14 ธันวาคม 2553 21:20 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
หน้าตาคำพูดแปร่งแปร่ง
เข้มแข็งหน้าแดงใช่ไหม
ทำแรงทำเข้มเห็นไกล
จิตใจไม่รู้เป็นงง
เอ่ยปากแววตาฉายโฉ่
ปุ๊ดโธ่ภาพหล่อลวงสงฆ์
ได้แต่เพื่อชาดอาจณรงค์
คนตรงดีเลิศจริงจริง
(ไม่ได้ว่าใคร)
7 ธันวาคม 2553 10:20 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
มารมากมายแผ่ซ่านผ่านไปทั่ว
ใจระรัวอกสั่นสั่นพลันแวบหาย
มีเพียงดาบเพลงดังอันแนบกาย
พลิ้วพรายระยิบยับจับไม่ทัน
องคายพหดวูบพลิ้วไสว
ชักออกไปกระบี่สั่นไหวไหมฉัน
สอดปาดรับถูลู่ไปตามใจครัน
กระทบกันประกายแลบแสบแสบตา
ท่ากระบี่ล้วนแล้วแต่ไม่มีแนว
แฉลบแล้วงอย้อนฉกแปลกองศา
ใจมุ่งมั่นพลิ้วไปคล้ายดารา
เป็นจุดจ้าระยับประดับเดือน
เพียงกระบวนท่าเดียวเฉลียวแล้ว
ไม่คะแคล้วโดนถ่วงลวงเฉือน
จะเก่งมากก้องชื่อไปใจไม่เตือน
ก็จะเหมือนทั่วไปในธารา
สู้ออมอดงดโกรธพยาบาท
ไม่อาฆาตจองล้างหรือมุสา
แกล้งเป็นแพ้หลบหลีกฉีกมายา
เล่นเด่นกว่าแล้วเจ็บเหน็บไม่จำ
พลันร้องกู่ราวมังกรสะท้อนเมฆ
แกล้งมีเหตุลวงเล่ห์เท่ห์ขำขำ
ทำทีท่าพลาดพลั้งคนใจดำ
แสร้งพล้ำเพลี่ยงพลิ้วจากไป