๏ เพื่อนขวัญเจ้าแปลกถิ่น		
ธุลีตฤณต่างสถาน
แปลกที่แปลกพบพาน				
ทั้งอาหารต่างโอชา

๏ เพื่อนพบคือเพื่อนใหม่		
อยู่อาศัยต่างเคหา
เพื่อนเล่นเคยเฮฮา				
เป็นแปลกหน้าไม่คุ้นชิน

๏ ร่มไม้ใช่ร่มเก่า			
อุราเร้ากลับถวิล
ร่มโศกวิโยคจินต์				
คะนึงถิ่นวเนจร

๏ ปุบผาใช่สวรรค์			
เพียงกำนัลแต้มดินดอน
น้ำเงินเป็นอิฐมอญ				
ให้สังวรว่าจรไกล

๏ ค่ำลงยิ่งสงกา			
นักศึกษาปัญญาไท
จากถิ่นมาแรมใด				
หรือมีใครบังคับมา

๏ สายันต์ตะวันพลบ		
มิเลือนลบความโศกา
นกน้อยลอยนภา				
หลงเวหาราตรีกาล ๚
		

๏ ค่ำแล้วเพื่อนแก้วเอ๋ย		
กระไรเลยจะเศร้าสาน
ร้องรำให้สำราญ				
เสมือนบ้านจะเป็นไร