4 ธันวาคม 2549 11:44 น.
สการะตาหรา
งามงอนอ่อนพ่างเพี้ยง หยาดมา
อวลกลิ่นสุคนธา ยั่วเย้า
นามรื่นชื่นกรรณา ปทุ -มาเฮย
ยวนหมู่ภมรเคล้า ร่อนเร้า เมามัว
ใบบังบัวบุษย์ไว้ ใต้ธาร
เปรียบเช่นคนสามานย์ ชั่วช้า
คนดีดุจบัวบาน เบ่งกลีบ กลางชล
ชูช่อเชิดเจิดจ้า แช่มช้อย ชวนชมฯ
27 ธันวาคม 2547 17:58 น.
สการะตาหรา
ไม่มีใครเขาชมหรอกว่าฉันสวย
เรื่องว่ารวยลืมเถอะเขาไม่สน
หลังๆชักจะลืมว่าเป็นคน
ฉันน่ายลออกอย่างเงี้ยลืมได้ไง
แต่ยังไงก็ช่างเขาไปเถิด
เพราะเรามันสวยเลิศกว่าคนไหน
เขาอิจฉาเลยแกล้งไม่สนใจ
นึกว่าไม่รู้รึไงฮะพวกเธอ
พวกหนุ่มๆทำเป็นว่าฉันเหมือนแจ๋ว
ก็เหมือนแล้วเธอไม่มองอย่างนั้นเหรอ
ก็ยังเห็นมองทุกครั้งที่พบเจอ
ไหนล่ะแจ๋วของเธอที่ว่ามา
ถึงไม่มีใครชมว่าเราสวย
ก็ช่างเขาพวกคนป่วยแถมปากหมา
เรานั้นรึก็สวยเหมือนนางฟ้า
ยังมาว่าหน้าเราเหมือนญาติควาย
อ๊ะๆๆรู้นะคิดอะไรอยู่
และก็รู้ว่าคิดว่าฉันสวย
รู้ละรู้ ไม่ต้องแกล้งพูดว่าซวย
น้ำใจรวยอย่างฉันเข้าใจดี
คนสวยๆอย่างฉันนั้นรู้ว่า
ตัวเองมีหน้าตาคล้ายเยลหลี
หน้าตาคล้ายกับแฟนพี่วิลลี่
พวกปากดีเลยชอบแกล้งด่าทอเรา...
~*~
เอาล่ะ เห็นไหมว่าเราหลงกว่าจริงๆ ไม่อิงนิยายเลยซักนิดเดียว
24 กันยายน 2546 19:03 น.
สการะตาหรา
ถ้าไม่ถามแล้วเมื่อไหร่เธอจะรู้
ถ้าไม่ดูแล้วเมื่อไหร่เธอจะเห็น
ถ้าไม่หัดแล้วเมื่อเธอจะเป็น
ทุกอย่างล้วนยากเย็นตอนเริ่มทำงาน
แต่เมื่อทำงานนั้นจนสำเร็จ
จนสรรพเสร็จสุดสิ้นทุกสิ่งสาร
เมื่อเพียบพร้อมงามงดหมดทั้งงาน
ใจสราญเมื่อเห็นงานที่ทำ
22 กันยายน 2546 18:32 น.
สการะตาหรา
กุหลาบขาวราวรักที่พิสุทธิ์
ชมพูนุชดุจรักที่หอมหวาน
กุหลาบแดงคือรักที่ซาบซ่าน
เหลืองสะคราญนั้นไซร้ห่วงใยกัน
22 กันยายน 2546 18:28 น.
สการะตาหรา
น้ำค้างลงทรงสุรีย์ที่ขอบฟ้า
แสงระย้าลอดล้ำเป็นรังสี
ทินกรร่วงลงยังธารี
พิศยิ่งดวงมณีอลงกรณ์
หน้าส่วนตัว
1172
