23 มกราคม 2553 19:37 น.
สล่าผิน
ตั้งแต่นางห่างไกลพี่ไปนั้น
พี่อดกลั้นกันใจไม่มีอื่น
ยังเฝ้ารักภักดีที่ขวัญยืน
ถึงแม้ฝืนกลืนกล้ำช้ำอกตรม
หวังเจ้าอยู่ สุขขี นะที่รัก
คงได้พักผ่อนใจ ในที่สม
พี่เฝ้าอ้อน วอนฟ้า เทวา-พรหม
ช่วยปกห่ม รักษา แม่ยาใจ
ขอให้เจ้าสุขขี นะที่รัก
พี่ได้หัก ห้ามจิต คิดทางใหม่
จะขอเดินตามทางที่วางไว้
และจะไม่ให้เจ้า เฝ้ากังวล
จะขอก้มหน้ารับกับความเศร้า
จะขอเอามาครองความหมองหม่น
จะไม่รักปักใจใครอีกคน
จะยอมทนอยู่เดียวอย่างเปลี่ยวดาย
21 มกราคม 2553 21:36 น.
สล่าผิน
เปรียบพี่เป็นเช่นเรือเมื่อใช้แล้ว
เธอเดินแจวจากไปไม่เหลียวหลัง
หมดประโยชน์แล้วไซร้ไม่อินัง
แม่ร้อยชั่งไม่ห่วงก้าวล่วงไกล
จะข้ามฝั่งนั่งเรือเมื่ออยากข้าม
ปล่อยเรือล่ามโซ่ตรวนทวนน้ำไหล
มิเป็นห่วงกังวลมิสนใจ
เดินจากไปไม่แลแม้หางตา
น่าสงสารเจ้าเรือเมื่อใช้แล้ว
ต้องนอนแก่วแช่น้ำช้ำหนักหนา
ต้องอยู่เหงาเฝ้ารอรับ การกลับมา
ใช้อีกคราพาหามข้ามนที
เปรียบเรือเป็นเช่นเรานอนเหงาอยู่
ขาดยอดชู้คู่รักหักใจหนี
ไม่มาเยือนเหมือนก่อนตอนรักดี
มาตอนนี้ปล่อยให้ไร้คู่ครอง
21 มกราคม 2553 08:28 น.
สล่าผิน
ถึงคนงาม ทรามวัย ที่ไกลห่าง
คนแรมร้าง จางรัก ภักดีหมาย
คนหนีคู่ ชู้ชิด เคยติดกาย
คนที่หาย หนีหน้า อำลาจร
เป็นอย่างไร ใคร่รู้ เจ้าอยู่ไหน
สุขหรือไร ใจห่วง ดวงสมร
พี่อยู่หลังตั้งหน้า เฝ้าอาวรณ์
โฉมบังอร ตอนนี้ พี่เศร้าจัง
ขอวอนฟ้า พาหาม ความคิดถึง
พาใจซึ้ง ตรึ่งใจ ไปเหมือนหวัง
บอกความใน ใจเรา ให้เขาฟัง
คนอยู่หลัง ยังห่วง ยอดดวงใจ
วอนลมโชย ช่วยโลม แม่โฉมฉาย
วอนใช้สาย ลมกอด ออดอ้อนใหม่
กอดแทนคน อ้างว้าง ที่ห่างไกล
ลมช่วยให้ ไอรัก บนตักเธอ
หน้าส่วนตัว
1637
