ลมเหมันต์ผ่านพลิ้วใจหวิวหวาดจึงมิอาจข่มกลั้นความหวั่นไหวยังคิดเพ้อ...เวียนวนเรื่องคนไกลทำอย่างไร...พิศวาสจึงขาดลง...แม้นถอดถอนรอยพิษอธิษฐานไยดวงมาน...มิละสิ่งประสงค์คอยวาดหวังเคียงคู่อยู่ดำรงจิตมั่นคง...ตราตรึงเพียงหนึ่งเดียว...ยากเจอะเจอใครแล้วมั่นแน่วแน่มอบรักแท้...ร่วมปองได้ข้องเกี่ยวแต่เพียงพี่...ผูกรักสลักเกลียวแม้เพียงเสี้ยว...มิเท่าเราผูกพัน...นั่งเหม่อมองสายชลจิตหม่นหมองนิ่งตริตรอง...โชคชะตายิ่งพาหวั่นต้องพบ-พรากยากไปต่อพ้อสวรรค์เรื่องเรานั้น..."พบพานแค่ผ่านภพ"ทุกความดีเคยมอบยังขอบคุณกลิ่นไออุ่น...เคยรับนับทดทบในรอยคำตักเตือนไม่เลือนลบหากได้พบ...ก็ต่างเส้นทางใจ...กาลผ่านล่วงช่วงดีวันปี