22 พฤศจิกายน 2548 16:31 น.
สลักเสลา
ความศรัทธาทั่วหล้าใช่หาง่าย
มีมากมายล้วนติดคิดพลั้งเผลอ
หลายคนบอกเปิดไว้ให้พบเจอ
นำเสนอชี้หนทาง...ดูลางเลือน
เกิดม่านหมอกครอบคลุมคอยรุมเร้า
ติดตามเงาที่เห็นเป็นเสมือน
มิตรสนิทเชื่อใจไม่แชเชือน
สิ่งย้ำเตือน...คือความดีที่มีมา
เดินตามไปด้วยหวังทางสว่าง
แต่อัปปางล้มลงอยู่ตรงหน้า
เอื้อมไม่ถึงสิ่งหมายสุดปลายตา
ยิ่งไขว่คว้า...กลับห่างไกลไปทุกที
"รู้สึกท้อเหลือทนบนหนทาง...มิอาจวางใจไว้กับใครได้
อยากหลบหนีให้พ้นทุกคนไป...เพียงแต่ใจไม่พร้อมยินยอมตาม"
15 พฤศจิกายน 2548 16:51 น.
สลักเสลา
คนดีที่คิดถึง
อย่าบึ้งตึงจะได้ไหม
เหมือนการทำร้ายใจ
ให้หวั่นไหวทุกเวลา
คนดีที่คิดถึง
อย่าปั้นปึงกันเลยหนา
พบใจที่ด้านชา
ทำน้ำตารินหลั่งลง
คนดีที่คิดถึง
รักลึกซึ้งหรือลุ่มหลง
จึงได้คอยพะวง
กลัวเธอส่งใจให้ใคร
คนดีที่คิดถึง
ขอเพียงครึ่งหลงเหลือไว้
มีฉันอยู่ข้างใน
ส่วนที่ใกล้หัวใจเธอ
คนดีที่คิดถึง
คอยคำนึงไม่พลั้งเผลอ
ทุกวันอยากพบเจอ
ขอเพียงเธอให้อภัย