จากบทเพลงบรรเลงใส่ในสมุด		
งามผ่องผุดดุจอักษรสร้างกลอนฝัน
ฉันแต่งไว้ใช้ร้องเองเพลงสำคัญ		
หวังสักวันสิ่งฝันใฝ่ได้ดังจินต์

แล้ววันนั้นฉันพบเธอเผลอบังเอิญ		
ด้วยเพลิดเพลินเดินจนรถเกือบบดดิ้น
เธอขับฝ่ามาทันใดไม่ได้ยิน			
ฉันหมดสิ้นชีวินทรุดสมุดลา

มาวันนี้ชีวีฉันพลันแจ่มใส			
เธอใส่ใจให้เพลงฉันนั้นมีค่า
เพราะเธอร้องต้องใจฉันเคยฝันมา		
ฉันมีค่าเพราะว่าเธอเจอสมุดนั้น

แต่จู่จู่อยู่ไปอะไรเปลี่ยน			
ชะตาเพี้ยนเวียนไปใจจึงหวั่น
ต้องหลบเธอเจอทีไรหนีไม่ทัน		
เธอยังฝันพลันร้องเพลงบรรเลงรอ