปรากฏภาพต่อไป
ไม่ต้องพูดถึงพวกฝีพระหัตถ์พระผู้เป็นเจ้า
ข้าราชการที่ตั้งใจทำงาน เมื่อได้เห็นคนที่ไม่ทำงาน แต่ไปเอาใจนาย แล้วได้ดีมากขึ้น คนทำงานก็เลยทำงานแบบขอไปที
คนที่เคยคิดดีๆ เมื่อเห็นคนที่คิดไม่ดีเจริญรุ่งเรือง คนที่คิดดีนั้นก็เลิกคิด
------
บรรดาลูกจ้างแรงงานโดนปลดออกเป็นล้านคนแล้วในตอนนี้
ธนาคารต่างๆเริ่มสั่นคลอนจากหนี้สินของรากหญ้าที่โดนหลอกว่าเป็นรากแก้ว และเริ่มล้ม
ข้าราชการเริ่มไม่มีเงินเดือน และโดนตัดค่าสมองไหล ค่ารถ และลดจำนวนเงินเดือนอีกร้อยละยี่สิบ
เกิดโจรชุกชุมมากขึ้นและฆ่ากันเพื่อแย่งชิงแม้เพียงอาหาร
และการลุกขื้นของประชาชนที่สุดจะทนต่อสภาพบ้านป่าเมืองเถื่อนเยี่ยงนี้
-----
ผมนึกถึงคำปฏิญานต่อธงชัยเฉลิมพลของผม ที่เคยกล่าวออกไปว่า
ข้าพเจ้า จักยอมตาย เพื่ออิสรภาพและความสงบแห่งประเทศชาติ
ข้าพเจ้า จักอยู่ในศีลธรรมของศาสนา
ข้าพเจ้า จักเทอดทูนและรักษาไว้ ซึ่งพระบรมเดชานุภาพแห่งพระมหากษัตริย์เจ้า
ข้าพเจ้า จักรักษาไว้ ซึ่งการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข
ข้าพเจ้า จักเชื่อถือผู้บังคับบัญชา และปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ทั้งจักปกครองผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยความยุติธรรม
ข้าพเจ้า จักไม่แพร่งพรายความลับของทางราชการเป็นอันขาด
-----
ผมนึกถึงบรรดาลูกน้องของผม ที่ได้สละชีวิตเลือดเนื้อของเขาไปในยามสงครามหรือการรบต่างๆ
พวกเขาจะรู้บ้างไหมหนอว่าสิ่งที่พวกเขาทำได้ทำให้พวกที่ชุบมือเปิดกินแรงตีกินโกงกินกันสนุกสนานอย่างตะบี้ตะบัน
พวกเขาจะรู้บ้างไหมว่าโดนคนดูถูกทหารอย่างพวกเขาแบบไม่มีชิ้นดีจากพวกกินแรงดังกล่าว
จะมีสักกี่คนที่จะกล้าหาญได้ไหวอีกต่อไป เมื่อกำลังใจมันไม่มี ลูกเมียก็ขาดการดูแลเอาใจใส่
ไอ้จะทุ่มเทให้กับการรบ และการทำงาน มันก็ไม่เคยมีคำว่าเจริญอยู่เลยแม้แต่สักนิด
----
ถึงเวลาแล้วละมั้งที่ต้องสู้
ว่าแล้วผม สะพั่ง สะท้านไมภพ ก็ลาออกจากราชการ
แล้วมุ่งหน้าสู่ถนนการเมืองท้องถิ่น ต่อไป
----
เมื่อแรกเริ่มเดิมทีก็มีความตั้งใจสูงส่งในเรื่องทำการเมือง
แต่ต่อมา...เกิดอะไรขึ้น
24 ธันวาคม 2551 17:10 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
นี่ครับ ผู้หมวด ตลับแป้งของพวกมัน
ผม ผู้หมวดสะพั่ง สะท้านไมภพ มองตลับแป้งทาหน้าผู้หญิงสีเขียวตองอ่อน บนฝ่ามือของจ่าหนู ตาแกกลม ผิวออกค่อนข้างดำ จ้องตาแป๋วมายังผม ผู้หมวดหนุ่มอ่อนประสบการณ์
ผมยิ้มให้จ่าหนู แล้วถามว่าไปเก็บจากไหนมาหรือจ่า
ไปเก็บตามแนวชายแดนครับ มีอยู่เต็มไปหมดเลย
นี่จ่าหนูวันหลังไม่ต้องไปเก็บอีกแล้วนะครับ ผมไม่อยากดู
แต่ที่จริงผมเป็นห่วงลูกน้องของผมเสียมากกว่า
เดี๋ยวผมจะทำไฟแช๊คจากลูกเอ็มเจ็ดสิบเก้าให้ครับ
เอาอีกแล้วจ่า ไม่ต้องทำแล้ว ผมพูดจนอ่อนใจ แล้วจ่าหนูก็หัวเราะคิกๆ เดินจากไป
ในท่ามกลางหมู่บ้าน ผมและลูกน้องก็ออกเดินตรวจกันก็พบภูเขาขวดเหล้ากองพะเนินเทินทึกสองกอง ผมก็เข้าไปถามคุณยายเจ้าของบ้านว่า
นี่ยาย ทำไมยายยังกินเหล้ามากมายขนาดนี้
ยายหัวเราะ คิกๆ ไอ้ลูกนี้แหละของยายกินเอง แต่ไอ้กองขวดกองใหญ่นั่น ลูกน้องผู้หมวดกิน
เท่านั้นแหละงานเข้า
ผมตะโกน ยั๊วะสุดขีด จ่าหนู!
