30 กันยายน 2546 19:52 น.
สลิ่ม
---- P a s t ----------------------------------------
. . . เ ด็ ก ดื้ อ 2 ค น เ จ อ กั น . . .
ฉันพบเธอ เธอพบฉัน
เราพบกันในคืนวันที่เราต่างไม่คาดคิด
สุขเมื่ออยู่ด้วยกัน เป็นกำลังใจให้กัน
แม้ไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน
แต่ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่มีเวลาคิดถึงเธอ
เด็กดื้อ 2 คนเจอกัน
เธอดื้อ...อยากให้ฉันปล่อยเธอไป
ฉันดื้อ...อยากให้เธอรักฉัน~~เหมือนวันที่ผ่านมา
เธอบอกเธอไม่รักใคร และจะไม่มีใครนอกจากฉัน
_ _ _ _ _ ฉั น เ ชื่ อ _ _ _ เ ชื่ อ เ ส ม อ _ _ _ _ _
แต่วันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
เธอคงอยากให้ฉันกลับไปเป็นแค่เพื่อน
แต่ฉันรู้เธอให้ความเป็นเพื่อนกับฉันไม่ได้
เพราะเพื่อนของฉัน เขาจะไม่ทำร้ายฉัน
เขาฟังฉันร้องไห้ ทางโทรศัพท์ เป็นชั่วโมง โดยไม่ต้องพูดจา
แต่เธอทำให้ฉันไม่ได้ เธอทำได้อย่างคนเคยรักกันเท่านั้น
(ขอบคุณจ๊ะ "มิ้ล"เพื่อนที่ดีที่สุด คนที่คอยเป็นกำลังใจให้เสมอ)
---- F r e e d o m ----------------------------------------
"ฉันรักเธอมากแค่ไหน....
เท่าแขนที่ฉันกาง
เท่าฟ้ากว่างที่ฉันเคยบอกแม่..."
ฉันยังมีเธออยู่เต็มหัวใจ
เสียใจและเจ็บปวดเหลือเกินกับเรื่องของเรา
หากการที่เธอมีฉันอยู่มันไม่ทำให้เธอมีความสุข
งั้นนับจากนี้...ฉันทำให้เราอยู่ห่างกัน
~~ เพื่อแสดงให้เธอรู้ว่า ~~
ความกว้างของอ้อมแขนที่ฉันให้อิสระเธอ
แบบไม่ต้องเจอกันอีก มันทำให้เธอมีความสุขแค่ไหน
---- C o n t i n u e ----------------------------------------
ตอนนี้ฉันกางวงแขนออก ปล่อยให้เธอไป
เพื่อแสดงให้เธอรู้ว่า
ฉันรักเธอมากแค่ไหน.....
เท่าแขนที่ฉันกาง
เท่าฟ้ากว่างที่ฉันเคยบอกแม่...
แต่ฉัน.. . . ยั ง ค ง รั ก เ ธ อ อ ยู่ ! !
---- M e m o r i z e ----------------------------------------
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า.........การรักใครซักคนอย่างมากมายนั้น
มันมีความสุข และ เจ็บปวดยังไง~~~
เสียดายที่เรื่องบางเรื่องไม่มีโอกาสได้อธิบายให้เธอได้เข้าใจ
เพราะเธอตัวเองไม่ได้คิดจะถามถึงความจริง !!
มันคงเป็นเรื่องที่คาใจ แต่ก็หวังว่าซักวัน.. คงลืม
or everything in my memory.......