21 พฤศจิกายน 2550 07:45 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ลมหนาวพัดเรื่อยเรื่อยเฉื่อยฉิว
ความเย็นปลิวสาดผ่านขุมขน
หอมกลิ่นไม้หลากดอกสีระคน
ดวงกมลอุ่นอิ่มพิมใจ
เปิดตาแป๋วมองรอบกายล้วนสุข
สุดสนุกเงียบเย็นเธอเห็นไหม
สะท้านสรวงสวรรค์ฟ้าเทวาลัย
สุขฤทัยสบายกายสบายรมณ์
20 พฤศจิกายน 2550 10:03 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
อาจโง่งม ซื่อเซ่อ เบลอไปบ้าง
ไม่อวดอ้าง สรรพคุณ ให้ชวนเชื่อ
มาดเซอเซอ เรียบร้อย ไม่เล่ห์เจือ
ไม่น่าเบื่อ อวดฉลาด อวดมาดแมน
โยนทิ้ง ให้หมด พยาบาท
อาฆาต มาดร้าย ไม่เข้าท่า
ชาตินี้เจ็บ กายใจ ร้าวอุรา
ไม่ฟันฝ่า สู้รบ ปรบมือใคร
19 พฤศจิกายน 2550 11:09 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
เงินทอง ทีพก ติดกระเป๋า
ก็มีราว สามร้อย ห้าสิบได้
แต่ทว่า ขี้เกียจเดิน ออกไป
จึงได้ หิวข้าว อย่างนี้
แสนสงสาร เด็กน้อย ที่ติดเอดส์
อาเพส แห่งแดนดิน แผ่ขยาย
ต้องมา ระทมทุกข์ ในร่างกาย
ที่ทั้งหลาย รังเกียจ ดูแคลน
สลดหดหู่ ใจเหลือ จะกล่าว
เรื่องราว น่าเศร้า อย่างนี้
อยากจะช่วย อยากจะกระทำ สร้างความดี
ให้โลกนี้ ได้อยู่ อย่างรื่นรมย์
ตั้งใจ จะทำงาน อีกมากมาย
เพื่อคนไร้ โอกาส แบบนี้
แต่แล้ว ต้องสะดุด กับชีวี
ทำดี แล้วเด่น เลยเป็นภัย
เมื่อฟ้า ต้องการ แบบนี้
มีหรือที่ ใครใคร จะขวางได้
ใครมี พลัง ช่วยทำไป
ทำได้ มีบุญ หนุนบารมี
สวดมนต์ สวดคาถา แผ่เมตตา
ส่งบุญญา แด่ท่าน น้อยใหญ่
จงอนุโมทนา บุญไป
แล้วอโหสิกรรมกลับมา
17 พฤศจิกายน 2550 07:44 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
แผ่นหลังข้า เต็มไป ด้วยรอยบาท
เพราะมุ่งมาตร ปราบข้าศึก ศัตรูใหญ่
แต่ทะลึ่ง ไปข้างหน้า ในทันใด
ตีนของใคร ก็ไม่รู้ ดันถีบมา
โดนศัตรู เสียบดาบ เข้าที่อก
โอ้นรก แค้นใจ จริงละหนา
สุดจะเจ็บ สุดจะช้ำ ปวดระอา
ช้ำชีวา น้ำตานอง ตรองตรมตาย
มันสามารถฆ่าได้แม้พี่น้อง
เพียงแต่ต้องการแค่ได้เป็นใหญ่
หรือเพียงแต่เมียน้อยได้สมใจ
หรือหลีกไปให้พวกข้าได้เข้าครอง
สมน้ำหน้าแล้วหนาเจ้าคนซื่อ
โง่ซื่อบื้อ ดื้อรั้น ไม่พริ้วไหว
ไม่เข้าหา เจ้านาย ไม่ว่องไว
แถมขัดใจ ขัดประโยชน์ โทษถึงมี
รอยเท้าย่ำ เหยียบไป บนซากศพ
นับไม่ครบ เต็มไปหมด สลดเหลือ
ร่างกายแหลก ดวงจิตสลาย อายว่านเครือ
คอถูกเถือ บั่นไป ในศัตรู
อีแร้งเห็น ก็มาจิก กินเนื้อ
มดมาเถือ ลูกตา สนุกสนาน
หมาก็มา คาบกระดูก ตัวละอัน
แมลงวัน สนับสนุน ทุกตัวตน
16 พฤศจิกายน 2550 06:50 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
เกียะตบ หัวหมา แผลเหวอะหวะ
ด่าชะชะ ไอ้หมา หน้าตาแป๋ว
แม้เลือดกลบ อาบหัวหมา ตาแววแวว
ยังไม่แคล้ว กระดิกหาง ให้คนตี
ด้วยรู้จัก ข้าวแดง แกงร้อน
ฤาจะห่อน หอนเห่า แค้นได้หรือ
นายตีเถอะ ตีไป สบายมือ
หมาจะถือ ว่ากรรม มันตามทัน
แม้ท่านหมาย ปองเอา ถึงชีวิต
ก็ปลิด ปลงไปได้ ดังท่านหวัง
ขออย่างเดียว ขอให้ นายอย่าชัง
กายจะพัง ใจจะปวด ก็จะทน
ด้วยสำนึก คุณเศษข้าว ประทานให้
ได้เลียไซร้ หายหิว นะนายขา
แถมให้น้ำ ให้ผ้าห่ม บางเวลา
แถมหยูกยา สารพัด สารพัน
Lovers
0 คน เลิฟสะพั่งสะท้านไมภพ
Calendar
หน้าส่วนตัว
1049
