11 มีนาคม 2550 17:43 น.

สักวา-ไม่มีชื่อ-

สักวาหน้าร้อนซ่อนความเหงา
พาใจเราร้อนรุ่มกลุ้มหนักหนา
หวนคำนึงถึงถิ่นที่จากมา
โอ้เวลาแปรไปไม่ใยดี
ลมกระทบผิวกายใจหวั่นหวั่น
ในชีวันก็รำพึงถึงน้องพี่
ดวงหน้าเจ้าพี่เฝ้าคิดทุกราตรี
ยามคนดีมีรอยยิ้มยิ้มช่างพริ้มพราย

เปรียบเสมือนดวงจันทร์ครั้นทรงกลด
ดูสวยสดคมขำตามแสงฉาย
ไม่มีเมฆาใดเข้ากล้ำกราย
เจ้าส่องแสงพร่างพรายในนภา
ตัวพี่นั้นเปรียบเป็นเช่นกระต่าย
คิดจะหมายเมียงมองจันทร์ส่องหล้า
ได้สัมผัสเพียงแสงแห่งจันทรา
อยากจะเอื้อมมือคว้า....ก็ไกลเอย

วันนี้คิดไม่ออกแล้วครับ เอาแค่ ๒ บทละกันนะครับ
วันหน้าจะมาแต่งต่อนะครับ ยังไงก็เข้ามาติชมกันบ้างนะ