8 ธันวาคม 2550 11:15 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
เจอหน้ากางเหงือกบานเบ่ง
รีดเร่งสีครีบสีหาง
สะบัดหางสะบัดครีบท่าทาง
ค่อยย่างค่อยเยื้องค่อยงับ
ได้ทีสะบัดหางเข้ากัด
ซ้ายฟัดหางตบฉกหัว
กัดซ้ายกัดขวาตามตัว
ซักพักอีกตัววิ่งวน
เดิมเข้มพอวิ่งตัวซีด
กระโจนดีดไล่กัดสนุกใหญ่
ตัวพ่ายก็ต้องว่ายวนหนีไป
เป็นไรชนเหลี่ยมเป๊งเป๊ง
ยามชนะก็ผยองพองขน
กางครีบตนกางหางหมั่นไส้
ยามแพ้เล่าสีนั้นซีดเซียวไป
มีตัวไหนอยู่ยั้งยืนยง
8 ธันวาคม 2550 11:04 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
หนูอุตสาหะขยันหากิน
แมวได้ยินวิ่งไล่กินจับหนู
หนูหนีแมวหนูก็วิ่งลงรู
แมวก็ดูเฝ้าหนูไม่จากไกล
โผล่หน้ามาก็เห็นแมวจ้องอยู่
ดูดู๋ตาแป๋วแสยงขน
ออกไปน่ากลัวตะปบตน
จำทนเก็บกักตัวในรู
5 ธันวาคม 2550 07:12 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ฟ้าผ่าลมแรงน้ำบ่า
โรคาห่าลงฆ่าเกลื่อน
คดโกงลวงล่อบิดเบือน
ลืมเลือนศีลธรรมประจำใจ
แม้ทุกข์ยากเข็ญน้ำตาตก
แม้นรกจะมาเยือนระลอกใหญ่
เข้าใจว่าเวรกรรมที่ทำไป
ก้มหน้าชดใช้ให้หมดเวร
3 ธันวาคม 2550 09:40 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
บาปกรรมซ้ำซัดเหมือนลูกคลื่น
ครืนครืนซัดสาดไม่หวาดไหว
ลูกแรกมาลูกสองซัดไม่หนำใจ
ทานไม่ไหวก็ราบเรียบดังหาดทราย
สึนามิหวนมาให้สะท้าน
อันธพาลแห่งธรรมชาติใหญ่
ให้กลับคืนสู่อ้อมอกใน
ธรรมชาติใสใสดังเดิม
2 ธันวาคม 2550 06:25 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
หนากว่ากระเบื้องตราช้าง
แอบอ้างว่าชอบธรรมอีกแล้ว
ที่แท้เป็นได้แค่มันแกว
ไอ้แห้วหัวเผือกหัวมัน
สร้างสมชื่อเสียแก่พวก
อยากจะอ๊วกนี่หรือหัวเรือใหญ่
ลูกน้องตรากตรำทำไป
ตัวใหญ่ล่ออมล่อลวง
หลอกลวงลูกน้องไปวันวัน
ขบขันหัวเราะเยาะหัว
มันโง่ก็ต้องเจ็บจนตัว
ไม่ต้องกลัวขอให้โง่ต่อไป
ไส้เน่าโผล่เหม็นเห็นชาติ
อุจาดบาดตาเหลือขอ
ไร้ยางไร้ศักดิ์ศรีไม่ดีพอ
ยืดคอออกหน้าจอได้อย่างไร