16 เมษายน 2548 00:17 น.
สปัน
คน....ไม่ใช่พระอิฐพระปูน
ชีวิต....ไม่ใช่บอลลูนลอยล่อง
คำพูด....ไม่ใช่คำคล้องจอง
มีสมอง....ไม่ใช่มีแต่หัวใจ
ทำอะไร....ก็ให้คิด
รู้ว่าผิด....ก็แก้ไข
คำบางคำ....ก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ
เกิดเป็นคนยึดหยุ่นได้ก็ดี
ปากใคร...ใครก็พูดได้
อย่าเอามาใส่ใจให้ทดท้อ
อย่าเอาแต่มุ่งหวังอย่ามัวรอ
ทำวันนี้ให้ดีพอแล้วหรือไร
ฟังนะ....แล้วลองคิด
เข้าใจชีวิตดีหรือไม่
ถ้ายังก็อย่าหวังจากใคร
ตัวเองยังไม่เข้าใจใครจะรู้ทัน
ปลดปล่อยเสียบ้าง บางสิ่ง
รู้จักนิ่ง...หยุดเพ้อ...หยุดฝัน
อย่าให้ทุกสิ่งเป็นเรื่องสำคัญ
อย่าไปผูกพันธ์กับใครให้มากเกิน
14 เมษายน 2548 09:52 น.
สปัน
อยากให้ชีวิตไม่มีใคร
จะได้ไม่เสียใจเมื่อไกลห่าง
จะได้ไม่รู้สึกอ้าวว้าง
เควงคว้างเมื่อต้องพรากจากกัน
แต่สิ่ฝที่คิด....
ก็มีสิทธิแค่ฝัน......
เพราะการอยู่ในสังคมนั้น
ต้องมีความสัมพันธ์กับผู้คน
แม้บางครั้งจะเจ็บลึก
แม้บางครั้งจะรู้สึกหมองหมุ่น
บางครั้งร้องไห้กับใจตน
แต่ไม่อาจห้ามการคิดถึง
เมื่อวันหนึ่งต้องจากกันไป
เพราะถึงอย่างไร......
ก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตและหัวใจ
ที่ได้ผูกพันธ์กับใครบางคน
หน้าส่วนตัว
451
