16 มกราคม 2551 08:06 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
หัวหายหงายนอนเกลื่อนกล่น
เลือดข้นแดงฉานเปรอะเลอะถนน
เครื่องแบบพรางเขียวดำคล้ำทุกคน
ชีพของตนหลุดปลิวจากไป
นายร้อยนายสิบพลทหาร
ออกรอญราญศัตรูไม่หวาดไหว
เลือดกระเซ็นเนื้อก็หลุดไม่ตกใจ
ลุยเข้าไปน้องพี่เห็นดีกัน
อย่ามัวหลงสุขสบายเลยเจ้านาย
ยังไม่สายลงมาร่วมกับพวกฉัน
รักษาไว้แผ่นดินไทยไว้ด้วยกัน
เอาเลือดนั้นทาแผ่นดินจนสิ้นคน
อย่าเอาแต่ปากกล้าว่านักรบ
ผ่านประสบโชกโชนทุกแห่งหน
ดีแต่ยิ้มประจบสอพลอคน
ทำให้ตนมีหน้าตาเงินทอง
เลือดทหารทาแผ่นดินไว้อีกแล้ว
ทหารแก้วแปดนายตายสยอง
ดูนายเล่าคิดแก้แค้นฤาไม่มอง
ปล่อยให้น้องต้องตายไปฟรีฟรี
ดีแต่เก่งร้องเพลงสายโลหิต
ดีแต่คิดอุบาทก์ไร้ศักดิ์ศรี
ฤาจะเป็นเช่นพระยาจักรี
ขายชีวีขายชาติอนาถใจ