22 กรกฎาคม 2548 09:42 น.
สอยดาว
อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
ทำไมยังรู้สึกเดียวดายอย่างนี้
อ้างว้างเหว่ว้าเหงาเศร้าเต็มที
อยากจะมีใครสักคนที่เข้าใจเรา
วันเวลาก็ผ่านมาเนิ่นนาน
จักรวาลยังหมุนไปเหมือนเก่า
ความเหงาก็ยังอยู่เคียงข้างเรา
นับวันยิ่งรุมเร้าเรามากขึ้นกว่าเดิม
จะมีไหมใครสักคนใครคนนั้น
คนปลอบขวัญช่วยคลายเหงาให้ใจฮึกเหิม
สิ่งใดขาดสิ่งไหนหายช่วยเพิ่มเติม
มาช่วยเสริมสร้างใจให้เติมเต็ม
9 มิถุนายน 2548 15:09 น.
สอยดาว
เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยเหลือทนบนทางเดิน
เหนื่อยเผชิญเรื่องร้ายร้ายกายใจหมอง
เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยเหลือใจเหนื่อยหมายปอง
เหนื่อยประคองให้ตัวเองถึงปลายทาง
เหนื่อยกับฝันเหนื่อยกับวันที่ผ่านพ้น
เหนื่อยกับคนอุปสรรคที่ขวากขวาง
เหนื่อยต่อสู้เหนื่อยเติมใจให้เดินทาง
ใจบางบางเหนื่อยเหลือทนบนทางเดิน
8 กุมภาพันธ์ 2548 15:00 น.
สอยดาว
เดินตกหลุมแห่งห้วงอารมณ์เข้าอย่างจัง
ก็เคยยั้งเท้าเอาไว้ ว่าจะหนีไปทางใหม่
แต่มันสายเกินใจจะสั่งการ
โรคน้อยเนื้อต่ำใจมันกำเริบเสิบสาร
ภูมิคุ้มใจมันต้านทานต่ำกว่าการกระทำของเธอ
ไม่ไหวแล้ว ตกหลุมอย่างแรง
รีบไปหาทางขึ้นก่อน
28 กันยายน 2547 19:38 น.
สอยดาว
ชีวิตที่ผ่านมาให้เวลาและโอกาส
ปรับปรุงความผิดพลาดและแก้ไข
ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ
ไม่มีคำว่า สาย สำหรับการเริ่มต้นใหม่ อีกครั้ง
24 กันยายน 2547 12:29 น.
สอยดาว
ก็หวังว่า จะสอบได้ เกรดดีดี
ตั้งใจเต็มที่ อ่านหนังสือ หลายรอบ
สี่ จุด ศูนย์ศูนย์แน่ ครั้งนี้ที่สอบ
ไงเราต้อง ได้มา ครอบครอง
แต่..ทำข้อสอบแล้ว ชักไม่แน่ใจ
เกรดที่หวังไว้ คงต้องหารสอง
ทำข้อสอบได้นิดเดียว ที่เหลือนั่งมอง
เฮ้อ..สมองกลวง ปวดหัว มึนตึบ
หน้าส่วนตัว
1084
