30 พฤศจิกายน 2550 09:37 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
หะแรกเศร้านึกว่าเราต้องตกต่ำ
สุดระกำช้ำชอกใจใดจะเหมือน
ช่างโชคช่วยธรรมะคอยตักเตือน
ค่อยคลายเลือนทุกข์สร่างโศกหมดไป
มีบ้างว่าแวบแวบแอบมาคิด
พยาบาทจิตร้อนรุ่มขุ่นข้อง
สติมาสัมปชัญญะเกิดเลิกมอง
ผลกรรมต้องชดใช้ชาตินี้
ตั้งใจแล้วว่าจะใช้เวรกรรม
ที่กระทำแต่อดีตถึงนี่
ผลกรรมเริ่มออกผลแล้วซี
ขอถวายชีวีใช้เวร
สร้างกุศลแผ่เมตตาขออโหสิ
ทิ้งทิฐิยศฐาบรรดาศักดิ์
สร้างสมบุญกุศลเพิ่มความรัก
ทุกข์ยากนักขอให้หมดไป
29 พฤศจิกายน 2550 09:28 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
หน้าใสตาแป๋วใสซื่อ
พูดซื้อใจคนหลงง่าย
ต่อหน้าดีเลิศประเสริฐชาย
หลับหลังกลับกลายเป็นยักษ์มาร
ใจชั่วใฝ่ต่ำทุรยศ
คิดคดผู้มีคุณหนุนส่ง
ขอเพียงให้มีคนค้อมหัวลง
ศิโรลงกราบตนดังเทวา
โกงไปโกงมาหน้าด้านด้าน
พันล้านจะเอาไปทำไมหนา
ฤาแค่ใว้เสพสุขเบ่งพารา
อวดยศอวดหรูหราอวดมั่งมี
ขี่รถเก๋งหลายล้านโอ้อวด
ใส่เพชรกรวดเม็ดใหญ่วาบวาบ
ทองพลอยสายสร้อยพิสดาร
วิตถารเล่นชู้สังคม
ไอ้พวกโจรก็ยิงคนเป็นว่าเล่น
มองไม่เห็นทุกข์ร้อนหรือไฉน
มัวแต่คิดถึงตำแหน่งเอาใจ
ลูกน้องไซร้ลำบากเลือดตากระเด็น
เอาชีวิตเลือดเนื้อลูกน้อง
ไต่ขึ้นไปสู่ความเป็นใหญ่
หอลกลวงว่าทำไปเพื่อไทย
แท้จรรลัยทำเพื่อตนเอง
25 พฤศจิกายน 2550 20:41 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
น้าพั่งนั่งรถเมล์แดง
ขับแรงแซงซ้ายป่ายขวา
คนนั่งเอียงไปเอียงมา
กระเป๋าเด้งหน้าตาลาย
แรงลมสาดผ่านหนาวขั้ว
หัวใจระรัวสั่นไหว
ใกล้จะทุ่มแล้วทำไง
ทรามไวของพี่คงรอ
สพานใหม่สิบปีแล้วก็ยังใหม่
แต่หัวใจของพี่นี้รักษา
รักอย่างไรวันนี้อย่างนั้นนา
อบอุ่นหนายามหนาวไม่เปล่าใจ
แม้จะไม่สมหวังด้านอื่น
แต่ชีพชื่นสุขใจนะเธอจ๋า
พร่ำพรอดกอดกันกลมทุกเวลา
นี่แหละหนามีรักดีกว่าไม่มี
23 พฤศจิกายน 2550 10:51 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
มีมันเทศมันแกวมันฝรั่ง
ที่สะพั่งคิดไม่ออกบอกได้ไหม
จะเอาไปปู้ไปยำทำอะไร
บอกได้ไหมต้มหรือยำทำแกงดี
22 พฤศจิกายน 2550 19:34 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ดาบนี้ได้มาตอนสำเร็จ
ฝึกเคล็ดลับวิชาถ้วนถี่
ปราบมารล้างผลาญไพรี
ดาบดีเพิ่มฤทธิ์ฤาชา
ลุยไหนก็ราบคาบราบเรียบ
โจรเบียดเสียดหนีตายอลหม่าน
ได้ยศได้ทรัพย์ได้นงคราญ
ไม่นานกรรมเวรตามทัน
รบดีรบเด่นเกินหน้า
เขม่นตากลั่นแกล้งจากนายใหญ่
ชาติไม่สนขอให้มันเป็นไป
กูจะใหญ่ใครอย่าขวางก็แล้วกัน
ลางร้ายปรากฏอัศจรรย์
ดาบรักพลันหักเฉยเฉย
กรรมเวรตามทันแน่เลย
โดนเสวยปลดออกนอกวงศ์
น้ำตานองอาบสองแก้มร่วงดิน
หฤทัยพังสลายล้มเหลว
ทุ่มกายสติปัญญากลับกลายเลว
เหมือนหล่นเหวตกนรกหมกดิน
สองมือพนมอภิวาทวันทา
ชาติหน้าขอเกิดมาใหม่
ขอเกิดเป็นชาวนาไทไท
ใช้ควายไถนาหากิน