15 กุมภาพันธ์ 2553 20:16 น.
สล่าผิน
ยามอยู่ไกล ใจหวน คร่ำครวญถึง
ใครคนหนึ่ง ซึ่งไกล ไปจากฉัน
ทั่งที่รัก ภักดี มีให้กัน
แต่เรานั้น ต้องห่าง ร้างแรมไกล
เพราะหน้าที่ มีไว้ ให้แตกต่าง
ทำให้ห่าง อย่างจิต คิดอยากไม่
ฉันต้องเรียน เพียรรู้ อยู่ต่อไป
และเธอได้ ทำงาน บ้านเมืองเธอ
หากย่นทาง ระหว่างเรา เข้าให้สั้น
เธอและฉัน นั้นไม่ ต้องได้เหม่อ
ทุกทุกวัน ฉันไป ให้พบเจอ
ไม่ต้องเพ้อ ครวญหา ว้าวุ่นทรวง
ที่รักจ๋า ครานี้ เรามีรัก
มีใจภักดิ์ ปักมั่น นั้นไม่ห่วง
หวั่นเวลา พาให้ ไร้คู่ควง
กลัวว่าดวง ใจเรา จะเหงาตรม
อธิฐาน วานขอ ต่อดินฟ้า
ช่วยนำพา รักให้ได้สุขสม
ให้เราสองครองรักภักดิ์รื่นรมย์
รักอย่าล่ม จมไปเมื่อไกลกัน
ขอฟ้าจง ส่งรัก ที่หนักอก
เอาไปตก อยู่ใน ใจเธอนั่น
จงรู้ไว้ ในภักดิ์ รักนิรันดร์
รักของฉัน มั่นคง ส่งให้มา
12 กุมภาพันธ์ 2553 20:27 น.
สล่าผิน
หากว่าเก็บเจ็บไว้ในใจจิต
หากไม่คิดปลิดเจ็บเก็บความหลัง
จะหมดสุขทุกข์ใจไปจีรัง
โปรดจงยั้งหยุดคิดปลิดเจ็บไป
เจ็บควรจบลบไปจากใจจิต
เพื่อชีวิตคิดสร้างหนทางใหม่
มัวแต่เก็บเจ็บจิตติดตามใจ
เราจะไม่จบเจ็บเก็บความตรม
ความเจ็บใจไกลห่าง คิดอย่างนี้
เราต้องมีอภัย ให้เหมาะสม
อโหสิ กรรมไป ไม่ฝังจม
กับอารมณ์ โมโหและโกรธา
หากเจ็บใจ ให้ร้อน นอนไม่หลับ
นอนขยับ กลับกาย หลากหลายท่า
เขาไม่รู้ เราโกรธ โทษเขานา
แต่เรามา เร่าร้อน นอนไม่ลง
10 กุมภาพันธ์ 2553 22:03 น.
สล่าผิน
นั่งคอยท่าสามีที่รักกลับ
เฝ้าคอยนับเวลาคอยท่าอยู่
มองถนนหนทางอย่างจ้องดู
เพราะไม่รู้ อยู่ไหนไยลับตา
ถึงเวลาสามีควรดีกลับ
ไยหายลับหลบลี้ที่ไหนหนา
ทำอาหาร อร่อยคอยพี่ยา
อยากให้มา ถึงบ้านทานร่วมกัน
น้องอาบน้ำ แล้วหนอ รอพี่กลับ
ตะวันลับไปนาน บ้านโศกศัลย์
ทุกทุกทีพี่ถึง ซึ่งหัววัน
หรือพี่นั้น มีเหตุหรือเภทภัย
เปิดหน้าต่างง้างดูอยู่คอยท่า
สอดส่องหาว่ารถนี้ คือพี่ไหม
แต่ผ่านแล้วผ่านอีกหลีกเลยไป
หาจะใช่รถพี่นี้สักคัน
อาหารเย็นไปแล้วแก้วตาน้อง
ใจพลอยจ้องร้องไห้ เพราะไหวหวั่น
จะกลับค่ำ ย้ำแล้วหนา โทรหากัน
น้องอดกลั้นใจไว้ไม่โทรตาม
เคยโทรตามพี่ยา ว่าอยู่ไหน
พี่กลับได้บอกมา ว่าอย่าถาม
พี่ไม่ชอบจู้จี้ มีวู่วาม
พี่เคยห้ามโทรหา ว่ารบกวน
8 กุมภาพันธ์ 2553 18:46 น.
สล่าผิน
เฝ้าแอบชอบมอบใจใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งซึ้งใจในความฝัน
คนที่แต่งแปลงกลอนออดอ้อนกัน
ใครคนนั้นฉันจ้องแอบจองเธอ
นาม"กอกา"ว่าเป็นเช่นชื่อย่อ
ชื่อเล่นหนอ"แอฟแบ๊ว"แจ๋วเสมอ
"มโนราห์"นามใหม่ ใส่เพิ่งเจอ
งามจริงเออ"ม่านแก้ว"แอ่วฮอทเมล์
อยากเลาะเลี้ยวเกี้ยวพา มาเป็นคู่
กลัวยอดชู้ ดูแคลน แสนจะเสียว
กลัวคนดี มีคู่ ไม่อยู่เดียว
กลัวจริงเชียว เกี้ยวไป กลัวไม่มอง
อยากรู้จัก หนักหนา ว่าอยู่ไหน
อยู่ใกล้ไกล ใคร่เจอ เธอยิ้มผ่อง
หากมีบุญ หนุ่นนำ ทำสมปอง
ให้เราสอง ต้องพบสบเนตรกัน
หน้าส่วนตัว
1849
