25 กันยายน 2549 13:16 น.
สองร่าง
แอบฝันไว้คงไม่ไกลเกินไขว่คว้า
แอบฝันว่าฉันมีเธออยู่เคียงใกล้
แอบฝันว่าเธอมอบรักหมดทั้งใจ
แอบฝันไว้ว่าหัวใจได้ครองเธอ
แอบฝันใฝ่ว่าใจได้แนบชิด
แอบฝันว่าเธอตรึงติดคิดฝันเพ้อ
แอบฝันไปว่าในใจเธอละเมอ
แอบฝันเพ้อถึงฉันนั้นเช่นกัน
แต่ความฝันจะเป็นไปได้แค่นี้
หากไม่มีการเริ่มสร้างทางแห่งฝัน
คงจะมีได้สมใจในสักวัน
ก้าวสู่ฝันฉันรักเธอเสมอไป
จะไม่ฝันอีกต่อไปหัวใจบอก
ไม่กลิ้งกลอกฝันเพ้อละเมอหาย
จะต้องบอกเธอให้รู้ถึงความใน
ต้องบอกไปให้รู้กันฉันรักเธอ
25 กันยายน 2549 11:26 น.
สองร่าง
แม้ชีวิตจักสิ้นไปในวันหน้า
โปรดรู้ว่าจะสู้อยู่ในวันนี้
ใช้ชีวิตที่มีอยู่สู้ทำดี
จนวันที่ลมหายใจได้หมดลง
เกิดเป็นคนได้อย่างนี้ก็ดีแล้ว
ใจผ่องแผ้วบริสุทธิ์ดุจพระสงฆ์
ถึงแม้กายจักสิ้นไปโปรดได้ปลง
ไม่มีใครอยู่ยืนยงในปฐพี
ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างคุ้มค่า
หากวันหน้าตายไปในเมืองผี
แม้นมัจจุราชมิกล้าพาลงอัคคี
เพราะความดีสิ่งสู่คู่ตัวเรา
แม้นใครรักรั่งมั่งชังชังตอบ
แต่อย่าลอบนินทาว่าร้ายเขา
หากพูดดี ทำดี ก็ตัวเรา
ใคร ใครเขายกย่องผ่องอำไพ
24 กันยายน 2549 23:23 น.
สองร่าง
เคยเป็นไหมเมื่อใจได้แอบรัก
เคยเป็นไหมอยากรู้จักไม่หักหาย
เคยเป็นไหมแอบหลงรักเขาแทบตาย
แต่ว่าใจไม่กล้าเอ่ยเผยวาจา
เคยเป็นไหมรอเวลาจะมาพบ
เคยเป็นไหมที่ต้องหลบเมื่อสบหน้า
เคยเป็นไหมอยากจะทักทุกเวลา
แต่เมื่อพบเจอหน้าตาไม่กล้าพอ
เคยรึเปล่ายามที่เขาเข้ามาใกล้
เคยรึเปล่าทำอย่างใจนั้นใคร่ขอ
เคยรึเปล่าเดินเข้าไปไม่รั้งรอ
ที่ใจขอมันมากไปไม่กล้าทำ (อายอะ)
เคยรึเปล่าอยากมองตาไม่ลาลด
เคยรึเปล่าดอกไม้สดหยิบยื่นให้
เคยรึเปล่าที่บอกเล่าความในใจ
แค่เดินไปใกล้ใกล้ไม่กล้าเลย
ทำยังไงให้เธอรู้ว่าเรารัก
ขอสมัครรักด้วยใจไม่นิ่งเฉย
บอกตามตรงว่าใจไม่กล้าเลย
คำเชย เชย บอกไปใจยังกลัว
ได้แต่แอบมองดูเธออยู่อย่างนี้
หรือไม่มีหนทางใดให้ปวดหัว
ไฉนยากลำบากนักนะใจตัว
ใครเคยกลัวอย่างใจใคร่บอกที
22 กันยายน 2549 16:22 น.
สองร่าง
ร้ายก็รัก ถึงรักร้าย ก็หมายรัก
ถึงอกหักก็จักยอมพร้อมเสมอ
แม้ความรักจักร้ายก็ยอมเธอ
เพราะว่าเผลอมอบให้เธอทั้งดวงใจ
ร้ายก็รัก ถึงรักร้าย ไม่คลายรัก
ขอสมัคร รักเธอ จะได้ไหม
แม้นรักเธอแล้วอกหักช่างประไร
ขอทำตามหัวใจไม่เห็นแคร์
ร้ายก็รัก ถึงรักร้าย ไม่วายรัก
แม้รักปัก กลางดวงใจ ให้เป็นแผล
ถึงเธอจะทอดทิ้งรักปล่อยลอยแพ
ขอเพียงแต่ได้รักสักครั้งพอ
ร้ายก็รัก ถึงรักร้าย มอบใจรัก
อยากประจักษ์กับรักจริงสักครั้งหนอ
แม้นได้รักถึงอกหักก็เพียงพอ
อยากน้อยขอได้ลิ้มรักประจักษ์ใจ
22 กันยายน 2549 11:50 น.
สองร่าง
หัวใจฉัน นั้นทนทานปานเหล็กกล้า
จะแร่เนื้อเอาเกลือทาหาแสบไม่
จะเหยีบย่ำชำแหละจนหนำใจ
จงรู้ไว้ไม่เจ็บปวดรวดร้าวเลย
เพียงอย่างเดียวที่ทำให้ใจบอบช้ำ
คือถ้อยคำบอกลาหน้าตาเฉย
ใจที่แข็งแกร่งดังเพชรไม่คุ้นเคย
เจ็บจังเลยเจียนตายทำได้ไง
หน้าส่วนตัว
1286
