13 มิถุนายน 2547 15:37 น.
สนธยา
เปิดเรียนวันแรก
รู้สึกแปลกๆ กับชุดที่สวมใส่..และสถานที่
โอ้โห...ทำไมคนเยอะจัง...
เอเราจะทักใครดีนะ.ไม่เอาดีกว่าเรารอให้เขามาทักเราก่อนดีกว่า
พักเที่ยงแล้ว..โอย..แสบท้องจะตายอยู่แล้ว
แต่เอะเงินเราหายไป..หายไปไหนหาก่อน...หา...หา.....ไม่เจอ
หานี่อยู่เหรอ..เงยหน้ามองคนพูด...
ในมือมีแบงค์สีแดง...ถืออยู่..ใช่มันต้องเป็นเงินเราแน่เลย
เอาตังค์เราคืนมานะ...นายมาเอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่..เอามาสิ
ไม่คืน..ถ้าอยากได้ก็มาเอาเองสิ..พูดพลางทำหน้าทะเล้น
นายคนนี้ที่นั่งหลังห้อง..และชอบคุยกันในเวลาเรียน
นิสัยไม่ดี..แถมยังชอบแกล้งคนอื่นไปทั่ว
ฉันไม่สนใจที่จะเอาเงินคืน...เดินออกจากห้องไปแบบฉุนๆ
ตกเย็นมีคนบอกว่า..ไม่รู้ว่าใครมาหา
นายคนนี้นี่เอง..เอาตังค์มาคืน...
เสื้อสีชมพู...กางเกงยีนส์เก่าๆ ...ดูปอนๆ
แต่น่ารักดี....โธ่เอ้ย..คืนตั้งแต่ตอนนั้นก็สิ้นเรื่อง
เป็นการพบกันครั้งแรก...ของรักแรกของฉัน
อาจจะไม่น่าประทับใจ..แต่ฉันก็ยังจดจำมันไว้.
ไม่มีวันลืม....ไม่ลืม...กรฏาคม....2541...เปิดเทอม
12 มิถุนายน 2547 15:45 น.
สนธยา
คิดถึงรักแรก
ผู้ชายคนแรก
มีบ้างมั้ยที่คุณจะคิดว่า
จะลืมรักครั้งแรก
ผู้ชายคนแรก
และเริ่มต้นกับคนดี..ดี
มีบ้างมั้ย...สักวัน
....................................
.....บางคนที่กำลังมีปัญหากันคนรักและเลิกรากันไป
และอาจจะกำลังคิดว่า...
หลังจากที่เลิกรากันไป
เขาจะคิดถึงเราไหม
เขาจะเสียใจกับการเลิกราครั้งนี้มั้ย
เมื่อไหร่เขาจะโทรมาง้อเราซะที
เมื่อไหร่เขาจะกลับมาซะที
และเมื่อไหร่เขาจะเริ่มคิดว่า
เสียดาย..ที่ทิ้งเราไป
เมื่อไหร่..ฉันรอมานานเหลือเกิน..
เมื่อไหร่...
15 มกราคม 2547 22:16 น.
สนธยา
ความทรงจำในอดีตของฉัน
ถึงแม้ว่ามันจะนานมาแล้ว
แต่ฉันรู้สึกว่ามันเพิ่งเหมือนผ่านมาเมื่อวานนี้เอง
คงเป็นเพราะฉันไม่เคยลืมอดีตเหล่านั้น
ถึงแม้ว่ามันจะขมขื่น
แต่ก็หวานชื่นเมื่อนึกถึง
หน้าส่วนตัว
1037
