20 ธันวาคม 2550 08:11 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ดวงจันทราเต็มดวงกลางท้องฟ้า
นวลแสงทาทอดส่องโลกาไสว
มวลดาราก็รุบหรู่หุบแสงไป
ท้องฟ้าไซร้ยกยอความเด่นดวง
เสียงเรไรร้องรับขับขาน
พระพายพาลขับลมเย็นกลิ่นหอมหวล
อากาศหนาวอุ่นอกเจ้าแม่โฉมนวล
สองเจียนจวนกลมกลืนเป็นผืนเดียว
เสียงหมาหอนโก่งคอสยองขน
เสียงสับสนมองตาอย่างหวาดเสียว
ใช้ผ้าห่มผืนหนึ่งบนเตียงเดียว
ไม่กลมเกลียวก็จะแย่งชิงไปมา
หากกอดกันแล้วห่มไม่ลำบาก
หากจะยากก็เพราะชังกระมังหนา
เริ่มก็รักชื่นจิตชื่นชีวา
แต่เวลานานนานเข้าชักชัง
17 ธันวาคม 2550 21:01 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
เริ่มแต่วันที่ฉันคิดออกมาได้
ว่าทำไมถึงเสียดายวันเก่านั่น
แหละทำไมไม่ใช้ปัญญากลั่น
ทำทุกวันให้แสนสุขสบายใจ
คิดก็ดีทำก็ดีพูดก็ดี
ก็เป็นศรีสง่าหน้าตาใส
ลดโกรธลดอคติให้อภัย
น้ำใสใสเย็นใจเย็นจริงจริง
สิ่งที่ได้ก็ได้ตามวาสนา
ถึงเวลาคงได้เองแม้นิ่งนิ่ง
หากรับแล้วพิจารณาให้รู้จริง
มันก็สิ่งสมเหตุผลโลกาธรรม
อยากให้คนในโลกล้วนยิ้มแย้ม
หน้าตาแจ่มใสเริงร่าตลกขำ
คุยสนุกไม่มีทุกข์เป็นประจำ
ร่วมกันทำวันนี้ให้ดีกัน
15 ธันวาคม 2550 09:07 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ฝากหวังเฝ้าวอนองค์พ่อ
เฝ้าขอวอนไหว้หลายหน
ตอนนี้ย่อยยับอับจน
ทุกข์ทนตรมตรอมกรอมใจ
ขอฝันตีเป็นเลขเด็ด
แก้เคล็ดชอกช้ำใจได้
ขอสักทีถูกสักหนไม่จนใจ
หากได้ละก็น่าชม
ผู้ขอแบบนี้มากมาย
หลายรายได้ดังใจสม
อีกหลายส่วนยังต้องทุกข์ตรม
ไม่สุขสมหวังดังใจ
หากได้ทุกอย่างดังที่คิด
สิ้นชีวิตจะไปกองที่ตรงไหน
เวรของใครกรรมของใครก็รับไป
ไม่มีใครช่วยได้ต้องตนเอง
12 ธันวาคม 2550 09:58 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
แผ่แม่เบี้ยชูคอร้องฝ่อฝ่อ
ขู่ขวัญพ่อกลั๊วกลัวว่าตัวใหญ่
ลอบแอบดูที่แท้ไหม่เท้าไร
แอบทำไมแน่จริงออกมาโชว์
เมื่อไม่ออกก็เอาไม้ไปแหย่
เอ็งมันแน่ข้าเองไม่กล้าโอ่
กลัวเอ็งพุ่งฝังเขี้ยวพ่นพิษโต
อภิโถใครเขาเชิญให้แกมา
เอ็งมาแล้วหาทางออกช่างลำบาก
สร้างความยากแก่ฉันจริงเจียวหนา
ไม่อยากทำไม่อยากก่อกรรมเวรนา
อนิจจาไม่รู้ว่าทำไรดี
ว่าแล้วพรางแกว่งกรสะกดจิต
ให้งูพิษงวยงงหลงแสงสี
พอมึนแล้วเอาขลุ่ยมาในทันที
ทุบทุบตีทุบทุบตีบี้แบนไป
11 ธันวาคม 2550 10:00 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
สองผัวเมียบินมาหารังอยู่
ได้สมสู่สร้างรังรักบนกิ่งใหญ่
บนลำต้นของดอกแก้วด้านใน
หอมชื่นใจสดชื่นระรื่นดี
ลมโชยเย็นหน้าบ้านรังสงบ
ไม่พานพบแดดแรงลมหวั่นไหว
เงียบอบอุ่นละมุนอ่อนละไม
แรงน้ำใจน้ำรักภักดี
ตอนเย็นเย็นจะมามองเจ้าของบ้าน
ร้องขับขานเพลงหวานให้สดใส
เจ้าของบ้านก็แย้มยิ้มมีน้ำใจ
ให้อาศัยดูแลเผื่อแผ่กัน
ลูกนกร้องพ่อแม่เหนื่อยหาหนอน
ผลัดกันป้อนผลัดกันบินหาอาหาร
ตกตอนเย็นนอนกกอุ่นไม่รำคาญ
แสนสำราญบานสุขทุกคืนวัน
Lovers
0 คน เลิฟสะพั่งสะท้านไมภพ
Calendar
หน้าส่วนตัว
945
