29 กุมภาพันธ์ 2551 14:23 น.
สขิลา
สุดที่รัก...สักนิดกระซิบหน่อย
พูดค่อยค่อย..เห็นทะเลเป็นสีไหน?
เหมือนวันก่อนซ่อนครามฟ้าละไม
เป็นสีใดในยามเรากุมมือ
สุดที่รัก...มองเห็นเกลียวคลื่นไหม?
ซัดแล้วไหลคืนกลับอย่างนั้นหรือ?
ทิ้งไว้เพียงเศษซากอย่างนั้นฤา
โหมกระพือแล้วกลับลับหาดทราย
สุดที่รัก...พักเหนื่อยก่อนดีไหม?
ทางยังไกลไม่ถึงซึ่งที่หมาย
ค่อยค่อยเอนพิงซบหรือทอดกาย
ให้สบายผืนทรายรองรับเธอ
สุดที่รัก...อ้อมแขนเหมือนเดิมไหม?
แล้วหัวใจใช่ฉัน...อยู่เสมอ?
เคยมีไหม?...สักครั้งที่เผอเรอ
ใจปรนเปรอหญิงอื่นให้ขื่นทรวง
สุดที่รัก...จักโกธรหรือโทษไหม?
หากวันใดให้ร้างจางรักหวง
ใช่หมดรัก...หักลาคิดหลอกลวง
แค่ฉันล่วงกายดับลับก่อนเธอ
27 กุมภาพันธ์ 2551 09:53 น.
สขิลา
เพียงดินสอกับกระดาษ
ฉันสามารถวาดเส้นสายหลายร้อยฝัน
บรรจงลากจากใจใส่ตะวัน
บ้างบุหลันบ้างดาวเคล้าเคลียใจ
เพียงหัวใจกับความรัก
ฉันสลักแนบแน่นมิหวั่นไหว
สร้างตะวันปั้นแต่งแสงอำไพ
ร้อยเรียงไปดวงดาวบนราวฟ้า
เพียงแค่เธอกับตัวฉัน
เป็นตะวันจันทร์ฉายได้ทั่วหล้า
เป็นร้อนหนาวผ่าวแผ่วทุกเวลา
คำสัญญารักมั่นนั้นอย่าเอ่ย
เพียงแค่สองมือที่อบอุ่น
อกละมุนซุนซุกแขนเขนย
แม้ทุกข์ยากทดท้ออย่าละเลย
ร่วมกันเปรยเผยวาจากระซิบฟัง
เพียงแต่วันนี้มีแค่ฉัน
มีเพียงฝันลมลมห่มความหวัง
อีกไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและกำลัง
รักกลบฝังจางหายตายลับลา
18 กุมภาพันธ์ 2551 12:18 น.
สขิลา
ถีงสิบแปดกุมภาข้าก้มกราบ
ตรงอกทาบปลาบปลื้มคุณล้นหัว
ขอคุณพระคนดีที่คุ้มตัว
ขอความกลัวชั่วร้ายอย่ากรายมา
คุณพระแก้วของลูกจงอยู่สุข
เป็นประมุขทุกชาติตั้งปราถนา
แสนซาบซึ้งตรึงจิตในเมตตา
คุณมารดาข้านี้พลีด้วยใจ
มาบรรจบครบปีบุญรักษา
ร้อนหนาวมาหลายปีมิหวั่นไหว
มีโพธิ์แก้วค้มครองปกป้องภัย
ร่มโพธิ์ไทรกางโบกโศกมลาย
ขอตั้งจิตคิดดีอธิฐาน
ความสำราญบังเกิดอย่าสลาย
พระของลูกจงอยู่สุขสบาย
อันตรายใดใดอย่าได้มี
สิบแปดกุมภามาอีกหน
ขอมงคลคุ้มเกศอย่างหมองศรี
จะทำตามคำสอนส่องทางดี
ตามแม่พลีสั่งสอนขอน้อมนำ
15 กุมภาพันธ์ 2551 09:34 น.
สขิลา
เช้าวันนี้รู้สึกยินดีนัก
เมื่อความรักพลัดพรากที่จากหาย
กลับมายืนส่งยิ้มพริ้มทักทาย
บนผืนทรายทอดยาวเพียงสองเรา
ช่อกุหลาบงามแย้มแอบอยู่หลัง
ปลุกความหวังสร่างใจไร้ความเหงา
กระซิบบอกซอกใจไว้เบาเบา
แม้นเป็นเพียงแสงเงาตรงเขายืน
ส่องใจมองสองตารื้นน้ำใส
ยังเห็นใช่ใจบอกมิอาจฝืน
ค่อยค่อยเดินเขินปัดเพื่อวันคืน
สุดกล้ำกลืนรับมือมาคว้าด้วยใจ
กายเคยชิดอิงแอบซุกอกเขา
เหลือเพียงเราเขาจากพรากผลักไส
ส่งเธอถึงหนึ่งแดนแสนห่างไกล
วันนีใยเธอกลับจับมือกุม
สุขใจแล้วแก้วตาพี่ยาเอ๋ย
มิต้องเอ่ยคำกล่าวเล่ามรสุม
เจ็บและเหงาเก่าร้างแม้คอยรุม
พี่คอยคุ้มอุ่นอยู่รู้ทุกครา
สุดที่รักภักดิ์นี้น้องรับแล้ว
มิเคยแคล้วแค่น้องคอยมองหา
ทุกครั้งคราวหามองเพื่อสบตา
ตรงพี่ลาจากไกลใจยังเจอ
สุดที่รักพักผ่อนดีอยู่ไหม..
น้องส่งใจเพื่อทักรักเสมอ
จักขอทำอย่างเดิมมิเผลอเรอ
จักบอกเธอทุกปีตรงที่เดิม