30 ธันวาคม 2553 14:34 น.
สมุทร
๏ สวัสดีปีใหม่แล้ว...............นะขอรับ
ขอท่านสนุกสนานกับ........... มิ่งแก้ว
มีสุขยิ่งตามฉบับ...................ฉลองท่าน
บรรเจิดแลเพริศแพร้ว........ผ่องเพี้ยงสบสวรรค์ ฯ
๏ ประพันธ์พจน์พิเศษซึ้ง......ทรวงหวาม
หวังทุกผู้ทุกนาม....................เสนาะพร้อง
ปีใหม่สบใหม่ราม..................เรืองอุระ
รับสุหร่ายมาลัยคล้อง.............ครึกครื้นทุกสถาน ฯ
สมุทร
๓๐/๑๒/๕๓
23 ธันวาคม 2553 09:34 น.
สมุทร
ฉันเห็น
ความจำเป็นในภาระขณะหนึ่ง
จึงหันหลังกับวารเคยหวานซึ้ง
ชีวิตอีกครึ่งจึงเลือนราง
ฉันปรารถนา
เติมเวลาในเหงาที่เปล่าว่าง
รู้ดี มิได้เคยปล่อยวาง
ความอ้างว้าง ยืนยันพันธนา
ฉันหมาย
ตั้งคำถามมากมาย เมื่อเจอหน้า
เธอสุขทุกข์ อย่างไร ที่ไหนมา
ย่ำเพลาผ่านไปอย่างไรกัน
ฉันมา
ลุแก่โทษ โปรดผ่อนผัน
ผิดพลั้งเผลอ เธอโปรดลงโทษทัณฑ์
จับฉันขังเป็นทาสรักสลักกาล ฯ
15 ธันวาคม 2553 10:56 น.
สมุทร
ไก่ขันสัญญาทิวาตื่น
ตะวันยื่นมือมาเปิดหน้าต่าง
หมอกเทาดื่นดูเทียวปูทาง
เหง่งหง่างระฆังกังวาลไกล
หน้าบ้านริมทางวางสำรับ
โถข้าวพร้อมกับผักปลาไข่
น้ำฝนเคียงขันเคียงดอกไม้
แม่กระพุ่มมือไหว้พร้อมนิมนต์
หลวงพ่อโปรดรับของใส่บาตร
เพื่อประโยชน์ข้าและญาติทั่วทุกหน
ลูกน้อยกำลังกินกำลังซน
ขอให้เป็นนายคนกุศลชู
หลวงพ่อรับสัพพีให้สำเร็จ
กรวดน้ำรินเพชรมณีสู่
ธรณีคงคามารับรู้
พรั่งพรูพรมมนต์กุศลกรรม
...
แสงสว่างส่องจ้ามารู้สึก
ห้วงลึกที่เคยหายหลายฉนำ
มาปรากฎเลือนลางกลางความจำ
ฉันลืมทำบุญทานนานนักแล้ว
ต้องไปทำบุญทานแล้ววันนี้
13 ธันวาคม 2553 17:27 น.
สมุทร
ระยิบระยับสลับเรียงท่ามเสียงซู่
ประกายดูอ่อนโยนใจโอนอ่อน
กระเซ็นสาดผาดผิวราวนิ้วอร
มาออดอ้อนอวลชื้นให้ฟื้นจำ
แสงไฟไล้ผ่านผืนม่านฝน
ระริกดลดาลร่างกลางไอฉ่ำ
ละลานเล่นเส้นลายกลางสายน้ำ
หน่วงนำบางอย่างให้ย่างคืน
นิยายน้ำเน่าเก่าเก่านั้น
เธอฉันเคยสร้างกลางพร่าผืน
ผวยมืดฉ่ำฝนกามกลกลืน
แช่มชื้นฟ้าร้องคะนองนั้น
สองปีที่ผ่านราวกาลกัปป์
เธอลับเธอลาไปคว้าฝัน
เธอกลับเพียงข่าวเขาโจษจัน
เธอหมั้นเศรษฐีไปดีแล้ว
ระยิบระยับเรืองรองแสงส่องน้ำ
เป็นลำเฉดสีมณีแผ้ว
พริ้วพริ้วริ้วรุ้งคุ้งแวว
แถวแถวนัยน์ตาที่พร่าพราย
8 ธันวาคม 2553 10:21 น.
สมุทร
๏ หาดทอดทางยาวทรายขาวผ่อง
คลื่นเล่นเห็นฟองฟูฟ่องสวย
ลมแผ่วผาดผิวกระชุ่มกระชวย
ทะเลระยิบระยับด้วยกรวยเมฆา
๏ ผืนน้ำแผ่รอบถึงขอบน้ำ
ฟ้าต่ำแตะขอบรอบทิศา
เมฆกระเซ็นเล่นคลื่นให้ตื่นตา
เลและฟ้าอาบสีฤดีรัก
๏ ปั้นเมฆเป็นเกาะเกาะกลางฟ้า
เกาะสง่ากลางดินถวิลถัก
ทอใยกลมเกลียวมาเทียวทัก
ลมสลักสื่อสาส์นกลกานต์ใจ
๏ ลมกอดน้ำกอดคลื่นกอดผืนฝั่ง
กอดกระทั่งเมฆานภาใส
กอดพฤกษ์กอดหินกอดดินใด
กอดทะเลเห่ให้ชื่นในทรวง
หน้าส่วนตัว
2981