และแล้วผมก็กักบริเวณลูกน้องของผมในฐานห้ามออกไปไหน นัยว่าเป็นการทำโทษที่ห้ามไม่ให้กินเหล้าดันแอบไปกินกัน แต่ขวดเหล้าเปล่ากองเท่าภูเขา ใยจะเอาใบบัวมาปิดมิด
พ้นจากวันทำโทษ เข้าหน้าฝนพอดี ผมเดินทางไปพักผ่อนที่บ้านกรุงเทพ แต่เมื่อเดินทางกลับมาปรากฏว่าฐานของผม เต็มไปด้วยอึ่งอ่างแช่เกลือในหม้อ และเสียบราวตากแห้งเต็มไปหมด
ผมมองดูบรรดา จ่าหนู หมู่ชู จ่าไพ และไอ้ลูกน้องทหารอีสาน มองซ้ายมองขวา ทั้งน้ำมัน ที่ทอด และผมจะอ๊วก เลยเรียกจ่าหนูมามอบหมายหน้าที่ให้ดูแลฐาน และผมก็ออกจากฐานไป จะกลับมาเมื่อพวกลูกน้องของผมได้รับประทานดิ่งผสุธากันหมดฐานก่อน นั่นแหละผู้หมวดจึงจะกลับ
จ่าหนูตะเบ๊ะ แล้วแอบหัวเราะคิ๊กๆ
วันเวลาผ่านไป ผู้หมวดหนุ่ม เริ่มเห็นสิ่งบอกเหตุผิดปกติ คือมีลูกสาวชาวบ้านอย่างน้อยสอง นำเอาอาหารมาให้ รวมทั้งแม่ม่ายก็ด้วย แต่เนื่องจากว่าผมกำลงเก็บเงินแต่งงานจึงไม่สนใจและไม่เปิดโอกาสใดๆสักนิดเพื่อไม่สร้างความหวัง อีกทั้งยังต้องทำตนเป็นตัวอย่างแก่ผู้ใต้บังคับบัญชาอีกด้วย
ว่างๆ หลังจากออกลาดตระเวณตามแนวชายแดน เข้าไปเยี่ยมฐานมอญตามแนวชายแดน แล้วก็กลับมาเข้าฐาน และก็ชวนจ่าหนูขี่มอเตอร์ไซด์ไปหาเหล้าทานที่ชุมพร
เมื่อทานเสร็จแล้วจ่าหนูจะออกไปต่อ ผมก็ไม่ว่า สักพักแกก็มาตามผมจะไปเอาเรื่องกับชาวชุมพรที่เกเรกับแก ผมฟังแกแล้วผมก็หัวเราะ
ครั้งเดียวเข็ด จ่าหนูแกบ่น และก็หัวเราะคิ๊กๆ
ผมก็เข้าใจว่าความหมายของแกคือ ผมที่พาแกมาด้วยพาแกมาครั้งเดียวเข็ด แต่ผมแอบหัวเราะในใจ คี๊ยกๆ กูชอบ
จ่าหนูเขาไม่รู้หรอกว่าไอ้ความบ้าของผมเนี่ยมันขนาดไหน แต่อย่างไรก็ตามสิ่งที่ต้องชม เมื่อผมออกคำสั่ง ปั๊บ แกก็หยุดทันที และชิดเท้าขานว่าครับผม
นอกจากชายแดนที่ตะวันตกแล้ว ผมกับจ่าหนูได้ออกไปราชการชายแดนที่ชายแดนตะวันตก
ในการนี้จ่าหนูล้วงสร้อยพระออกมาให้ดู ที่สร้อยมีเศษผ้าซิ่นของแม่จ่าหนูผูกไว้ และจ่าหนูคุยนักหนาว่าสิ่งนี้แหละเป็นสิ่งที่เป็นมงคลไว้กับตัวสามารถป้องกันภัยต่างๆได้
