กลับบ้าน
ฤทธิ์ ศรีดวง
๑.มากับรถขนแกลบที่แหนบผุ
เดาอายุอย่างน้อยก็ร้อยกว่า
ก็ขับบ้างเข็นบ้างระหว่างมา
แต่บนบ่าบรรทุกความสุขใจ
เป็นความสุขที่เหมือนจะเลือนหล่น
นานเสียจนไม่รู้ว่าอยู่ไหน
อาจสูญลับกับฝันในวันวัย
หรือมอดไหม้ได้กลิ่นจนชินชา.......
๒.รถหวานเย็นคันน้อยค่อยค่อยจอด
ข้าวทอดยอดรับตะวันกลางพรรษา
ผู้จากบ้านนานนับเพิ่งกลับมา
กลิ่นดอกหญ้ารกรื้นช่างชื่นใจ
กระเป๋าผ้าผูกสายสะพายหลัง
แบกความหวังสีทองเต็มสองไหล่
มีเสื้อผ้า ตราบาปและคราบไคล
ที่เผาไหม้ไม่หมดให้จดจำ
เพิ่งรู้ว่าพื้นดินมีกลิ่นหอม
และโอบอ้อมรอคอยผู้ต้อยต่ำ
มีต้นกล้าความรักให้ปักดำ
มีขนำพังพับให้นับดาว
ได้กราบเท้าพ่อแม่บนแคร่เ
หน้าส่วนตัว
วันเกิดสมาชิก
สมาชิกใหม่
สมาชิกเขียนเยอะ
3134
12
