รางวัลแด่...เจ้าของแผ่นดิน

สบัดปลาย

** ลูกชาวนามีชีวิตและสิทธิ์เท่า		
กับใครใครทุกหมู่เหล่าทุกแห่งหน
มีชีวิต มีจิตใจและความจน			
มีหลายคนมักมองข้ามความเป็นคน

** ผิดไหมหนอที่เกิดมามันอาภัพ		
มาตกอับกับชีวิตที่สับสน
ลมหายใจที่เหนื่อยล้าและวกวน		
ค่าของคนอยู่ที่ไหนใครบอกที

** คนปลูกข้าวคือชาวนาผู้กล้าแกร่ง	
 ทุ่มเทแรงในแปลงนาไม่เคยหนี
ประคบเคียงเลี้ยงต้นกล้ามานานปี		
เพื่อให้ได้ข้าวดีเลี้ยงผู้คน

 ** ต้องกรำแดดที่แผดกล้ามาหลายยุค	
เท้าเดินบุกลุยไปไม่ย่อย่น
ขุดคราดไถผืนนาด้วยอดทน			
ไม่เคยบ่นหรือระบายให้ใครฟัง

** ตื่นแต่เช้ากับฝูงควายคันไถแบก		
ทั้งคราดแอกแบกไปด้วยใจหวัง
พลิกผืนดินที่อุดมด้วยพลัง			
เพื่อต้นข้าวจะได้หยั่งรากลงดิน

** เฝ้าฟูมฟักรักษ์ระวังตั้งแต่ต้น		
ด้วยแรงตนที่มีพร้อมหนี้สิน
บทสรุปสุดท้ายที่ได้ยิน			
ชาวนาสิ้นผืนแผ่นดินที่ทำนา

** มีใครบ้างจะเข้าใจในชีวิต		
ชี้ถูกผิดช่วยแนะนำคำปรึกษา
ให้มวลหมู่ชีวิตชนชาวนา			
ได้ลืมตาและมีหน้าเท่าเทียมกัน

** เปรียบเป็นเช่นกระดูกที่ผุกร่อน		
ล้มลงนอนไร้เรี่ยวแรงจะแข่งขัน
ลมหายใจที่ยังเหลือเพื่อใครกัน		
อยู่เพียงเพื่อรอวันจะสิ้นลม

** ร่างที่ล้มไร้ลมสละร่าง			
วิถีทางดับทุกข์ที่ถาถม
สิ่งตอบแทนให้ชาวนาที่โง่งม			
ถูกเหยียบจมผืนถิ่นแผ่นดินตัว