แต่ผมกลับไม่คิดอย่างงั้น ผมกลับยกเรื่องราวของกรุงศรีอยุธยาตอนเสียกรุงมาเล่าให้จ่าหนูฟัง และเน้นว่า หากเชื่อเรื่องของขลังมากเกินไปก็อาจจะเป็นอันตรายได้
ในตอนที่ออกชายแดนทางด้านตะวันตกนั้น ผมตั้งใจว่าจะโปรโมทจ่าหนู ให้เป็นผู้หมวด ให้ได้และทุกคนในกองร้อยต่างก็ทราบดีว่า จะได้เป็นแน่
ในวันหนึ่ง ผมมอบหมายงานให้จ่าหนูเป็นผู้ไปส่งเสบียงทหารตามแนวชายแดน และก่อนไปก็ได้กำชับจ่าหนูว่า ไปส่งเสบียงแต่เพียงอย่างเดียวก็พอ อย่าไปทำอย่างอื่น เช่นไปจับปลาแถวคลองน้ำใส หรือไปกู้ระเบิดเล่น จ่าหนูก็รับคำ ว่าครับ และหัวเราะคิ๊กๆ
เมื่อขบวนส่งเสบียงเริ่มเคลื่อนย้ายออกจากฐานกองร้อย ลางไม่ดีเริ่มปรากฏ เจ้าทหารยาม ดันทำท่าวันทยาวุธ ซึ่งเป็นท่าที่ใช้แสดงความเคารพของทหารที่เป็นนายทหารสัญญาบัตร แต่ในขบวนนั้นมีแต่ชั้นประทวน ซึ่งไม่ต้องวันทยาวุธ
แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร
พอไม่ทันไร ก็มีข่าวว่า จ่าหนูโดนกับระเบิด
ผม และผู้พัน ก็เดินทางไปที่โรงพยาบาลทันที
จ่าหนูก็ยังคงเป็นหน้าตาของจ่าหนูที่หลับตาไม่สนิท
หน้าตาและลำตัวของแกเป็นรูพรุนจากสะเก็ดระเบิด
มีอยู่รูหนึ่งที่ใหญ่ปากโพรงอยู่ใต้จมูกรูเบ้อเร่อ และก็ยังเห็นผ้าซิ่นของแม่จ่าหนูผูกที่สร้อย
ผมยืนมองศพจ่าหนูด้วยความเศร้าที่เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งต้องตายจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
นับตั้งแต่นั้นมา
ผมมีความรู้สึกว่าต้องชดใช้ให้กับลูกน้องต่อๆมา
ไม่ได้เย่อหยิ่งแบ่งชนชั้น
ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนายหรือเขาเป็นลูกน้อง
เดี่ยวนี้จ่าหนูของผมได้เป็นพันตรีแล้ว ขอให้คนดีอย่างผู้พันหนูจงไปสู่สุคติ ผมก็จะทำหน้าที่ทหารให้ดีที่สุดต่อไป
อย่าประมาทนะครับพี่ทหาร ที่ออกไปรบรับใช้ประเทศชาติ อย่าประมาทเป็นอันขาด หากไม่ประมาทอย่างน้อยก็หนักเป็นเบาละครับ
ผมไม่ต่อว่าคนที่ชอบด่าว่าทหารในเมือง
แต่ผมอยากจะให้ช่วยส่งกำลังใจให้แก่ทหารที่กำลังปกป้องประเทศอยู่ทางใต้
ผมตั้งใจว่าวันหนึ่งผมจะออกไปรบกับพวกเขา พวกทหารเหล่านั้น
และแล้ว......
20 ธันวาคม 2551 21:51 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ย้อนหลังไปนานมากแล้ว ที่จังหวัดกาญจนบุรี ผู้พันคนหนึ่งแกชื่อผู้พันอมอน ผิวแกดำมะเมื่อมไว้หนวดดำปี๋ การพูดการจาก็เอะอะโผงผาง ในวันที่ประชุมกับบรรดาผู้กองลูกน้องของแก เสียงแกจะดังลั่นมาจากบนกองพัน เป็นอย่างงี้ประจำ บรรดาผู้ว่าราชการจังหวัดก็มาหาแกเป็นประจำ เพื่อจะมาขอตับจระเข้ เพื่อไปรักษาโรคมะเร็ง นอกจากแกจะเก่งในเรื่องกระสิณแล้ว แกยังลงทุนปลูกพืชสมุนไพรที่ไร่อีกต่างหาก นอกจากนี้แล้วแกก็ยังเก่งเรื่องคาถาอาคม และในวันนั้นก็มาถึง ผู้พันอมอนแกก็เรียกบรรดาผู้กองของแกมาพบ และแจกควายดินปั้นให้คนละสองตัว เพื่อเอาไปเฝ้าคลังอาวุธตัวหนึ่ง และอีกตัวหนึ่งเอาไปเฝ้าคลังของฝึก บรรดาผู้กองซึ่งก็เป็นไม้เบื่อไม้เมากับผู้พันต่างก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก และอมยิ้ม แต่เนื่องจากเป็นทหาร เมื่อผู้บังคับบัญชาสั่งแล้วก็ต้องทำตาม ผู้กองแต่ละกองก็เอาความยธนูไปตั้งตรงกลางหน้าคลังตั้งแต่นั้นมา
ผม สะพั่ง สะท้านไมภพ ตอนนั้นเป็นทหารเฝ้ายามคลังอาวุธ ก็ยืนตามระเบียบหน้าคลัง หาวไปตบยุงไป ตีหนึ่งแล้วอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงถึงจะออกเวร ถึงจะได้เข้าไปนอนในมุ้งในเรือนนอนทหารให้สบายใจ
ทันใดนั้นเอง เสียงสุนัขหอนอย่างโหยหวน ขนที่แขนลุกกราวและรู้สึกได้ถึงเส้นผมที่ตั้งชันในหมวกที่ใส่ นัยน์ตาของผมเริ่มชัดเจนขึ้นจากที่ตาปรือๆมาก่อนหน้า สายลมหนาวพัดซู่เข้าใส่จนขนลุกซ้ำสอง เสียงหมาเห่าหอนรับกันเป็นทอดๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตาของผมที่ปรือก็ค่อยๆสว่างเรื่อยๆ และแล้วกลิ่นเหม็นหนูเน่าก็เริ่มโชยเข้ามาที่จมูก เริ่มมีความรู้สึกว่ามีอะไรทางซ้ายผมก็มองไปทางซ้าย ต่อมาเหมือนอยู่ข้างหลัง ผมก็มองไปข้างหลัง จากอากาศที่หนาวแต่เหงื่อที่เย็นยะเยียบไหลออกมาและผุดออกมาจากในเสื้อ
ผม สะพั่ง สะท้านไมภพ นึกได้ถึงควายธนูของผู้พันที่ตั้งวางตระหง่านอยู่หน้าคลัง ผมสวดมนตร์ขอให้ควายธนูนั้นช่วยผมด้วย เสียงหมาหอนยิ่งมายิ่งเยือกเย็น มองหาพี่สิบเวรกองร้อยพี่แกก็ไม่รู้ไปนอนตรงไหน
พอได้กลิ่นเหม็นสาบอีกครั้ง เท่านั้นเองผมร้องว่า ไม่ไหวแล้วโว้ย แล้วผมก็วิ่งเข้าไปในโรงนอนและกระโดดเข้าไปในมุ้งคลุมโปง และก็เลยหลับไปไม่รู้เรื่องรู้ราว
เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละครับ
ข้าพเจ้าจบคำให้การในการสอบสวนแต่เพียงเท่านี้
เมื่อผมบอกเล่าคำให้การไปให้ผู้กองฟัง ผู้กอง ผู้หมวด จ่า หมู่ สิบเวร ต่างก็นั่งฟังกันตาแป๋ว บางท่านก็ทำท่าเหยเกทำท่าเชื่อเรื่องราวที่ผมพูดมาทั้งหมด
ผมตีหน้าเศร้า และให้การต่อไปอีกว่า แต่เนื่องจากเห็นว่ามีควายธนูของผู้พัน เป็นที่พึ่งทางใจได้อย่างยิ่งมิฉะนั้นแล้วอาจจะแย่กว่านี้ก็เป็นได้
ก็เป็นอันว่าในกรณีของผมเนี่ยได้รับการยกเว้นโทษหนักเพียงแต่ให้ลงโทษเบาๆเพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่าง
ในคืนต่อมา ขณะที่ผมกำลังยืนเข้าเวรที่เก่าเวลาใหม่อยู่นั้น กำลังตาปรือและสับประหงกทั้งๆที่ยืนอยู่เลย ทันใดนั้นเอง เงาร่างคนดำมะเมื่อมปรากฏขึ้นตรงหน้า
ผม พลทหารสะพั่ง สะท้านไมภพ ต้องตาเหลือกตกใจ เมื่อได้เห็น และตกใจร้องเสียงหลงไปคำหนึ่ง
ท่านผู้พันควายธนูของผมท่านโผล่ขึ้นมาอย่างเงียบๆ ตาแกมองจ้องหน้าผม ตาดำของแกแวววับ แกมองหน้าผมแบบเขี้ยวๆนักเลงๆ
ผมมัวตกใจอยู่ แต่พอนึกได้ผมก็วิ่งเข้าไปรายงานเวรกับแก
ผม พลทหารสะพั่ง สะท้านไมภพ เป็นเวรคลังอาวุธ ผลัดที่สาม ตั้งแต่เวลาเที่ยงคืน ถึง ตีสอง ในขณะปฏิบัติหน้าที่เหตุการณ์ปกติครับ
แล้วผมก็วิ่งไปยืนตามระเบียบพักที่เดิม
เมื่อรู้ว่าเป็นใครมาแล้ว หัวใจของผม หัวใจของทหารเลวคนหนึ่งรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด และรู้สึกมีแรงและพลัง รวมทั้งหัวใจที่จะปฏิบัติงานรับใช้ชาติจนถึงที่สุดเมื่อผู้บังคับบัญชาสั่ง
ผู้พันเดินเข้ามาและตบที่ไหลผมดังป๊าบ ในท่าทีแบบนักเลง
เป็นอย่างไรบ้างท่านถาม
เรียบร้อยดีครับ
ดีแล้ว และมีเหตุการณ์แบบเมื่อคืนก่อนที่เจออีกหรือเปล่า
ไม่มีครับ ผมตะโกนก้อง
ผู้พันยืนนิ่งและมองไปรอบๆ อย่างช้าๆเสร็จแล้วก็ก็หลับตาคล้ายกับกำลังร่ายมนตร์ป้องกันภัยให้ทหารเล็กๆอยู่เพื่อให้มีความปลอดภัย
สักพัก ท่านผู้พันก็มาตบไหล่เบาๆ และบอกว่า เอาละนะต่อไปนี้ไม่มีอะไรแล้วนะ
บอกพวกเพื่อนๆด้วยว่าไม่ต้องกลัว
และเดี๋ยววันหลังผู้พันจะมาเยี่ยมใหม่
ครับผม ผมตะโกนก้องด้วยความดีใจ
หลังจากที่ผมได้พลกับท่านแล้ว ผมและลูกน้องก็มีความอบอุ่นใจ
ที่บ้านของผม ไม่มีใครสนใจผม ว่าผมจะเป็นอย่างไร
แต่ที่นี่ ที่กองร้อยของผม ในยามหน้าสิ่วหน้าขวาน และขวัญเสีย ผู้บังคับบัญชาชั้นสูงกลับมาปรากฏตัวอย่างไม่คาดคิด และส่งผลให้ทหารทั้งกองร้อยมีขวัญดีในเรื่องที่น่ากลัว
ตั้งแต่วันนั้นมาพลทหารที่เข้าเวรทุกคนไม่มีใครกลัวเรื่องราวแบบนั้นอีกแล้ว
19 ธันวาคม 2551 09:22 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ในยามนี้ อากาศหนาวเย็นภายนอกสาดแทรกเข้ามาจากหน้าต่างหน้าบ้าน ความเย็นสดชื่นของอากาศบริสุทธิ์ในยามค่ำคืนแถบๆเขตสายไหม กรุงเทพ ฯ ไม่น่าเชื่อว่าจะสงบร่มเย็นและชื่นใจได้ดี
