9 ธันวาคม 2556 21:51 น.
สมภพ แจ่มจันทร์
ขุนเขาเว้าวอนกับสายลมให้มาห่มอุ่นไอในยามหนาว
สายลมพัดเมฆหมอกคืนฟ้าพราว
เดือนและดาวห่มฟ้าในราตรี
21 กรกฎาคม 2554 16:59 น.
สมภพ แจ่มจันทร์
คืนนี้ สายลมพริ้วไหว
มองหาดาวดวงใจเป็นเพื่อนฉัน
ดาวงดาวเกี่ยวก้อยสายลมมาพร้อมกัน
แล้วแวะเวียนมาหาฉัน มาทักทาย
คืนนั้นเมื่อสายฝนเจ้าพรั่งพรู
คล้ายดังเพื่อนคู่ใจ เวียนมาหา
สายฝนฉ่ำ เย็นใจอยู่ทุกครา
ทุกเวลาสายฝนเจ้า เฝ้าคลอเคลีย
แล้วจิ้งหรีดก็ร่ำร้องกล่อมบรรเลง
เพื่อเป็นเพลงขับขาน ในคืนเหงา
มวลดอกไม้หอมกรุ่นมาบางเบา
เป็นรางวัลแด่คนเศร้า ในราตรี
10 มิถุนายน 2553 14:43 น.
สมภพ แจ่มจันทร์
เธอคือคนที่ฉันนั้นฝันหา
ทุกเวลาทุกค่ำคืนที่คิดถึง
เธอคือคนที่ฉันเฝ้าคำนึง
คิดถึงเธอทุกคืนวันที่ผ่านมา
เธอคือรักแน่วแน่ไม่แปรผัน
เธอคือคืนและวันที่ฉันหา
เธอคือทุกๆ อย่างที่ผ่านมา
เธอมีค่ามากกว่าสิ่งใดๆ
เธอคือรักทั้งหมดที่ฉันมี
เป็นคนที่เปี่ยมล้นด้วยความหมาย
เป็นผู้สร้างชีวิตและกายใจ
เป็นผู้ให้อนาคตแห่งชีวี
ทุกทิวาราตรีเคยอยู่ใกล้
ยามที่ไกลจากกันฉันฝันหา
เธอคือมิตร คือเพื่อน มิ่งมารดา
เป็นผืนน้ำ แผ่นฟ้า ปฐพี
หากวันนี้จักได้ทดแทนคุณ
ที่เกื้อหนุนหล่อเลี้ยงตราบวันนี้
แม้น้อยนิดจะตอบแทนคุณความดี
จะบอกว่าฉันนี้รัก...รักเพียงเธอ
10 มิถุนายน 2553 14:35 น.
สมภพ แจ่มจันทร์
ไหลเรื่อยเอื่อยล้นฝั่งนที
หล่อเลี้ยงชีวีมาช้านาน
ลัดเลาะเซาะฝั่งห้วยละหาน
แหวกม่านเมฆหมอกล่องลอย
อรุณรุ่งพุ่งแสงกระทบน้ำ
ประกายงามพริ้วไหวในกระแส
วันเปลี่ยนไปแต่สายน้ำไม่ผันแปร
ยังไหลเรื่อย ไม่เชือนแชในผู้ใด
ตามวิถีชีวีที่ผกผัน
แต่ละวันเป็นลำนำสายน้ำไหล
บอกเรื่องราวชีวาอันยาวไกล
ที่แฝงไว้ในน่านน้ำลำวารี
ยามอาทิตย์อัศดงลงลาดับ
แสงจันทร์จับวับวาวสกาวใส
ระลอกคลื่นฝั่งโขงบอกความนัย
เก็บเกี่ยวเรื่องราวไว้ในนาวา
5 มิถุนายน 2553 15:26 น.
สมภพ แจ่มจันทร์
ยอดหญ้าเสียดแทงแข่งผกา
ผลิดอกมาเย้ยหยันให้อดสู
นึกผยองกระหยิ่มยิ้มเจ้าพธู
ว่านี่กูสวยสดกว่าผู้ใด
ยิ่งผลิดอกออกโฉมโลมเล้าโลก
มิได้โศกเศร้าหมองมองช่อไหน
ยามแยกแย้มผลิดอกและออกใบ
เจ้านั้นไซร้มิกริ่งเกรงในภัยพาน
หอมกรุ่นกลิ่นเกสรชวนนอนฝัน
มิรู้วันจาบัลนั้นเพรียกหา
หลงระเริงในตัวตนม่านมายา
ว่าตัวข้าดอกดวงไม่ร่วงโรย
หมู่ภมรชอนไชในร่านรส
มีมีหมดสักวันเจ้าหลงใหล
ฝูงผีเสื้อเชยชมเลยผ่านไป
กี่ทิวาแล้วไซร้ให้ดอมดม
เมื่อผลิดอกแล้วนั้นให้ผันผ่าน
ไม่เหมือนกาลก่อนเก่าเจ้าเฝ้าหา
ยามโรยร่วงห่วงรูปที่ติดตรา
ตรึงวิญญาเจ้าไว้ในห้วงกล
แม้สายลมเพียงพัดเจ้าปัดปลิว
ลอยลิบลิ่วตามกระแสที่แปรผัน
ร่วงหล่นแล้วแก้วตาบุปผาพันธุ์
มิมีวันจิรังและยั่งยืน
24/1/03 บ้านผู้นำ
Lovers
0 คน เลิฟสมภพ แจ่มจันทร์
Calendar
หน้าส่วนตัว
3279
