ท่าพระจันทร์ วันกลับมา ท่าพระจันทร์วังหลังยังฝังจิต หวนให้คิดคำนึงถึงเรื่องเก่า ภาพวันวานผ่านมาพาให้เรา ยืนซึมเศร้าวันนี้ไม่มีเธอ ก่อนสองเราเข้ากรุงด้วยมุ่งหวัง ผิดพลาดพลั้งมอบใจให้เสมอ ไม่เคยคิดทางลบจะพบเจอ กลับยืนเหม่ออ้างว้างเมื่อนางจร ธรรมศาสตร์มหาลัยเธอใฝ่ฝัน สอบแข่งขันด้วยรักในอักษร เข้าศึกษาพาใจไม่อาทร รักเริ่มกร่อนเธอเฉยไม่เคยเป็น กาลผ่านผันวันนี้มาที่เก่า ท่าพระจันทร์ยังเศร้าเมื่อเราเห็น ไม่มีแล้วนางฟ้าผู้ชาเย็น เพียงรักเล่นเท่านั้นฉันเข้าใจ