เป็นเพราะแอร์เสียนี่เองแม้จะไม่มีเงินซ่อม คืออาจจะมีเงินซ่อมแต่ไม่มั่นใจว่าซ่อมแล้วจะทำให้ส่งเสียงดังรบกวนชาวบ้านข้างๆแบบเดิมอีกหรือเปล่าจึงทำให้ต้องขีดเส้นใต้พักเรื่องนี้ไว้ก่อน
ในความน้อยอกน้อยใจในอดีต หากมิได้ผ่านการคิดมันก็จะทำให้เกิดการตื่นและแหกคอกออกไป นับเป็นความผิดพลาดที่ผ่านมาในอดีตนับครั้งไม่ถ้วน
การคิดเองเออเองแต่เพียงฝ่ายเดียว ย่อมกระทำให้สิ่งที่ได้กระทำลงไปพลาดผิด แต่ผมเอง สะพั่ง สะท้านไมภพ ก็มีบางห้วงที่คิดสะทกสะท้อนเสียใจกับการกระทำ แต่ทว่า ในเมื่อได้ลองไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไม่ต้องพล่าม ผลที่ได้รับก็จะรับทราบด้วยความเต็มใจแม้จะต้องเจ็บปวดและเป็นฝันร้ายยามเมื่อหวลนึกขึ้นมาได้เมื่อไหร่ก็ตาม
ในความทุกข์ หรือ ในความเดือดร้อน ย่อมมีสิ่งที่ดีๆเข้ามาปะปนแทรกอยู่อย่างละเอียดอ่อนกระนั้นหรือ แต่ในทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไปแม้จะเป็นอย่างไรก็ตาม ก็มักจะแทรกไปด้วยความหวังดี ความสงสาร และการอยากเรียนรู้ทั้งสิ้น
ดังนั้น ทุกเรื่องที่กระทำไปจึงหากจะผิดแต่ก็ยืนยันเลยว่าจะไม่เข้าข่ายใดที่เป็นกรณีของการทุจริต
ในอ้อมอกอันอุ่นของภรรยา และการเติมพลังหยินหยางให้แก่กันและกันนั้น มันเหมือนเป็นโอสถทิพย์ที่พระเจ้าประทานให้มา มันทำให้เกิดความโล่งอย่างประหลาด คลายความกดดันในเรื่องต่างๆ และที่สำคัญมันก็เป็นพลังสวรรค์ที่พยุงและรักษาจิตใจที่ท้อแท้จากอุปสรรคต่างๆที่เข้ามารุมล้อมกายให้คลายๆไปได้ในระดับที่เกินขีดของความสุดทนจากระลอกทุกข์ที่ท่วมท้นล้นฝั่งให้ลดระดับลงไปเหลือในระดับที่ต้องจับตามองเป็นพิเศษ
ผมเดินออกไปนอกบ้านและสวมหมวกกันแดดออกไปด้วยขากลับมา ไอ้หมาสองตัวข้างบ้าน มันทำท่าจ้องมองมา ด้วยท่าทีที่สงสัยและเตรียมตัวจะทำหน้าที่ของมัน ผมนึกระลึกได้อีกแล้ว ว่าการใส่หมวก ก็ทำให้ที่เคยรู้จักคุ้นเคยกับแปรเปลี่ยนไป ผมจึงรีบถอดหมวกออกทันที และผลก็เป็นไปตามที่คิด มันเริ่มแปรเปลี่ยนท่าที หางเริ่มสายไปมา และเจ้าหมาสองตัวก็กลับไปอยู่ในอาการที่ไม่ต้องเตรียมพร้อม
ในระดับของความคิด ผมมักจะคิดเสมอว่า คนสัตว์ที่อยู่ตรงหน้านั้นเขาคิดอะไรอยู่ตอนนี้ ในแง่ของการใช้วิชาสะกดจิต ผมจะใช้เสมอในการที่จะทำให้ความเข้าใจระหว่างรูปสองรูป นามสองนาม เกิดชนกันได้ไม่บ่อยแต่ก็ได้ผลเสมอๆ
