4 ตุลาคม 2549 17:45 น.
สองร่าง
เคยนั่งเคียงตรงเถียงนายามหน้าฝน
เราสองคนเย้าหยอกบอกคำหวาน
นั่งกินข้าวเฝ้าควายแสนเบิกบาน
เอ่ยคำหวานเตือนกันว่าอย่าลืมกัน
หน้าฝนนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง
สุดอ้างว้างกลางทุ่งนาไร้สุขสรรค์
ลืมกันได้ช่างร้ายเหลือจึงเบื่อกัน
ทิ้งให้ฉันอ้างว้างอยู่กลางนา.....
แม้นฝนพร่างลคราใดใจสุดเหงา
มีเพียงเรากับฝูงควายดูไร้ค่า
หากทำได้ให้ลมพัดนำใจพา
ลอยไปบอกเธอว่าคิดถึงเธอ
เธออยู่ไกลห่วงบ้างไหมใจดวงนี้
ยังคอยรอทุกนาทีมิพลั้งเผลอ
หากไม่มีเธอข้างกายใจละเมอ
จะรอเธอขอสัญญาต่อหน้าควาย
3 ตุลาคม 2549 10:55 น.
สองร่าง
บอกได้ไหม คำว่ารัก สักครั้งหนึ่ง
อยากจะซึ้งกับคำหวานที่ผ่านหู
รักนะจ๊ะ รักจากใจ อยากให้รู้
ว่ารออยู่ และอยากรู้ว่าเธอก็รักกัน
ช่วยบอกคำว่ารักดังดังซักครั้งจะได้ไหม
เพราะฉันรักเธอหมดทั้งใจไม่ใช่ฝัน
อยากได้ยินจริงจริงนะ ว่ารักกัน
โปรดบอกฉันว่ารักกันสักครั้งนึง...ก็เพียงพอ
2 ตุลาคม 2549 16:35 น.
สองร่าง
จงขยันหมั่นเพียรเรียนหนังสือ
จงอย่าดื้อถือรั้นทำหันหุน
จงฝึกตนจนฉลาดและอาจอง
จงเป็นใหญ่ไม่ทะนงหลงลืมตัว
ให้ยึดมั่นใจซื่อมือสะอาด
อย่าให้ขาดคุณมารดาค่าเหนือหัว
บุพการีมีคุณอย่าลืมตัว
อย่าเมามัวกลั้วกิเลศและเพศภัย
**จำได้ว่ารุ่นพี่เคยเขียนใน friendship ให้อ่านแล้วรู้สึกดี เลยเอามาฝากเพื่อนๆครับ...
2 ตุลาคม 2549 16:24 น.
สองร่าง
ชีวิตนี้จักต้องดีกว่านี้แน่
ไม่ยอมแพ้ ไม่อ่อนแอ แม้สิ้นหวัง
ทุกปัญหา ที่เข้ามา ประเดประดัง
ยังมีหวัง ทอดไกล ในใจเรา
จะตั้งหลักปักใจสู้อยู่ที่นี่
จะราวีเพื่อได้ชัยไม่โง่เขลา
จะยิ้มสู้กับปัญหาทั้งหนักเบา
จะต้องเอาชนะได้ด้วยปัญญา
แม้ชีวิตต้องประสบพบอุปสรรค
ยังมีรักจากครอบครัวให้เรียกหา
ตั้งสติ คิดมั่น ด้วยปัญญา
แม้ปัญหามากมาย มลายไป
คงถึงวันที่ได้ดีในชีวิต
หากยึดติดในสิ่งดีดั่งที่หมาย
คงต้องมีวันที่เราได้สบาย
จวบวันตายไม่เสียดายที่เกิดมา
2 ตุลาคม 2549 13:29 น.
สองร่าง
ในวันนี้รักได้จากพรากไปแล้ว
ใจดั่งแก้วบางบางแหลกแตกสลาย
ไม่มีแล้วคนที่เป็นเช่นดวงใจ
เพราะเหตุใดจึงร้ายนักนะรักเอย
หน้าส่วนตัว
746
