21 กันยายน 2549 18:33 น.
สองร่าง
เคยมีรักอกหักรักเหลวแหลก
ดวงใจแตกแหลกสลายจนตายด้าน
เพียงความรักผ่านเข้ามาไม่ช้านาน
รักก็พาลผ่านผันพลันจากไป
ฤามีรักปักอกตกในห้วง
ฤาคำรักคือคำลวงบ่วงเผลอไผล
ฤาความรักมักต้องแตกแบ่งแยกไป
ฤารักคือสิ่งที่ใจไม่อยากจำ
หรือไร้รักปักลงตรงกลางจิต
จะหมดสิทธ์ ใช้ชีวิต ในเช้าค่ำ
ให้ความรักผ่านผันไปจะไม่จำ
เพราะรักทำให้ช้ำทรวงห่วงอาวรณ์
จะอยู่อย่างไร้รักอยากพักผ่อน
จะขอนอนเดียวดายก่ายกอดหมอน
จะขอรักตัวเราเองไม่คลายคลอน
จะลงกลอนหัวใจไม่อาดูร
แม้รักสูญ สูญสิ้น สิ้นทางรัก
จักไม่ขอจำใจปักรักสิ้นสูญ
มีตัวเรา รักตัวเราเจิดจำรูญ
รักไม่สูญ สูญสิ้นไป บอกใจจำ
21 กันยายน 2549 13:26 น.
สองร่าง
.........หลายปีที่แอบเฝ้ามอง
อยากจับจองเป็นเจ้าของเธอเต็มที่
แต่ทำใจยังไม่ได้ทำไงดี
กับคนนี้ อ๊ายอายไม่กล้าพอ
ได้แต่อยู่ห่างห่าง อย่างห่วงห่วง
ใช่คำลวงแต่แอบหวงห่วงจริงหนอ
บอกตัวเองว่ารอนะ เราต้องรอ
ทำใจให้เข้มแข้งพอแล้วเริ่มเลย
ขั้นที่หนึ่งแอบทำซึ้งส่งเพลงให้
แนบจดหมายบอกความในไม่นิ่งเฉย
รีบเดินไปที่จอดรถที่คุ้นเคย
เสียบไว้เลยที่ปัดน้ำฝนบนรถเธอ
ขั้นที่สองต้องสืบค้นและเสาะหา
อยากรู้ว่าทำอย่างไรหากเธอเผลอ
จะพูดไปว่าอย่างไรถึงได้เบอร์
แต่พอได้พบเจอเธอเบลอทุกที
แล้วจะเป็นอย่างนี้อีกนานไหม
ที่ทำได้แค่แอบรักอยู่อย่างนี้
บอกตามตรงที่เป็นอยู่ก็รู้ดี
ว่ามีสิทธิ์ได้แค่นี้ก็สุขใจ....
ถึงไม่ได้ใช้คำว่าคนรัก
แต่ก็ไม่ได้อกหักจริงหรือไม่
หากแอบรักแอบชอบแล้วสุขใจ
ก็ทำไปอย่าไปสนคนนินทา....
21 กันยายน 2549 09:04 น.
สองร่าง
เมื่อมีรักมักกลัวตัวอกหัก
แต่ไร้รักยิ่งเศร้าหนักไม่หักหาย
อยากมีรักใจยังกลัวรักมลาย
จะรักใครกลัวใจไม่สมปอง
มองดูตัวหัวใจใช่ว่างเปล่า
ยังมีเขาที่จากไปไนทุกห้อง
เขาจากไกลจากไปใจหม่นหมอง
เฝ้าประคองหัวใจให้หายดี
ถึงที่รักที่ภักดีไม่มีหยุด
รักที่สุด สุดหัวใจไม่หน่ายหนี
จะรักเธอทั้งกาย ใจที่มี
ฉันรักเธอนะคนดี ที่จากไป
แต่วันนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง
สุดอ้างว้าง สุดเหงาใจ จนเจียนบ้า
จงรู้ไว้ยังรักเธอทุกเวลา
แต่คนอยู่ ยังเหว่ว้า ระอาใจ
เธอไปดีมีสุขในภพหน้า
เพียงแต่ว่า ฉันสู้อยู่บนโลกนี้
จะเดินต่อ ได้อย่างไร หากไม่มี
ใครสักคนในยามที่เหนื่อยท้อใจ
ได้แต่หวังว่าจะเจอใครสักคน
ที่จะทนเดินเคียงข้างอย่างเปิดเผย
เฝ้าถนอมดูแลใจไม่ละเลย
อย่างที่เธอนั้นเคยเป็นเช่นก่อนมา.....
