16 ธันวาคม 2547 13:17 น.
สร้อยกัทลี
เพลงดอกไม้...ไหวพริ้ว..กลางลมร่อน
เริงระบำ...ลีลาฟ้อน..อันอ่อนหวาน
ทิวไม้พริ้ว...โอนเอนไหว...ใบตระการ
รังสรรค์งาน...สีสันงาม...อร่ามตา
บรรเลงเพลง...อ่อนโอ้...โต้ลมหนาว
ลิ่วล่องพราว...แพรวระยับ...จับกระสินธุ์
เพลงดอกไม้...ร่ายรำ...อ่อนหวานจินต์
ดุจเพลงพิณ...กลางพนา...หาใดเทียม
13 ธันวาคม 2547 11:33 น.
สร้อยกัทลี
ดอกหญ้า.....สีขาว.....จากราวป่า
บริสุทธิ์.....นวลตา.....ดูอ่อนหวาน
น้ำค้างฉาย.....ประฉายฉาบ.....วาบวาวงาม
ฉากฟ้าคราม.....ช่วยเน้น.....ให้เด่นตา
มีผีเสื้อ.....ตัวน้อย.....คอยเป็นเพื่อน
เฝ้าคอยเตือน.....จิตใจ.....ไม่หวั่นไหว
ทิ้งคืนวัน.....อันแสนเศร้า.....ให้ผ่านไป
เปลี่ยนคืนวัน.....อันโหดร้าย.....ให้หายซา
คือดอกไม้.....แห่งชีวิต.....นิมิตฝัน
สร้างสีสีน.....สวยสด.....ให้วันใหม่
อรุณรุ่ง.....แจ่มหล้า.....มาคราใด
คงยิ้มได้.....เพราะคุณค่า.....บุปผางาม
7 ธันวาคม 2547 13:16 น.
สร้อยกัทลี
โสมส่องแสงแห่งดาราบนฟ้ากว้าง
อยากถามนักโสมเคยว้างว้าเหว่ไหม
พิศดูจันทร์ดั่งนวลน้องผู้ยองใย
โอ้...กระไรได้แต่มองจ้องแสงจันทร์
อยากถามดาวเมื่อไหร่จะพอสม
เมื่อไหร่พี่จะได้ชมสมดังฝัน
รู้บ้างไหมใครรักเจ้าเท่าชีวัน
ฝากบอกเดือนช่วยรังสรรค์...ฝันของเรา
2 ธันวาคม 2547 16:01 น.
สร้อยกัทลี
เพลงดอกไม้ พริ้วลม กลางลมร่อน
เริงระบำ ลีลาฟ้อน อันอ่อนหวาน
ทิวไม้พริ้ว โอนเอนไหว ใบตระการ
รังสรรค์งาน สีสันงาม อร่ามตา
1 ธันวาคม 2547 16:49 น.
สร้อยกัทลี
ท้องฟ้าสีคราม
โอบอุ้มขุนเขาที่กว้างใหญ่
สูงตระการอยู่กว้างไกล
ไม่หวั่นไหวกับสิ่งที่เข้ามา
คงเหมือนเธอสินะ...ขุนเขา
ที่กำลังรออะไรบางอย่าง
รออยู่อย่างเดียวดายอ้างว้าง
แม้ไม่มีหนทาง
จะก้าวไป
หน้าส่วนตัว
1316