ในปัญหาทุกเรื่อง ที่เกี่ยวข้องกับภรรยา หากเราคิดแบบภรรยาและเข้าใจในภรรยาของเรา เราก็จะสามารถคลี่คลายปัญหาเครียดๆ ซึ่งหากได้คลี่คลายไปแล้วในความสำนึกคิดต่อมาก็อาจเป็นไปได้ว่าเรื่องที่เราคิดเพ้อเจ้อต่างๆนั้นเป็นเรื่องที่ไร้สาระจนหาสาระไม่เจอ
ผมสะพั่งสะท้านไมภพ นั่งครุ่นคิดไปถึงเรื่องราวในอดีตอีกแล้ว
ในตอนวัยรุ่น ที่ต้องจากแฟนไปไกลๆ เมื่อได้รับจดหมายจากแฟน มันเหมือนเป็นสิ่งวิเศษที่ทำให้จิตใจมีความสดชื่นมีความสุข จดหมายต่างๆเหล่านั้นเมื่อมามากเข้าก็เป็นกล่อง และเมื่อถึงเวลาเศร้าๆจดหมายเหล่านั้นก็มีอันเป็นไปกลายเป็นเศษกระดาษที่ไร้ค่า จากการลงโทษด้วยอารมณ์โกรธของแฟน และก็กลับกลายเป็นธุลีดินไร้ค่า ไม่แม้แต่จะคิดออกว่ามีคำกล่าวว่าอะไร
ในความทะลึ่ง ของผมเอง บางทีผมก็แกล้งเอาจดหมายของอีกคนหนึ่งใส่ไปในซองของอีกคนหนึ่ง ผลที่ได้รับคือความเจ็บปวดของคนสามคน
ผมชอบความใกล้ชิดกับแฟน ชอบมองหน้า ดูดวงตาที่สะท้อนประกายของนางฟ้า รอยยิ้ม หน้าตาที่แสดงความเอียงอาย และมือนุ่มๆที่ได้จับต้องจูงมือกันเดินบนฟุตบาท เบียดกันบนที่นั่งของรถเมล์ หรือรถแท็กซี่
นึกถึงเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมาแล้วก็อบอุ่นใจ และทำให้มองเห็นความรักเริ่มต้นของหนุ่มสาวในปัจจุบัน ในโฆษณาที่แสดงให้เห็นความรัก ความโง่งมงายที่ได้ทำไปเพราะความรัก
และก็นึกถึงเรื่องราวของคนข้างบ้านที่กระทำกับภรรยาอย่างทารุณ แต่ก็ไม่ได้ลงความเห็นเพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ภรรยาเขาทำในอดีตหรือสิ่งที่ฝ่ายสามีของคนนั้นเขาคิด ผมไม่รู้ข้อเท็จจริง ผมจึงให้ข้อสรุปไม่ได้ว่า ผิด แม้ว่าจะปรากฏออกมาอย่างเห็นๆกันจะๆแต่อย่างไรก็ตามผมไม่ยอมสรุปเรื่องนี้ง่ายๆ
ความโง่การกระทำโง่ๆหรือการกระทำใดๆที่บ้าบอคอแตกทั้งหลาย อย่างหาเหตุผลไม่ได้ อย่างที่คิดอย่างไรก็หาเหตุผลไม่ได้เนี่ยมันเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ และก็ยังหาเหตุผลไม่ได้เรื่อยๆ
เมื่อมีความรักต่อภรรยามากมายถึงปานนี้ ที่มีมากถึงปานนี้ก็เพราะได้ระลึกได้ถึงการกระทำที่ทำร้ายจิตใจของภรรยาของผมมากมายเกินไปแล้วในอดีต มากมายเกินไปจริง สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากสติปัญญาของผมแต่ประการใด แต่ทว่ามันเกิดมาจากความดีที่เธอได้กระทำ และสวรรค์ชี้ช่อง การโดนโยกย้ายทำให้ฐานะทางสังคมตกต่ำ ได้กระทำให้นัยน์ตาของผมแจ่มใสขึ้น แม้ว่าการกระทำของเจ้านายจะดูโหดร้ายก็เป็นเรื่องในทางยุทธศาสตร์เล่ห์เหลี่ยมแต้มคู แต่ทว่าในสิ่งที่ชั่วร้ายเลวทรามแบบนั้น กลับพานพบเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิต คือสำนึกแห่งความจงรักภักดีต่อความรักของผู้หญิงคนหนึ่ง ต่อกรณีนี้ไม่ใช่เพียงแต่คิด แต่ผมต้องกลับมาทำเรื่องราวต่างๆด้วยความรักต่อภรรยาให้มากกว่าเดิมเท่าที่เวลาจะมีให้กระทำ และก็กระทำด้วยความเต็มใจยิ่งอย่างแท้จริง
ผมสูดดมกลิ่นกายเส้นผมของภรรยาผมด้วยความละมุนละไม และสูดดมลึกยาวเข้าปอดอย่างซาบซ่าน ไว้ เวลาของชีวิตไม่ได้ยาวเท่าที่จะคิด มันเป็นเรื่องที่แน่นอนอย่างหนึ่ง แต่ถ้าหากวันนี้เป็นแบบนี้วันหน้าก็จะไม่มีความเสียใจอีกแล้ว่าทำไมถึงไม่ทำ
ภรรยาผมหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย ผมระลึกได้อีกว่า แม้ที่ผ่านมาผมจะแสวงหาเรื่องราวของการสร้างอรรถรสในการร่วมรัก ที่ผ่านมาจริงๆแล้วก็เพื่อสร้างและสรรหาความสดชื่นให้แก่ภรรยานี่เอง แต่บางครั้งเมื่อไม่ได้คิดเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจไร้สาระก็จะตะบี้ตะบันทำเรื่องราวเหลวไหลประชดประชันเป็นคราวๆไป
ไม่มีใครจะทนได้หากขาดความรัก
ในตอนเช้าตรู่วันหนึ่ง อากาศกำลังเย็นสบาย ที่นอนก็นุ่มนิ่มไม่นึกอยากออกไปจากเตียง ภรรยาผมก็นอนนิ่งและก็คงกำลังคิดอยู่ว่าจะลุกจากเตียงดีไหม ผมสะพั่ง สะท้านไมภพ นึกได้ถึงความดีของภรรยาของผมในอดีต และความเลวร้ายของผมในอดีตได้เช่นกัน ผมจึงต้องลุกมาเพื่อจัดเตรียมข้าวปลาอาหารกาแฟสำหรับมื๊อเช้าก่อนภรรยาและลูกไปเรียน แต่ก่อนจะลุกมาก็ต้องหอมภรรยาสักฟอดหนึ่ง และก็ลงไปทำงานด้วยความสุขต่อไปเป็นยังงี้ในทุกๆเช้าไม่เว้นแม้แต่วันหยุดราชการ
และโบกมือให้ภรรยาทุกเช้าเมื่อเธอเปิดกระจกรถยนตร์มาโบกมือให้ผม และผมก็กลับเข้าไปทำงานบ้านต่อไป และภาคภูมิใจที่ได้กระทำตัวเป็นพ่อบ้าน
เมื่อก่อนคิดว่างานแบบนี้เป็นเรื่องของแม่บ้านแม่เรือน แต่ทว่าในแง่ของเต๋าเต็กเก็งแล้ว การงานก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
นอกจากนี้แล้วการหาความรู้ต่างๆเมื่อก่อนจะเป็นพวกวิชาเทคนิคในการทำงาน การปกครอง นิติรัฐศาสตร์ ปรัชญา บ้าบอคอแตก แต่ทว่าเดี๋ยวนี้กลับกลายเป็น วิธีทำอาหาร วิธีที่จะทำให้ผู้หญิงถึงจุดสุดยอด นอกจากนั้นก็คิดเรื่องราวที่สามารถจะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว
และในความทุกข์นั้น มันจะไม่มาระลอกเดียว แต่มันจะมาพร้อมกันหลายระลอก
แต่ขอคอนเฟริมว่า หากหัวใจอบอุ่นด้วยความรักแล้ว แม้ตายก็ยอม เมื่อก่อนอาจจะมีสโลแกนว่า สละชีพเพื่อชาติ แต่ตอนนี้ ผม สะพั่ง สะท้านไมภพ หัวเราะเคี๊ยกๆๆ ...ในตอนนี้....สละชีพเพื่อเมีย....คร๊าบ
หน้าส่วนตัว
875
Lovers
0 คน เลิฟสะพั่งสะท้านไมภพ
Calendar