17 กันยายน 2549 17:45 น.
สองร่าง
ฉันจะอยู่อย่างไรหากไร้รัก
เมื่อรักปักตรงกลางใจให้ใคร่หา
รักที่เราเคยร่วมทางสร้างกันมา
แต่วันนี้รักร้างราระอาใจ
สิบสามปีที่เฝ้ารักเฝ้าถนอม
เฝ้าอดออมถนอมใจไม่ห่างหาย
ด้วยความรักด้วยหัวใจด้วยใจกาย
แต่สุดท้ายรักร้างไปทำไมกัน....
เกิดเป็นชายได้รักกันมันแสนยาก
แสนลำบากยากไปไกลเกินฝัน
แต่ว่าเราก็ทำได้ ได้รักกัน
เดินสู่ฝันร่วมกันอย่างมั่นคง
แต่วันนี้เธอพรากจากทิ้งซากรัก
จนสุดหักห้ามหัวใจที่ไหลหลง
เจ้าโรคร้ายพรากเธอไปทำใจปลง
คำสุดท้ายก่อนสิ้นลง"ฉันรักเธอ"
วันสุดท้ายเธอเจ็บปวดแสนรวดร้าว
ฉันคอยเฝ้ายืนมองดูอยู่เสมอ
เพียงไม่นานเธอจากไปใจละเมอ
รักเสมอถึงแม้เธอต้องจากไป
ขอวิญญาณเธอโปรดรู้ฉันอยู่นี่
จะรักเธอกว่าชีวีจะหาไม่
ขอให้เธอไปสบายในโลกใหม่
ขออย่าได้ห่วงกังวลสับสนเลย
ถึงฉันจะมีใครในวันหน้า
โปรดรู้ว่ามีเธออยู่คู่เสมอ
จะเก็บเธอลึกสุดใจไม่เผลอเลอ
จะรักเธอตลอดไปไม่ลืมกัน......
**ระลึกด้วยรักจากคนที่อ้วนรัก และรักอ้วนเสมอ ไปดีนะครับ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะทำให้ดีกว่านี้รักเสมอ และรักสุดหัวใจ**
19 พฤษภาคม 2548 10:05 น.
สองร่าง
ค่ำคืนนี้ อยากมีเธอ อยู่เคียงข้าง
ความอ้างว้าง เกิดกลางใจ ให้สะท้อน
หากมีเธอ แนบเคียง บนเตียงนอน
กอดดังหมอน เคียงข้างกาย คลายเอกา
อยากให้เธอ เป็นหมอนข้าง วางก่ายกอด
ให้พร่ำพรอด คำหวานหู ไม่รู้หาย
อยากให้เธอ เป็นผ้าห่ม ห่มอุ่นกาย
ให้อบอุ่น คลายเหงา ความเศร้าใจ
อยากให้เธอ เป็นหมอนหนุน แอบอิงแก้ม
ให้เธอแซม ความหวาน ด้วยการหอม
อยากให้เธอ เป็นผ้าปู ลู่กายนอน
ให้เว้าวอน นอนก่าย บนกายเธอ
อยากให้เธอ เป็นชุดนอน ที่สวมใส่
นุ่มละไม บนกายฉัน พลันสุขสม
อยากให้เธอ เป็นเช่น ดังสายลม
ที่พัดพรม ร่างกาย คลายร้อนไป
หากแม้นเธอ คิดเหมือนกัน ดังฉันคิด
ขอสถิต ในใจเธอ เสมอเหมือน
นาฬิกา อยู่กลางใจ ใช้ย้ำเตือน
ว่ามีเพื่อน เพื่อนใจ คลายเหงาพลัน
และวันนี้ มีเราสอง นอนเคียงข้าง
ไม่อ้างว้าง อีกต่อไป ใจเจ้าเอ๋ย
ให้คืนนี้ มีเพียงเรา ไม่เหงาเลย
ไม่ต้องเอ่ย วาจาใจ (ใช้) กายสัมพันธ์.......
หน้าส่วนตัว
914
