รับรู้ในกายจิตแนบชิดธรรม
เพื่อน้อมนำจิตใจห่างไกลห่วง
สรรพสิ่งโลกเราว่างเปล่ากลวง
ควรปล่อยล่วงผ่านไปในเวลา

เพียงรับรู้เข้าใจในวันนี้
ตามแต่มีผ่านกายให้คุณค่า
อีกทั้งสุขโศกเศร้าเคล้าเวทนา
อนิจจาปล่อยไปไม่แน่นอน

มีเกิดก็มีดับสลับเปลี่ยน
ต่างหมุนเวียนตามเหตุเภทแต่ก่อน
สืบต่อเป็นเงื่อนไขในบทตอน
อาจยอกย้อนหากใจไม่ปล่อยวาง

ปล่อยวางไปตามจริงสิ่งมีอยู่
เพียงรับรู้บอกใจไม่คิดต่าง
สักแต่เห็นยินยลบนรายทาง
ปล่อยไปอย่างที่เป็นเช่นที่เคย

มีสติที่ฐานงานของจิต
มิต้องคิดปรุงแต่งแจกแจงเอ่ย
มีความรู้เท่าทันเท่านั้นเอย
ธรรมจะเผยให้รู้อยู่ในตน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๒  กันยายน  ๒๕๕๒