13 มกราคม 2551 19:32 น.
สอพินยา
ยามดึก..เย็นเยียบเงียบสงัด
จิตกระหวัดหวนรำพึงถึงความหลัง
หยดน้ำตาหลั่งรินใจพินท์พัง
เธอ..ที่หวังเป็นเพื่อนใจไม่คืนมา
ยามเช้า..พราวแสงระวีส่อง
สกุณาเริงร้องกู่คู่หรรษา
สายธารคราคร่ำอยู่ด้วยหมู่ปลา
คลื่นโถมฝั่งธาราอยู่ครามครัน
เสียงนกน้อย..แสงเดือนดาว..พราวให้เห็น
สายลมเย็นธาราหลั่งดั่งเพื่อนฉัน
ใช่จะแทนเทียบเท่าคู่อยู่นิรันดร์
เธอ...เท่านั้นที่ต้องเป็นเช่น "เพื่อนใจ"
8 มกราคม 2551 03:01 น.
สอพินยา
.......จันทน์กะพ้อรอเวลาจะราร่วง
ลมพริ้วควงกลีบพลิ้วพรายกระจายกว้าง
จะสู่ดิน ณ ถิ่นใดไม่เห็นทาง
แสนอ้างว้างไม่เคยมีที่หมายใด
-......จันทน์กะพ้อเพียงรอวันที่ฝันถึง
ใครคนหนึ่งมาชื่นชิดพิสมัย
ฉะอ้อนช้อนกลีบจันทน์มาแนบใจ
หวังคืนหวานวันวิไลจะมีมา
.................
8 มกราคม 2551 02:50 น.
สอพินยา
.........รักเอยที่เคยหวานปานจะหยด
มาสิ้นรสร้างราเลยที่เคยหวาน
ความหลังครั้งก่อนเก่าร้าวดวงมาน
ตามมารานบั่นทอนรอนฤทัย
-........มิอาจลืมความเก่าของเราสอง
น้ำตารินหลั่งนองฉันร้องไห้
จิตระทมเหมือนคมมีดลงกรีดใจ
รอสายใยเส้นสุดท้าย....ก่อนตายเอย....
8 มกราคม 2551 02:27 น.
สอพินยา
...........................ปาหนันเจ้าเอย...
คำภิเปรยเคยเป็นดอก"อธิษฐาน"
ดอกแห่งการรอคอยนานแสนนาน
กว่าจะบานให้กลิ่นย้อนขจรมา
.....จึงมีคำตำนานขานลิขิต
หากคู่ชีวิตที่หวงและห่วงหา
มีท่าทีหนีห่างคิดร้างรา
รอเวลากลิ่นปาหนันนั้นขจาย
.....ท่ามกลางกลิ่นหอมหวลรัญจวนจิต
บรรจงคิดถึงคนดีที่ห่างหาย
จงหวนมาอย่าเลือนลับอย่ากลับกลาย
แล้วส่งความคิดถึงไปกับสายลม
.....ครั้นเมื่อถึงคืนนี้อีกปีผ่าน
เมื่อปาหนันคลี่บานดอกกงามสม
พร้อมกลิ่นหอมอบอวลชวนชื่นชม
ยอดพธูคู่ภิรมย์จะกลับพลัน
.....คืนนี้เพลง"ปาหนัน" หลั่นลอยแล้ว
สดใสดังระฆังแก้วจากสวรรค์
แจ้วจำเรียงเสียงอ้อยสร้อยร้อยรำพัน
ประทับใจใน "ปาหนัน" นิรันดร์กาล
.........................
8 มกราคม 2551 01:13 น.
สอพินยา
แม้คืนนั้นจะผันผ่านนานแรมปี
ยังจดจำราตรีที่เหน็บหนาว
ณ ริมฝั่งธาราใต้ฟ้าพราว
ด้วยแสงดาวระยิบระยับประทับทรวง
มธุรสวาจาพาเคลิ้มฝัน
สุดจะสรรจำนรรจาว่ารักหวง
รอยจุมพิตสนิทแนบแอบพุ่มพวง
ยังแหนหวงรอยจูบไว้ไม่จางใจ
วอนเทพแห่งดวงดาวที่พราวฟ้า
เทพแห่งสายธาราพฤกษาไสว
กระซิบบอกคนจุมพิตสนิทใน
ว่าจูบนั้นยังฝังใจไปนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
912
