22 มีนาคม 2546 16:18 น.
สนิม
แทนความว่างเปล่านิจนิรันดร์
ชีวิตอยู่ไปแบบวันๆไร้จุดมุ่งหมาย
เหนื่อยและล้ากับความฝันอันยาวไกล
เบื่อกับใจที่ทดท้อและรอคอย
แทนความว่างเปล่านิจนิรันดร์
ท้องฟ้าเวิ้งว้างกว้างไกลใจหลุดลอย
ลำพังเพียงคนเดียวเงียบเหงาเศร้าสร้อย
รอจนถึงวันที่รอคอย..พบเพียงความว่างเปล่านิจนิรันดร์
22 มีนาคม 2546 12:56 น.
สนิม
อยู่แห่งไหนกันนะ .. ความฝัน
ตามหากันทุกวันนะ.. อยู่ไหน
ยิ่งเดินยิ่งลึกล้ำถลำ.. ลอยไกล
เธอนั้นมีตัวตน.........อยู่แห่งใด..บอกที
อยู่แห่งหนใด...........ในทะเล...ฤา
หรือร่อนเร่อยู่..........กลางนภา
หรือฝังตัวอยู่............ในพสุธา
หรือหลบเร้นสายตา..กลางวารี...วังวน
โปรดออกมาพบปะ...สักหน
ให้ฉันได้ยลยิล........สักครา
รู้บ้างไหมว่ามีคน.....ตามหา..ไขว่คว้า
ชั่วชีวาตามหา..........ฝัน...อันสวยงาม
22 มีนาคม 2546 12:05 น.
สนิม
วันนี้นั่งเขียน...ไดอะรี่...เล่มสีฟ้า
จับดินสอมาวาด ระบายสีระเลงฝัน
เขียนข้อความถึงคนไกลกัน
เขียนไว้ว่า ทุกวันคิดถึงเธอ
ทุกความรู้สึกใน...ไดอะรี่...เล่มสีฟ้า
หยิบขึ้นมาทีไรต้องคิดถึงเธอเสมอ
เปิดหน้าแรกเป็นรูปฉันกับเธอ
หน้าต่อๆไปคือความในใจฉันที่มี
วาดรูปดอกไม้ ภูเขา เล่าเรื่องฝัน
ในทุกๆวันเขียนถึงแต่เธอคนดี
จะมอบให้แทนความรักคิดถึงจากฉันคนนี้
ไดอะรี่เล่มสีฟ้ามอบให้แทน..ความรักและผูกพัน
22 มีนาคม 2546 11:20 น.
สนิม
ในเส้นทางกว้างและไกล
ภายในใจแสนสับสน
ตลอดเส้นทางที่มืดมน
เดินคนเดียวเหลียวไป...อ้างว้าง
สองข้างทางเป็นทุ่งหญ้า
ทางข้างหน้าเป็นป่ากว้าง
ยิ่งเดินก้าวไปยิ่งรกร้าง
ตลอดเส้นทาง....เดียวดาย
อยากเดินให้ถึงปลายทาง
ในที่ใจบางๆค้นพบจุดหมาย
ไม่สำคัญว่าที่นั่นต้องมีใครๆ
สำคัญที่ใจ...พบฝันเท่านั้นก็พอ
16 มีนาคม 2546 10:47 น.
สนิม
อยากจะมีกุญแจสักหนึ่งดอก
เอาไว้ไขบอกอนาคตอันสดใส
จะเปิดไขเข้าไปดูข้างในใจ
ว่าเธอมีฉันอยู่ตรงไหนในใจเธอ
ทั้งกลางวันกลางคืนจนตื่นหลับ
ฉันนั่งนับวันรอคิดถึงเสมอ
อยากมีกุญแจพิเศษไขใจเธอ
อยากรู้ว่ายังรักยังเพ้อแบบนี้ได้กี่วัน
หน้าส่วนตัว
839
