15 พฤศจิกายน 2548 16:51 น.

๏...อยากให้..เธอรับรู้...๏

สลักเสลา


     คนดีที่คิดถึง           
                                  อย่าบึ้งตึงจะได้ไหม
เหมือนการทำร้ายใจ       
                                  ให้หวั่นไหวทุกเวลา
คนดีที่คิดถึง           
                                  อย่าปั้นปึงกันเลยหนา
พบใจที่ด้านชา      
                                  ทำน้ำตารินหลั่งลง
คนดีที่คิดถึง         
                                  รักลึกซึ้งหรือลุ่มหลง
จึงได้คอยพะวง         
                                  กลัวเธอส่งใจให้ใคร
คนดีที่คิดถึง          
                                  ขอเพียงครึ่งหลงเหลือไว้
มีฉันอยู่ข้างใน       
                                  ส่วนที่ใกล้หัวใจเธอ
คนดีที่คิดถึง        
                                  คอยคำนึงไม่พลั้งเผลอ
ทุกวันอยากพบเจอ      
                                  ขอเพียงเธอให้อภัย
				
14 กันยายน 2548 15:45 น.

๏...เวลา..ที่เหลืออยู่...๏

สลักเสลา



เพราะเวลาวันนี้ที่ถอยห่าง
เดินตามทางทอดไว้มิไขว่คว้า
จำยอมรับในโศกโชคชะตา
ที่นำพาชีวิตปิดทางตัน

เพราะเวลาวันนี้ที่เหลืออยู่
ยังไม่รู้จุดหมายมากมายฝัน
คงมีเพียงราตรีที่แบ่งปัน
ดวงตะวันอ่อนแรงสิ้นแสงลง

เพราะเวลาวันนี้ที่เหลือน้อย
หยุดเฝ้าคอยรอใจไม่ลุ่มหลง
ความโศกาทั้งหมดก็ปลดปลง
จิตซื่อตรงไม่พ้อขอเวลา

เพราะเวลาวันนี้ใกล้หนีหาย
อยู่เดียวดายเที่ยงแท้แม้อ่อนล้า
ไม่ขอรั้งหัวใจใครเข้ามา
ให้ห่วงหาอาทรตอนจากกัน


				
9 สิงหาคม 2548 14:47 น.

๏...สองมือนี้..เพื่อเธอ...๏

สลักเสลา


สองมือน้อยคอยป้องคุ้มครองตน
ร้อยเล่ห์กลนำมาปัญหาสุม
หลากเรื่องราวจำจดเก็บกดรุม
เหมือนแมงมุมถักทอก่อเส้นใย

สะสมความยุ่งเหยิงสร้างเพลิงเผา
เกิดเป็นเงาทุกข์ทนความหม่นไหม้
ต้องร้อนรนสุมทรวงติดบ่วงไฟ
เพียงเพราะใจนั้นดื้อและถือดี

เลิกลดละนำมาตาสว่าง
เดินตามทางครรลองไม่หมองศรี
แผ่เมตตาเกื้อหนุนบุญบารมี
มอบไมตรีต่อกันตราบวันตาย

สองมือน้อยคอยป้องคุ้มครองโลก
กั้นทุกข์โศกถอยกลับเลือนดับหาย
สันติสุขรายเรียงอยู่เคียงกาย
สื่อความหมายมิตรภาพตราบนิรันดร์


				
28 กรกฎาคม 2548 16:11 น.

๏...ฝันไป...๏

สลักเสลา


ทุกวันคืนหลับตื่นสะอื้นครวญ
แหวกว่ายทวนทุกข์ทนจนสุดฝืน
รำพันหาฝันหวานผ่านวันคืน
กลับมายืนเคียงข้างบ้างฝันดี

มาหยิบยื่นความหวังฝังความเศร้า
เก็บซ่อนเงาฝันร้ายให้คลายหนี
ทิ้งรอยร้าวในทรวงดวงฤดี
ให้หลีกลี้ลาไกลในทุกวัน

เห็นรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ใฝ่หา
สบดวงตาสดใสในความฝัน
ได้ยินเสียงเรียงร้อยถ้อยรำพัน
แสนสุขสันต์เบิกบานสำราญใจ

ลมหายใจเข้าออกบอกว่ารัก
ยังแน่นหนักมั่นคงอย่าสงสัย
แม้นยามหลับยามตื่นอยู่หมื่นไมล์
ติดตามไปทุกที่...ที่มีเธอ
				
19 กรกฎาคม 2548 13:46 น.

๏...เพื่อน...๏

สลักเสลา


ยามค่ำคืนเปล่าเปลี่ยวเหลียวมองหา
มีเพื่อนยาร่วมเคียงฟังเสียงหวาน
อย่าเก็บความทุกข์ตรมบ่มเนิ่นนาน
มาสำราญรื่นรมย์ชมราตรี

ได้ยินเสียงดนตรีลีลาแผ่ว
กังวาลแว่วเพราะพริ้งเสียจริงนี่
มีสายลมพรหมพลิ้วริ้วนที
สายวารีสะท้านเกิดม่านเงา

เขาบรรเลงเพลงนี้เพื่อชีวิต
เราก็คิดตามไปหัวใจเหงา
หรือชีวิตยามเยือนเหมือนกับเรา
มีความเศร้าผูกพันฉันและเธอ
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสลักเสลา
Lovings  สลักเสลา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสลักเสลา
Lovings  สลักเสลา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสลักเสลา
Lovings  สลักเสลา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงสลักเสลา