เนื้อแนบเนื้ออุ่นกายาคราลมหนาว พัดพร่างพราวผ่านกายาพาใจฝัน ได้เคียงอยู่คู่คนรักพักผ่อนกัน ใต้ผ้าห่มอุ่นอุ่นนั้นดังฝันไป มีเธออยู่คู่เคียงกายใต้ผ้าห่ม แม้นว่าลมพัดหนาวสักเพียงไหน ขอให้รู้ไม่เกรงกลัวสักเท่าใด มีเธอใกล้ใต้ผ้าห่มบ่มรักกัน
นั่งเหงาเหงา เฝ้ามองฟ้า คราพลบค่ำ ค่อยมืดดำลงทุกคราพาใจหาย หากแม้นฟ้าจักค่ำลงคงเสียดาย แสงเจิดจ้าจะลาหายใจตายตาม
หน้าส่วนตัว
1546
